Top 100 Marvel Comics

The New Mutants

Καθώς, ως αναγνώστες, βυθιζόμαστε στις ιστορίες, παραβλέπουμε συχνά τους μηχανισμούς και τις εταιρικές πολιτικές που οδηγούν στη γέννησή τους. Βρισκόμαστε στις αρχές των 80s, ο τίτλος των X-Men παίζει πλέον στην Α’ Εθνική των προτιμήσεων κοινού και κριτικών, και οι ιθύνοντες νόες της Marvel αναζητούν τρόπους να κεφαλοποιήσουν αυτήν την επιτυχία. Στο Διαδίκτυο, θα βρείτε διάφορες ιστορίες και άλλες τόσες εκδοχές αυτών. Όλες τους, όμως, συμφωνούν ως προς το εξής: Ο τότε Editor-In-Chief, Jim Shooter, ήθελε την επιστροφή στο concept “οι X-Men ως μαθητές του Charles Xavier”. Μία νέα ομάδα, με τους πρωταγωνιστές της να είναι πρωτίστως σπουδαστές και δευτερευόντως υπερήρωες.

Όπως και οι original 5, οι New Mutants ήταν έφηβοι και φορούσαν οπτικά πανομοιότυπες στολές. Και, όπως οι All New-All Different X-Men, ήταν μια ομάδα πολυεθνική και πολυφυλετική. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να περιγράφει ένα καλοσχεδιασμένο μαρκετίστικο project. Και ίσως να ήταν απλώς αυτό, αν ο Chris Claremont δεν είχε δημιουργήσει μια ομάδα αποτελούμενη από “τρισδιάστατους” ρεαλιστικούς χαρακτήρες, με τους οποίους ο αναγνώστης έκανε αυτόματα σύνδεση, χαρακτήρες με άκρως ενδιαφέροντα backgrounds και συναρπαστικές υπερδυνάμεις. Υπηρετώντας αυτόν ακριβώς τον σκοπό, το σχέδιο του Bob McLeod έδινε στον κάθε έναν από αυτούς διακριτά χαρακτηριστικά καθημερινών ανθρώπων, που ουδεμία σχέση είχαν με το “άριο” επικρατές πρότυπο.

Όπως ίσως να έχετε καταλάβει, δεν ψήφισα τη συγκεκριμένη ιστορία λόγω των – κατά τα άλλα υπαρκτών και διόλου αμελητέων – σεναριακών ή σχεδιαστικών αρετών της, όσο για το γεγονός ότι αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα character introduction. Από αυτά που κάθε αναγνώστης θα ήθελε να συναντά συχνότερα στην αναγνωστική του πορεία.