Marvel Legacy #1

Τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα για την εκδοτική πλευρά της Marvel. Συνεχή events που οδηγούν σε “νέες και συναρπαστικές” κατευθύνσεις για τους υπερήρωες της, μαζικές αντικαταστάσεις των ηρώων τους, με νέους ή ήδη υπάρχοντες χαρακτήρες κάτω από τις μάσκες, που δίχασαν το κοινό, περιθωριοποίηση ηρώων, των οποίων τα κινηματογραφικά δικαιώματα ανήκουν σε άλλες εταιρίες, και relaunches τίτλων χωρίς σταματημό είναι μόνο μερικά από τα “issues” που στιγματίζουν τη Marvel των τελευταίων ετών. Στην αντίπερα όχθη, η DC αντιμετώπιζε τα δικά της προβλήματα, τα οποία έλυσε με την είσοδο στην REBIRTH εποχή, πριν από 1,5 χρόνο, η οποία ξεκίνησε με το αντίστοιχο τεύχος. Κατάφερε, άραγε, το MARVEL LEGACY #1 κάτι αντίστοιχο;

Η κύρια ιστορία αρχίζει με μια ματιά στο παρελθόν, εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν είχε σχηματιστεί η πρώτη ομάδα Avengers και αποτελούταν από τον Odin, την αντίστοιχη Phoenix, τον αντίστοιχο Black Panther κ.λπ. Πίσω στο παρόν, ο τωρινός Starbrand επιτίθεται στον τωρινό Ghost Rider, των οποίων οι παλιοί ξενιστές ήταν μέλη των προϊστορικών Avengers. Ο λόγος της επίθεσης είναι να κρατήσει μακριά τον Rider, αλλά και όποιον άλλον χρειαστεί, από τον Final Host.

Και καθώς η S.H.I.E.L.D. ετοιμάζεται να κατεβάσει ρολά, ο Loki στέλνει μια ομάδα από Frost Giants να αρπάξουν ένα αντικείμενο από τις αποθήκες της οργάνωσης. Οι Cap, Thor και Ironheart προσπαθούν να τους εμποδίσουν, αλλά, χωρίς να κάνω spoilers, ο παλιός είναι αλλιώς και σώζει την ημέρα απροσδόκητα. Αναφέρομαι, φυσικά, στον χαρακτήρα που είχαν υποσχεθεί ότι θα αναγεννήσουν στο τεύχος. Η οποία επιστροφή προωθήθηκε ως σοκαριστική, αλλά όταν έχουμε δει τόσους παρόμοιους, ή ίδιους, υπερήρωες να έχουν γεμίσει τη θέση του για όλα τα χρόνια που ήταν νεκρός, φεύγει ο παράγοντας της έκπληξης.

O Jason Aaron είναι από τα βαριά όπλα της εκδοτικής εδώ και χρόνια και ήταν αναμενόμενη επιλογή για να θέσει τις βάσεις για μερικά από τα κύρια μυστήρια που θα απασχολήσουν διάφορους ήρωες. Το γκρουπ των Avengers 1,000,000,000 BC έχει προοπτικές και αποτελεί ενσάρκωση του LEGACY μότο, αλλά και γενικότερα είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του τεύχους, αν και προφανώς πρόκειται για τεράστιο retcon.

Τα υπόλοιπα στοιχεία μοιάζουν απομιμήσεις των αντίστοιχων στοιχείων του REBIRTH, με το τεύχος να θέτει τις βάσεις για έναν αντίπαλο κοσμικού επιπέδου. Απλώς, στην περίπτωση της Marvel, αποτελεί ένα κλασικό σύνολο χαρακτήρων μεν, αρκετά χρησιμοποιημένο δε, ενώ στην περίπτωση της DC έκαναν το αδιανόητο και έβαλαν τους Watchmen στο κύριο continuity. Οι αφηγητές των δύο τευχών ήταν αγαπημένοι χαρακτήρες με σημαντικές συνδέσεις. Αντίστοιχα, στην περίπτωση της Marvel, μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω τους επιχειρηματικούς λόγους από τους δημιουργικούς για την απουσία των εν λόγω ηρώων τόσο καιρό, οπότε αισθάνομαι ότι άργησαν κιόλας να μας τους δείξουν ξανά, αντί απλά να χαρώ που επανεμφανίστηκαν.

Ταυτόχρονα, ο Aaron κάνει ένα γρήγορο tour από πολλές γωνίες του Marvel Universe, προετοιμάζοντας το έδαφος για αρκετούς από τους νέους/relaunched ongoing τίτλους. Το ενδιαφέρον μου κέντρισε η διαγαλαξιακή αυτοκρατορία της Wakanda, αλλά και το reunion του Thing με τον Human Torch και η εκτόξευση του εμβληματικού τους σήματος, όπως επίσης και η ματιά που πήραμε από το μέλλον των Thor και η συνέχεια της ενασχόλησης του Norman Osborn με την μαγεία.

O Esad Ribic αναλαμβάνει το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό κομμάτι του artwork και επιβεβαιώνει τη θέση τους ως ένας από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες της Marvel. Ειδικότερα η μάχη του Ghost Rider με τον Starbrand είναι εντυπωσιακή, ενώ τα πλάνα του Odin στα χιονισμένα βουνά της προϊστορικής Γης, μαζί με τους παντοδύναμους συντρόφους του, είναι πιο ατμοσφαιρικά και καταφέρνουν να μας παρουσιάσουν την ομάδα σε όλο της το μεγαλείο, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται ο αντίπαλός τους, ο οποίος ανατρέπει την κατάσταση και μπαίνει αυτός στον ρόλο του ισχυρού.

Συνολικά, δεν είναι άσχημη αρχή για μια νέα εποχή. Και ίσως να είχε μεγαλύτερη επίδραση, αν δεν είχε ακολουθήσει την αντίστοιχη κυκλοφορία του Distinguished Competition. Αλλά όσο και αν μου άρεσε η ιδέα των συγκεκριμένων Avengers με την ξεχωριστή δυναμική τους, η οποία εκτείνεται και στο παρόν σε αντίστοιχους διαδόχους, που δεν τους βλέπουμε ποτέ μαζί και προσφέρουν μια διαφορετική δυναμική που θα απαιτεί το LEGACY για να πετύχει, στα μάτια μου δεν παύει να μοιάζει με μια προσπάθεια να αντιγράψουν την επιτυχία της DC, χωρίς να βλέπουν τι ακριβώς έκαναν οι αντίπαλοι και γνώρισαν αυτή την δημιουργική αναγέννηση σε μεγάλη μερίδα σειρών της, ή ακόμη και αν χρειαζόταν να ακολουθήσουν τον ίδιο τύπο storytelling με αυτούς.

Πιθανότατα να είμαι αυστηρός χωρίς λόγο και πράγματι να μας αποδείξουν αμέσως ότι κατάλαβαν τα λάθη τους. Μάλιστα, ήδη κάποιες από τις εξελίξεις του MARVEL LEGACY #1 ουσιαστικά ανταποκρίνονται σε μερικά από τα αιτήματα των αναγνωστών. Εδώ θα είμαστε τις επόμενες εβδομάδες να δούμε την ετυμηγορία.