Attack On Titan Season 2

Πριν τρία χρόνια, είχαμε παρακολουθήσει τον πρώτο κύκλο μίας σειρά anime, που αποδείχθηκε πως ήταν κάτι πελώριο. Κάτι συναρπαστικό, μοναδικό, πρωτότυπο, ασυνήθιστα σκληρό και ενδιαφέρον, αφήνοντάς μας με ένα απίστευτα εκνευριστικό cliffhanger. Ο καιρός πέρασε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, το αυλάκι μεταμορφώθηκε σε χείμαρρο αγωνίας και, επιτέλους, τρία χρόνια μετά, ήρθε η ώρα να παρακολουθήσουμε την πολυαναμενόμενη συνέχεια. Άξιζε τον κόπο, όμως;

Στον πρώτο κύκλο, είχαμε ένα εξαιρετικό πρώτο μισό, όπου στήθηκε σχεδόν όλη η μυθολογία της σειράς, ή μάλλον οι περισσότερες βασικές εξηγήσεις, καθώς πρόκειται για σειρά που φλερτάρει, σε επίπεδο ανεξήγητων μυστηρίων, με το LOST, σε κάποια σημεία. Το δεύτερο μισό ήταν λίγο filler, αλλά ξαναπήρε φόρα προς το τέλος, παραδίδοντας ένα πολύ δυνατό φινάλε και αφήνοντάς μας με ακόρεστη όρεξη (σαν των Τιτάνων) για το τι θα γίνει στη συνέχεια. Προσωπικά, μου είχε αφήσει αρκετές έντονες αναμνήσεις, οπότε αποφάσισα και είδα τον δεύτερο κύκλο χωρίς να τις φρεσκάρω, καθότι κάποιες ήταν και ολίγον τι τραυματικές, έτσι Eren;

Η σειρά συνεχίζει ακριβώς από εκεί που μας είχε αφήσει, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οπότε, όσοι αρχίσατε τώρα τη σειρά, είστε πολύ τυχεροί. Η αρχή είναι πολύ δυνατή, αλλά η ροή σταματάει πολύ ξαφνικά. Στον δεύτερο κύκλο, δυστυχώς, κυρίαρχο ρόλο έχουν τα flashbacks, τα οποία, όσο ευπρόσδεκτα είναι, προκειμένου να καλύψουν έναν όγκο αποριών των τηλεθεατών, διαλύουν την όποια ροή μπορεί να έχει ένα επεισόδιο, όταν είναι πάρα πολλά. Σχεδόν κάθε επεισόδιο του δεύτερου κύκλου είναι αφιερωμένο σε έναν χαρακτήρα, ενώ προσπαθούν να εντοπίσουν μία τρύπα στο προτελευταίο τείχος προστασίας της ανθρωπότητας. Εισάγονται και άλλοι χαρακτήρες, αξιοποιούνται δευτερεύοντες και τριτεύοντες χαρακτήρες, οπότε, από τη μέση και μετά, ξαναρχίζει και παίρνει μπρος, ελαττώνοντας όσο μπορεί τα υπερβολικά flashbacks του πρώτου μισού. Μαθαίνουμε κάποια σημαντικά (αλλά ελάχιστα) πράγματα για τους Τιτάνες, ενώ εμφανίζεται ένας νέος Τιτάνας, παντελώς διαφορετικός από όλους τους άλλους. Και κάπως έτσι, τελειώνει ο δεύτερος κύκλος.

Ευτυχώς, έχει ήδη ανακοινωθεί ότι η τρίτη σεζόν θα προβληθεί την άνοιξη του 2018, όπου βέβαια το σύνολο των επεισοδίων του δεύτερου και του τρίτου θα είναι ουσιαστικά όσα ήταν του πρώτου. Αξίζει, λοιπόν, η δεύτερη σεζόν; Όχι τόσο όσο η πρώτη, γιατί τουλάχιστον η μισή είναι γεμάτη fillers, flashbacks και άχρηστες πληροφορίες. Επίσης, σε κάποια επεισόδια, το animation είναι λίγο υποδεέστερο από τα υπόλοιπα, ενώ πάντα παίζει ρόλο και ο σκηνοθέτης του εκάστοτε επεισοδίου. Σεναριακά, συνεχίζει απλά την ιστορία, παραγκωνίζοντας, όμως, τους πρωταγωνιστές του πρώτου κύκλου, σε ενοχλητικό βαθμό, προκειμένου να αναδείξει τους νέους πρωταγωνιστές.

Εξυπακούεται ότι πρέπει να τα δείτε, καθώς είναι όλα μία συνέχεια, όμως μπορεί να εκπλαγείτε δυσάρεστα. Προσωπικά, δεν έμεινα ιδιαίτερα ευχαριστημένος, παρόλες τις δύο ωραίες μάχες και τις σημαντικές εξελίξεις που συνέβησαν, κυριολεκτικά, στο τέλος, επειδή συνολικά αυτό που παρακολούθησα ήταν μία άνιση μετριότητα. Ήταν ένα απλό sequel, μία απλή συνέχεια, που σε αγγαρεύουν να δεις, προκειμένου να προχωρήσει η ιστορία στα πραγματικά σημαντικά, ενώ για άλλη μία φορά δεν μάθαμε τι κρύβει το υπόγειο του σπιτιού του Eren, ο οποίος κατόρθωσε και έγινε ακόμη πιο ενοχλητικός χαρακτήρας σε αυτόν τον κύκλο. Θέλουμε περισσότερη Mikasa!

Άραγε πόσους κύκλους θα κρατήσει το anime; Εκτιμώ πως θα χρειαστούν άλλα 20+ επεισόδια τουλάχιστον, ευελπιστώντας να ολοκληρωθεί η ιστορία σε αυτή τη δεκαετία, προτού οι fans βαρεθούν να περιμένουν τις συνέχειες με το σταγονόμετρο…