Luke Cage #1

Μετά την τηλεοπτική σειρά και την επικείμενη εμφάνιση στους DEFENDERS, μαζί με Daredevil, Jessica Jones και Iron Fist, η Marvel επέλεξε την κατάλληλη στιγμή να δώσει solo comic στον Luke Cage. Ο ήρωας του Harlem έχει γίνει όλο και πιο δημοφιλής τα τελευταία χρόνια, με το τωρινό τεύχος να επιστρέφει στις καθημερινές “hero for hire” ρίζες του.

Το comic ξεκινά με τον Luke να ματαιώνει μια απαγωγή στην γειτονιά του και έπειτα να μαθαίνει για τον θάνατο του Dr. Noah Burnstein, υπεύθυνου για το αλεξίσφαιρο δέρμα του πρωταγωνιστή. Μετά την κηδεία, ο ήρωας μαθαίνει από την Dr. Lenore Mornay και από μια αινιγματική οικογένεια, ότι ο Burnstein είχε διεξάγει πολλά πειράματα, με διαφορετικούς ανθρώπους, και με ανάμικτα αποτελέσματα. Αμφιβάλλοντας για την αυτοκτονία του δημιουργού του, ο Cage δέχεται επίθεση από τρεις μασκοφόρους, που καταφέρνουν, προς έκπληξη του, να τον τραυματίσουν, ενώ ο Mitchell Tanner, a.k.a Warhawk, έρχεται να τον σώσει.

Ο Walker δείχνει το πόσο εκτιμά και ξέρει να γράφει τον χαρακτήρα, από την αρχή του comic. Τον τοποθετεί στο στοιχείο του, στον μικρόκοσμο του εγκλήματος, χωρίς φανταχτερούς super-villains, ούτε διαγαλαξιακούς πολέμους, αλλά σε κοινά, street level προβλήματα. Παράλληλα, βέβαια, τιμά το παρελθόν του, τόσο με την εμφάνιση του Burnstein, όσο και με αυτή του Warhawk, που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν κακός οιωνός.

Αυτό που ξεχωρίζει, όμως, είναι η απόδοση του ψυχισμού του πρωταγωνιστή – στην αρχή είναι έμπειρος και γεμάτος αυτοπεποίθηση, όταν, όμως, βιώνει την απώλεια, αρχίζει ένα ταξίδι προς την αβεβαιότητα, και ο Walker φροντίζει να το περάσει αυτό στον αναγνώστη, με συναισθηματικά δυνατές σκηνές. Φτάνουμε, μάλιστα, σε σημείο, να μην σπάει απλώς η ατσαλένια θέληση του Cage, αλλά και το εξίσου άφθαρτο δέρμα του, που περισσότερο συμβολίζει το πόσο ευάλωτος νιώθει ο ίδιος, χωρίς, εν τούτοις, να καταφεύγει σε υπερβολές και out of character κινήσεις. Συμπληρωματικά η ομοιότητα του τεύχους, σε ύφος, με την ομώνυμη σειρά του Netflix (άσχετα από το πως την κρίνει ο καθένας), μπορεί να αποτελέσει θετικό στοιχείο μακροπρόθεσμα, και για μια διαφορετική προσέγγιση στον ήρωα, αλλά και για την προσέλκυση νέων αναγνωστών.

Βασικό σημείο αναφοράς είναι το λιτό και απόλυτα ταιριαστό σχέδιο του Nelson Blake II. Αν και ο σχεδιαστής υστερεί αρκετά σε τοπία και backgrounds των σκηνών, η γεωμετρική, σχεδόν τετραγωνισμένη κάποιες φορές, απόδοση των χαρακτήρων, αντικατοπτρίζει έξυπνα τον άκαμπτο και ιδιαίτερα απλουστευμένο κόσμο του πρωταγωνιστή, ο οποίος, όμως, ανατρέπεται στα τελευταία panels. Μελανό σημείο, παρ’ όλα αυτά, αποτελεί η παλέτα του Menyz, η οποία δεν διαφοροποιείται επαρκώς, ενώ υπάρχουν σημεία, όπου η φωτοσκίαση είναι εντελώς πρόχειρη και αφύσικη.

Συνολικά, το LUKE CAGE #1 είναι μια δυνατή αρχή, με αρκετό character development, μπόλικη δράση και μια εναλλακτική προσέγγιση στο νέο saga του ήρωα.