Annual 2017

Annual 2017

Με έψησε ο Joe Casey όταν ανακοίνωσε την κυκλοφορία της νέας του προσωπικής ανθολογίας. Και ακόμα περισσότερο με έψησε, όσο διάβαζα την εισαγωγή της ανθολογίας, για το πού πηγαίνουν τα comics ως Μέσο, για προσωπικές δουλειές, για τη δύναμη και τη δυναμική που κρύβει μια ανθολογία. Δεν είναι, βέβαια, κανένας τυχαίος ο Casey. Το WILDCATS 3.0 θεωρείται μια από τις καλύτερες σειρές που έχει κυκλοφορήσει η Image, ενώ το run του στο CABLE μια από τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης Marvel.

Το μόνο που πίστευα πως μπορούσε να χαλάσει τη μαγιά θα ήταν κάποιοι artists που δε θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Κι όμως… Αν και οι artists που συμμετείχαν έκαναν εξαιρετική δουλειά, οι ιστορίες καθαυτές δε μου φάνηκαν αντάξιες του οράματος που αποτυπωνόταν στην εισαγωγή. Για να είμαι δίκαιος, οι δύο από τις ιστορίες, το “Modern Romance” και το “The Nightmare Bandit” (που συνοδεύεται από το… άρθρο “Swap Meat”) μου φάνηκαν πολύ καλές. Από εκεί και πέρα, όμως, το υπόλοιπο comic μου φαίνεται περισσότερο μια συλλογή με τίτλο: “να και οι υπόλοιπες ιστορίες που έκανα από δω και από εκεί”.

Έχουμε, λοιπόν, έναν καλό συγγραφέα με κάποιους artists σε πολύ καλές στιγμές τους και ένα φιλόδοξο concept που, όμως, δεν υποστηρίζεται και τόσο από τις ιστορίες που της ανθολογίας. Δεν είναι ότι είναι κακές… Kάθε άλλο… Απλά δεν είναι αρκετά δυνατές, ώστε να υποστηρίξουν τις προθέσεις του δημιουργού, όπως αποτυπώνονται στον πρόλογο.