Cable #1

Ο Cable έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου ως χαρακτήρας. Όπως έχω ξαναγράψει, το CABLE #33 ήταν το πρώτο αυθεντικό αμερικάνικο comic που αγόρασα, το μακρινό 1996, ενώ τον είχα απολαύσει και στο πέρασμά του από την αγαπημένη animated σειρά X-MEN, των αρχών της δεκαετίας του ’90. Αλλά και ξέχωρα από το προσωπικό στοιχείο, ο Cable είναι από τους ελάχιστους πρωτοκλασάτους χαρακτήρες, που έχουν εμφανιστεί από Marvel και DC τα τελευταία 25 χρόνια (στην ίδια κατηγορία θα έβαζα τον Deadpool και την Harley Quinn). Έτσι, κάθε νέα κυκλοφορία που τον αφορά, παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Τους τελευταίους μήνες, έχει ξεκινήσει ένα ακόμα relaunch των X-titles. Οι περισσότεροι τίτλοι με άφησαν αδιάφορο, καθώς έχω αποστασιοποιηθεί πολλά χρόνια από αυτούς και φοβάμαι πως δεν είναι εύκολα προσβάσιμοι στο νέο αναγνώστη. Η εμφάνιση, όμως, του CABLE στις σελίδες του PREVIEWS, μου κίνησε το ενδιαφέρον. Οι λόγοι ήταν αρκετοί. Τα ονόματα των Robinson (THE GOLDEN AGE, STARMAN) και Pacheco (AVENGERS FOREVER, X-MEN) στο πηδάλιο, το γεγονός ότι οι περιπέτειες ενός χαρακτήρα, μάλλον θα ήταν λιγότερο επηρεασμένες από το προηγούμενο continuity, σε σχέση με τα team books, και η θεματολογία με τα ταξίδια στο χρόνο, που είναι το αγαπημένο μου θέμα επιστημονικής φαντασίας.

Ας αφήσουμε, όμως, τις εισαγωγές και ας προχωρήσουμε στο τεύχος μας. Η ιστορία αρχίζει στο μέσο της δράσης, με τον Cable να αναζητά κάποιον άγνωστο, στην Αριζόνα του 1874. Τα στοιχεία που θα μαζέψει (χρησιμοποιώντας, φυσικά, τα κατάλληλα… επιχειρήματα) θα τον οδηγήσουν στην Ιαπωνία του 1543, όπου θα έρθει πιο κοντά στο “θήραμά” του. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η ιστορία βασίζεται στο κυνηγητό δια μέσου των αιώνων, ένα όχι πρωτότυπο, αλλά σίγουρα ενδιαφέρον concept. Η επιλογή των δύο συγκεκριμένων χρονικών περιόδων, ταιριάζει γάντι στον Cable, που μοιάζει σαν τον μοναχικό cowboy/samurai. Βέβαια, τα επόμενα τεύχη θα μας ταξιδέψουν – λογικά – και σε άλλες περιόδους.

Το CABLE #1 είναι ένα αρκετά σύντομο τεύχος, όχι τόσο επειδή είναι decompressed, αλλά επειδή περιέχει λίγους διαλόγους και περιγραφές και πολύ visual storytelling (show, don’t tell). Μπορεί κάποιοι να το βρουν αρνητικό, αλλά, εμένα προσωπικά, μου αρέσει πολύ και το θεωρώ ως το μεγάλο του συν, και μπράβο στον James Robinson. Γενικότερα, η ιστορία μοιάζει πολύ κινηματογραφική με υπέροχη “φωτογραφία”.

Το σχέδιο του Carlos Pacheco πάντα μου άρεσε. Βέβαια, επειδή οι περισσότερες δουλειές του ήταν για τη Marvel, υπάρχουν αρκετά comics του που δεν έχω διαβάσει. Στο συγκεκριμένο τεύχος, κάνει αρκετά καλή δουλειά και βοηθάει πολύ στο storytelling, που, όπως προείπαμε, βασίζεται στην εικόνα και όχι το κείμενο. Θέλω, όμως, να τον δω και σε τεύχη με περισσότερες σκηνές δράσεις, καθώς ήταν λίγες στο συγκεκριμένο τεύχος.

Συνολικά, θα έλεγα ότι το πρώτο τεύχος του CABLE είναι μια πολύ καλή, αν και σύντομη, εισαγωγή, φιλική προς τους νέους αναγνώστες, η οποία δημιουργεί προσδοκία για το επόμενο τεύχος.