Bojack Horseman Season 4

Ας μιλήσουμε για GAME OF THRONES… Ναι, σωστά διαβάσατε, ας μιλήσουμε για GAME OF THRONES και όχι για BOJACK HORSEMAN. Πριν από μερικές ημέρες, είδα το φινάλε της έβδομης σεζόν της θρυλικής σειράς φαντασίας του HBO και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το πόσο απογοητευμένος ήμουν. Μετά από τόσα επεισόδια, το THRONES έχει χάσει πια την γοητεία που είχε κάποτε. Η πλοκή μοιάζει προχειροστημένη και δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα, οι περισσότερες σκηνές δεν είναι τόσο καλογραμμένες και, το χειρότερο από όλα, οι χαρακτήρες δεν είναι πια τόσο ανθρώπινοι όσο παλιά.

Η αγανάκτησή μου με το THRONES οδήγησε στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντός μου για μια άλλη σειρά: το BOJACK HORSEMAN του Netflix. Η σειρά έχει ως πρωταγωνιστή τον Bojack, ένα ξεπεσμένο άλογο ηθοποιό (εδώ το GAME OF THRONES έχει την μητέρα των δράκων, στο άλογο ηθοποιό θα κολλήσουμε;), ο οποίος προσπαθεί να αποκτήσει ξανά την χαμένη του δόξα, θέλοντας να δώσει επιτέλους λίγη ευτυχία στη μουντή ζωή του. Περίμενα υπομονετικά μια-δυο εβδομάδες και, με το που κυκλοφόρησε η τέταρτη σεζόν, έσπευσα να δω το πρώτο επεισόδιο με τα δάχτυλα μου σταυρωμένα, ελπίζοντας να μην απογοητευτώ. Τελικά, η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω.

Στην τέταρτη σεζόν, βλέπουμε όλους τους χαρακτήρες σε καταστάσεις που δεν τους είχαμε δει μέχρι τώρα. Ο BoJack αποφασίζει επιτέλους να αφήσει πίσω του το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα καλείται να έρθει πιο κοντά με ένα κορίτσι που ισχυρίζεται ότι είναι η κόρη του, αλλά και με την αυταρχική του μητέρα. Η Princess Carolyn προσπαθεί να συνδυάσει την καριέρα της με την προσωπική της ζωή και επιδιώκει να γίνει μητέρα. Ο Mr. Peanutbutter διεκδικεί την θέση του κυβερνήτη της Καλιφόρνια και η σύζυγός του, Diane, παλεύει για να κρατήσει τον γάμο τους ζωντανό. Παράλληλα, ο Todd συνεχίζει να ζει άνετα και χωρίς υποχρεώσεις. Στο τέλος όμως ένα νέο πρόσωπο εισβάλει στην ζωή του.

Οι προηγούμενες σεζόν είχαν ανεβάσει τον πήχη σε υψηλά επίπεδα, αλλά τα νέα επεισόδια δεν υστερούν ούτε από πλευράς χιούμορ ούτε από πλευράς δράματος. Ίσα-ίσα, μάλιστα, η τέταρτη σεζόν καταφέρνει και συνδυάζει άψογα και τα δύο, κάνοντάς μας πότε να γελάμε και πότε να κλαίμε (ή να δακρύζουμε, επειδή μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μας). Κάθε επεισόδιο είχε την δική του γοητεία, σατιρίζοντας θέματα όπως η παιδική αθωότητα, η αβεβαιότητα της καθημερινότητας, οι τοξικές οικογενειακές σχέσεις και η διαφθορά και η υποκρισία των πολιτικών. Η θεματολογία των ιστοριών ήταν εξαιρετικά πλούσια, λοιπόν, ενώ παράλληλα διορθώθηκαν και ορισμένες μικρές ατέλειες που με είχαν ξενίσει όταν έβλεπα τα παλαιότερα επεισόδια. Για παράδειγμα, η νέα σεζόν  δεν κλείνει με τον Bojack να κάνει ένα τεράστιο λάθος και να εγκαταλείπει το Los Angeles (όπως είχε γίνει στα δύο προηγούμενα season finale), αλλά με τον Bojack να συγχωρεί, να αφήνει το παρελθόν του, να ολοκληρώνει ένα κομμάτι του εαυτού του και να βαδίζει προς ένα πιο αισιόδοξο αύριο. Και αυτό ήταν κάτι που με χαροποίησε ιδιαιτέρως, καθώς ο κρυφός άσος της σειράς είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της.

Πάντα έβρισκα τον Bojack εξαιρετικά γοητευτικό σαν χαρακτήρα. Είναι ένας αποτυχημένος, κυνικός μισάνθρωπος, όμως η σειρά σε κάνει να θέλεις να τον δεις να τα καταφέρει στο τέλος. Δεν του πάνε όλα όπως θέλει, αλλά δεν του πάνε και όλα στραβά. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους από εμάς, δεν μπορείς να τον πεις “καλό” ή “κακό”. Και αυτό είναι και το νόημα της σειράς. Παρά τα σφάλματά μας και τις ανοησίες μας, ο καθένας μας είναι πρωταγωνιστής στην δική του ζωή, ο καθένας απλώς προσπαθεί να ζήσει, κάνοντας και ευγενικές, αλλά και αμφιλεγόμενες πράξεις.

Οι φίλοι μου συχνά με κοροϊδεύουν, όταν τους λέω επανειλημμένα ότι το BOJACK HORSEMAN δεν είναι μια τηλεοπτική σειρά, αλλά η “πραγματική ζωή” (“έβαλε πάλι την κασέτα”, έτσι λένε). Αυτή είναι η αλήθεια, όμως. Διότι η σειρά δεν χρησιμοποιεί τα ίδια, χιλιοανακυκλωμένα κλισέ, δεν θέλει να σε κάνει να αγαπήσεις κανέναν από τους χαρακτήρες. Όλοι κάνουν σωστές και λάθος επιλογές, όπως στην πραγματική ζωή. Όλοι μπλέκονται σε κωμικές, τραγικές, αλλά και κωμικοτραγικές καταστάσεις, όπως στην πραγματική ζωή. Και καμιά φορά δεν υπάρχει καλό τέλος, όπως — ναι, το μαντέψατε  — και στην πραγματική ζωή. Η παρέα μου, λοιπόν, θα πρέπει να υποστεί ξανά τις φλυαρίες μου, γιατί η τέταρτη σεζόν είναι η αγαπημένη μου μέχρι στιγμής, καθώς είναι ώριμη, αστεία, συγκινητική και χαρίζει στο κοινό της μπόλικη τροφή για σκέψη — όσα θα μπορούσε κανείς να ζητήσει από ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα. Στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, που το GAME OF THRONES έχει αρχίσει να παρακμάζει, πάλι καλά που υπάρχει και το BOJACK HORSEMAN για να θυμίσει σε όλους μας πώς πραγματικά είναι ένα αξιοπρεπές, δραματικό τηλεοπτικό διαμάντι.