Harbinger Renegade Vol. 1: The Judgement Οf Solomon

Η νέα σειρά HARBINGER RENEGADE ξεκινά λίγο μετά το σημείο που τελείωσαν τα HARBINGER: OMEGAS και IMPERIUM. Οι Renegades, μετά την τελική τους μάχη με τον Toyo Harada και την αποκάλυψη των μυστικών του στον κόσμο, έχουν χωριστεί και ο καθένας έχει πάρει το δρόμο του. Ο Torque έχει δικό του reality show, η Kris έχει αποφυλακιστεί και προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της, ο Peter είναι εξαφανισμένος και οι μόνοι που συνεχίζουν τα υπερηρωιλίκια είναι η Faith με τον @X.

Αυτό, όμως, πρόκειται να αλλάξει, μόλις αρχίσουν να εμφανίζονται τα πρώτα θύματα από απόπειρες ενεργοποίησης δυνάμεων, χρησιμοποιώντας τα έγραφα που διέρρευσαν οι Renegades. Την ευθύνη για αυτούς τους θανάτους φέρει το Consortium, μια καινούργια ομάδα υπό την ηγεσία του Alexander Solomon, ενός πρώην υπολοχαγού του Toyo Harada, ο οποίος θεωρώντας ότι ο μέντοράς του δεν έκανε αρκετά για τον ερχομό της παγκόσμιας ειρήνης, αποφάσισε να τον προδώσει και να κυνηγήσει τους στόχους του με τον δικό του τρόπο.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με μια λέξη τον πρώτο τόμο της σειράς HARBINGER RENEGADE, αυτή είναι “άνισος”. Καθένα από τα τέσσερα τεύχη, από τα οποία αποτελείται αυτός ο τόμος, χωρίζεται σε δύο μέρη: τον πρόλογο και την κυρίως ιστορία. Αν και τα δύο μέρη είναι γραμμένα από τον ίδιο συγγραφέα, ο πρόλογος, όπου μας παρουσιάζεται η αρχή της ιστορίας του Alexander Solomon, είναι εμφανώς το καλύτερο μέρος του κάθε τεύχους. Χωρίς να έχει κάτι το ρηξικέλευθο, η πυκνή αφήγηση και η φυσικότητα των διαλόγων τον κάνουν να ξεχωρίζει από την κυρίως ιστορία, η οποία χάνει πόντους από το άτσαλο exposition και από τους διαλόγους που αρκετές φορές γίνονται cheesy, λες και βλέπεις κακιά σαπουνόπερα. Κάποιος που έχει διαβάσει αυτούς του χαρακτήρες υπό την πένα του Joshua Dysart, έχει την αίσθηση, όχι ότι οι διάλογοι είναι out of character, αλλά ότι κάτι είναι off. Ούτε η decompressed γραφή του Roberts βοηθά την συνολική εικόνα της κυρίως ιστορίας. Τα γεγονότα αυτού του πρώτου τόμου θα χωρούσαν άνετα και σε τρία τεύχη, με αποτέλεσμα τα τέσσερα τεύχη να κουράζουν.

Η υπεροχή του προλόγου μπορεί να οφείλεται και στο σχέδιο του Juan José Ryp, ο οποίος έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, με τα panels του να είναι γεμάτα λεπτομέρειες, τις οποίες απλά κάθεσαι και χαζεύεις, αναρωτώμενος πόσες ημέρες του πήρε η κάθε σελίδα. Και, από την άλλη, έχεις τον Darick Robertson. Ο Robertson, που έχει αναλάβει τα σχεδιαστικά ηνία στην κυρίως ιστορία, ναι μεν κάνει παπάδες σε αρκετά σημεία, ιδίως σε κάποια πολύ όμορφα splash pages, αλλά έχει το κακό συνήθειο να αφήνει πολλά (αν όχι τα περισσότερα) panels χωρίς background, κάτι που αφήνει μια αίσθηση προχειρότητας και βιασύνης.

Αλλά δεν είναι όλα άσχημα στο καινούργιο HARBINGER RENEGADE. Οι γενικότερες ιδέες του Roberts για τους χαρακτήρες και η κατεύθυνση που δίνει στην ιστορία έχουν αρκετό ενδιαφέρον και θα ήθελα να δω την συνέχεια, αλλά όπως ανέφερα παραπάνω η εκτέλεση δεν είναι αναλόγως καλή.

Δυστυχώς, δε μπορώ να μην συγκρίνω τη δουλειά του Roberts με αυτή του Joshua Dysart, ο οποίος είχε κάνει εκπληκτική δουλειά στο προηγούμενο volume HARBINGER και στο θυγατρικό IMPERIUM. Αυτή η αναπόφευκτη σύγκριση είναι που κάνει το καινούργιο HARBINGER RENEGADE να μοιάζει με… Harbinger από τα Lidl.