Nightwing: The New Order #1

Η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις τελείωσα την ανάγνωση αυτού του τεύχους ήταν ακριβώς αυτή η πρόταση που πρόσθεσα και στον υπότιτλο του review: “Save the cheerleader, save the world”. Και για όποιον αναγνώστη δεν είναι οικείος με την παραπάνω πρόταση, η φράση αυτή αποτέλεσε το κεντρικό και βασικότερο σύνθημα της αμερικάνικης τηλεοπτικής σειράς HEROES, μια σειράς που εμφανίστηκε στις μικρές οθόνες πριν περίπου μια δεκαετία (με κάνει να νιώθω αρκετά γέρος το ότι γνωρίζω την δημοτικότητα αυτής της σειράς και κάνω παραπομπή σε αυτή για να περιγράψω την πλοκή του συγκεκριμένου comic). Το quote αυτό έχει συνδυαστεί με ένα από τα βασικότερα plot points της σειράς αυτής, καθώς ο πατέρας της πρωταγωνίστριας είναι διοικητής μιας οργάνωσης, η οποία κυνηγάει όλους τους ανθρώπους που διαθέτουν υπερφυσικές ικανότητες, μέχρι που ανακαλύπτει ότι η ίδια του η κόρη είναι μια metahuman και αποφασίζει να προδώσει τα πιστεύω του για να τη σώσει.

Καπώς παρόμοια κυλάει και η κεντρική ιστορία αυτού του mini series, η οποία λαμβάνει χώρα το 2040. Ο Dick Grayson, 12 χρόνια μετά από την εξουδετέρωση όλων των υπερηρώων, αλλά και γενικότερα ανθρώπων με υπερφυσικές ικανότητες με διάφορες μεθόδους, είναι διοικητής μια οργάνωσης που έχει σαν σκοπό να εμποδίσει και να απομονώσει όλους τους ανθρώπους με ικανότητες που μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για τη δημόσια ζωή. Βασικότερη μέθοδος για να το πράξουν αυτό είναι η χορήγηση ειδικών φαρμάκων που εμποδίζουν τις δυνάμεις των ελάχιστων μετανθρώπων που είναι εν ζωή (καθώς Superman και λοιποί Justice Leaguers πλέον είναι νεκροί) να εκδηλωθούν.

Ο Dick Grayson, αν και έχει εγκαταλείψει την ταυτότητα του Nightwing, δεν έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση της καταπολέμησης του εγκλήματος – ή τουλάχιστον την καταπολέμηση αυτών που ο ίδιος θεωρεί ως εγκλήματα. Την ιστορία την διηγείται ο γιος του Nightwing, ο οποίος φαίνεται να μη συμφωνεί με τις πράξεις του πατέρα του, ενώ μυστήρια παραμένει η ταυτότητα της μητέρας του μικρού μας αφηγητή, παρότι οι αναφορές στο πρόσωπό της είναι αρκετές καθ’ όλη τη διάρκεια του τεύχους. Όποια και να είναι πάντως, φαίνεται να συνδέεται άρρηκτα με την μεταστροφή του από προστάτη του εγκλήματος σε δολοφόνο υπερηρωών.

Από τα άπειρα storylines των X-Men εώς και τα CIVIL WAR και το INJUSTICE: GODS AMONG US, η πλοκή του NIGHTWING: THE NEW ORDER δεν κρύβει καθόλου τις ιστορίες από τις οποίες εμπνεύστηκε  ‘Ομως, είναι μια ιστορία που παράλληλα μοιάζει λίγο ξένη προς τον γενικότερο υπερρεαλισμό με τον οποίο είναι συνδεδεμένη η εταιρεία, σε αντίθεση με την ανθρωποκεντρική Marvel. Βέβαια, η DC δεν είναι μόνο ο Superman, αλλά είναι και ο Batman και όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή το ανθρώπινο και το μετανθρώπινο στοιχείο θα συγκρουστούν. Η πραγματική απορία, όμως, είναι (και δεν γίνεται και ξεκάθαρη στο συγκεκριμένο τεύχος) γιατί επιλέχθηκε ο Nightwing ως πρωταγωνιστής αυτής της σειράς και όχι ας πούμε ο Batman. Ελπίζω απλά να μην οφείλεται σε τυχαίους ή εκδοτικούς λόγους η επιλογή του συγκεκριμένου πρωταγωνιστή και στα επόμενα τεύχη να εξηγηθεί.

Επιπλέον, κατανοώ ότι στον κόσμο της DC υπάρχουν τα reboots, τα Elsewords και οι ιστορίες σε παράλληλα σύμπαντα, αλλά στο μυαλό μου ο Dr. Light είναι πάντα βιαστής και ιστορίες που τον μετατρέπουν σε θύμα θα είναι πάντα κάπως creepy. Δυστυχώς, ό,τι γράφτηκε δε μπορεί να ξεγραφτεί. Κατά τα άλλα, αποτελεί ένα αρκετά ενδιαφέρον τεύχος, με ίσως λίγο αργό pacing, αλλά με καλοσκιαγραφημένους δευτερεύοντες χαρακτήρες που δεν κουράζουν και κεντρίζουν την προσοχή του αναγνώστη.

Το οπτικό κομμάτι της σειράς το αναλαμβάνει ο Trevor McCarthy, με τον Dean White να αναλαμβάνει το coloring του τεύχους. Οι δυο τους επιστρατεύουν δύο διαφορετικά στιλ, προκειμένου να διαχωρίσουν την ιστορία που λαμβάνει χώρα στο flashback, στο οποίο χρησιμοποιούν μονόχρωμα φόντα και πιο ουδέτερα χρώματα από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο λεπτομερές και σκοτεινό μέλλον.Προσωπικά, θα προτιμούσα το πρώτο μόνο ύφος, καθώς η διαφορά από τη μεταφορά από το παρελθόν στο τώρα είναι κάπως απωθητική. Καθώς δεν είμαι και πολύ οικείος με το στιλ του artwork team της σειράς, το τελικό αποτέλεσμα μου θυμίζει, αν και αρκετά επίπεδα πιο πάνω, το στιλ των Dodsons. Φυσικά, υπάρχουν κάποιες αστοχίες, ιδίως στον σχεδιασμό των προσώπων και, παρά την προσπάθεια του συγγραφέα να μας πείσει πως ο Nightwing είναι κάπως μεσήλιξ πλέον, σχεδιαστικά απεικονίζεται σαν να είναι ακόμα νέος.

Η DC, αν και έχει στο δυναμικό της τον μεγαλύτερο υπερήρωα χωρίς υπερφυσικές ικανότητες, κινείται ελάχιστες φορές στα άγνωστα μονοπάτια, στα οποία δίνεται προτεραιότητα στο πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τη στολή. Τις περισσότερες φορές που το έχει κάνει, όμως, το αποτέλεσμα ήταν επιτυχημένο και, αν κρίνουμε από το πρώτο τεύχος, σίγουρα το NIGHTWING: THE NEW ORDER δεν κλονίζει τα θεμέλια της βιομηχανίας, παραμένει όμως ένα διασκεδαστικό και χορταστικό τεύχος.