Samurai Jack Season 5

Πάνε λίγοι μήνες που σας έγραφα ενθουσιασμένη για την αρχή του reboot του SAMURAI JACK, και από τότε έχω παρακολουθήσει ευλαβικά κάθε επεισόδιο που έχει βγει. Φτάσαμε, όμως, ήδη στο 10ο και τελευταίο, και αφού θρήνησα λιγάκι το τέλος της ιστορίας του Jack, είμαι έτοιμη να παραδώσω τις συνολικές εντυπώσεις μου.

Ο Genνdy Tartakovsky είναι ένας σκηνοθέτης που σέβομαι και θαυμάζω, αλλά δεν είμαι fan όλων των έργων του. Λογικό, θα μου πείτε. Άλλωστε, ποιος δημιουργός έχει ένα άψογο ιστορικό δουλειάς, χωρίς κάτι να μας ξινίζει; Κανείς, εννοείται, απλά πιστεύω ότι ανάμεσα στο DEXTER’S LABORATORY, που γέμισε τα παιδικά μου Σαββατοκύριακα, και το μετριότατο HOTEL TRANSYLVANIA, υπάρχει μία αχανής διαφορά. Οπότε, ως νέα θεατής του SAMURAI JACK, δεν ήξερα προς τα που θα κλίνει η σειρά.

Στην αρχή, όλα κυλούσαν με έναν προβλέψιμο, πλην όμως ενδιαφέροντα, τρόπο. Αν και η βασική ιστορία είναι πολύ απλή (απόλυτο καλό vs. απόλυτο κακό), οι πρωταγωνιστές έκαναν το αποτέλεσμα πρωτότυπο. Ο δαίμονας Aku είναι μεν φρικτός, αλλά παράλληλα αστείος και μπορώ να πω ότι πολύ συχνά τον βρήκα συμπαθέστατο. Η Ashi, τρομερή πολεμίστρια που μισεί τον Samurai, μεταμορφώνεται όσο προχωράει η σειρά και συνειδητοποιεί την πλύση εγκεφάλου που έχει δεχτεί. Τέλος, ο Samurai Jack παλεύει να βρει την ελπίδα, μέσα στην απόλυτη απόγνωσή του. Κάθε χαρακτήρας έχει μια αντίθεση μέσα του, κι αυτό είναι που δίνει αξία στη σειρά.

Στα τελευταία τρία επεισόδια, το σενάριο άρχισε να γίνεται λίγο μετριότερο. Ήρθε, προφανώς, η ώρα του love story ανάμεσα στον Samurai και την Ashi, αλλά αυτό έγινε πολύ ντροπαλά και με αρκετά κλισέ. Θέλω να πω, ναι μεν ο Jack δεν είχε ποτέ πριν δεσμό με γυναίκα, αλλά από την άλλη, βρισκόμαστε σε παραγωγή Adult Swim και οι πρωταγωνιστές είναι ενήλικοι. Όχι ότι χρειάζονται πικάντικες σκηνές, αλλά ε, εντάξει, τη στιγμή όπου οι δύο ερωτευμένοι αγγίζουν καταλάθος τα χέρια τους, πρέπει να την έχουμε δει μερικά εκατομμύρια φορές στο σινεμά μόνο. Αν μην τι άλλο, το ερωτικό ενδιαφέρον μπορεί να μεταφραστεί πιο πρωτότυπα.

Από εκεί και μέχρι τα τελευταία λεπτά της σειράς, η ιστορία γίνεται υπερβολικά προβλέψιμη. Ο κακός δαίμονας Aku χρησιμοποιεί την Ashi εναντίον του Jack, ο οποίος καταλήγει αιχμάλωτος. Φυσικά, όλοι οι λαοί τους οποίους ο Jack είχε βοηθήσει, σπεύδουν να τον σώσουν, δίχως επιτυχία. Μόνο όταν ο Samurai Jack λέει “I love you” στην Ashi, εκείνη απελευθερώνεται από την επιρροή του Aku και γυρίζει πίσω στο παρελθόν όταν ο δαίμονας ήταν ακόμη ευάλωτος.

Εδώ αφήνω στον αναγνώστη δύο λεπτά να σκουπιστεί από το μέλι, γιατί είμαι καλή συντάκτρια και σας σκέφοτμαι. OK, ας συνεχίσουμε τώρα…

Και πάνω που φτάνει η στιγμή του γάμου του Samurai και της Ashi, και εγώ σκέφτομαι πως χαίρομαι γι’ αυτούς, ακόμη κι αν είναι too much of a happy end, ωωωωωωπ! Σιγά μη μας άφηνε έτσι ο Tartakovsky. Η Ashi εξαφανίζεται, γιατί, προφανώς, η ύπαρξή της δεν υφίσταται, εφόσον έχει σκοτωθεί ο Aku στο παρελθόν, και ο Samurai Jack καταλήγει στη μοναξιά που τον κυνηγάει από την αρχή της σειράς. Η τελική σκηνή είναι πραγματικά συγκινητική, και με έκανε να ξεχάσω αμέσως τα κλισέ που είχαν προηγηθεί.

Δε θα επαναληφθώ σε ό,τι αφορά στην ποιότητα του animation και το πόσο όμορφη είναι η σειρά. Οι δημιουργοί σέβονται το μινιμαλισμό στη γραμμή και τα designs, και το αποτέλεσμα είναι ξεχωριστό. Οπότε, όπως είχα πει και στο πρώτο review, σταματήστε ό,τι κάνετε και δείτε το reboot. Αποκλείεται να σας αφήσει αδιάφορους.