Extremity #5

Extremity #5

Ο Daniel Warren Johnson συνεχίζει την εξαιρετική του δουλειά. Στο τέταρτο τεύχος, σε αντίθεση με τα προηγούμενα, δεν βλέπουμε μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι η βία λείπει. Ο πατέρας της Thea βυθίζεται όλο και περισσότερο στην εκδίκησή του, με αποτέλεσμα να προχωρά σε μια σειρά από αμφιλεγόμενες επιλογές και μεθοδολογίες, στις οποίες δεν διστάζει να προσηλυτίσει και την κόρη του.

Παράλληλα, ο Rollo προσπαθεί να αποφασίσει αν πήρε την σωστή απόφαση να εγκαταλείψει την οικογένειά του, ενώ η Thea έχει μια συζήτηση με έναν σύντροφο του πατέρα της, που την αναγκάζει να προβληματιστεί σχετικά με τη θέση και το ρόλο που έχει επιλέξει. Κι εδώ που τα λέμε, από άποψης αφήγησης και character development, μάλλον είναι αρκετά δύσκολο να συνεχίσει να κρατάει αυτή την παθητική στάση που είχε μέχρι τώρα. Αυτό, βέβαια, που κάνει τη διαφορά στο τεύχος είναι το μπλέξιμο των flashbacks με το παρόν, καθώς νοσταλγία κι ωμή πραγματικότητα μπερδεύονται με μαεστρία, καταφέρνοντας να μεταδώσουν τα σωστά συναισθήματα στον αναγνώστη.

Το σχέδιο συνεχίζει να κινείται σε υψηλά επίπεδα, ενώ υπάρχουν κάποια panels που αξίζει να τα χαζεύεις για αρκετή ώρα. Και είναι αυτός ο εναρμονισμός σχεδίου-σεναρίου που καθιστά το EXTREMITY ως ένα από τα πιο συμπαγή comics που κυκλοφορούν αυτό το διάστημα. Με κάθε τεύχος να ανεβάζει τον πήχη για το επόμενο, το EXTREMITY αποτελεί ένα από τα καλύτερα comics που κυκλοφορούν από την Image, αλλά και γενικότερα, και νομίζω πως ήδη έχει ξεχωρίσει ως ένα από τα καλύτερα νέα comics της χρονιάς.