Top 100 Marvel Comics

X-Men: God Loves, Man Kills

Η έκδοση του GOD LOVES, MAN KILLS, το 1982, ήταν αποτέλεσμα δύο γεγονότων. Από τη μία, ήταν η μεγάλη επιτυχία του re-imagining των X-Men, που συμπλήρωναν, σχεδόν, επτά χρόνια με τον Chris Claremont στο τιμόνι και είχαν διαρκώς ανοδική πορεία. Από την άλλη, ήταν η έκδοση της σειράς Marvel Graphic Novel, που είχε οραματιστεί ο, τότε, Editor-in-Chief της Marvel, Jim Shooter, ως μία προσπάθεια να εκδοθούν comics σε ένα πιο πολυτελές format, που θα έμοιαζε με αυτό των γαλλοβελγικών albums.

Για να στηριχθεί μια τέτοια προσπάθεια, θα έπρεπε, ειδικά στην αρχή, οι ιστορίες, αλλά και οι δημιουργοί, να είναι σε υψηλότατο επίπεδο, και μια ματιά στα τρία πρώτα graphic novels αποδεικνύει του λόγου το αληθές. THE DEATH OF CAPTAIN MARVEL και DREADSTAR από τον Jim Starlin και ELRIC: THE DREAMING CITY από τους Michael Moorcock, Roy Thomas και P. Craig Russell. Στο τέταρτο, ο Chris Claremont με τον Bob McLeod, μας έδωσαν το NEW MUTANTS (όπου έκανε ντεμπούτο η ομώνυμη ομάδα), ενώ ο Claremont θα επέστρεφε και για το επόμενο graphic novel, το οποίο και ήταν το X-MEN: GOD LOVES, MAN KILLS.

Ο Chris Claremont είχε προ πολλού δώσει τα διαπιστευτήριά του, στο μεγάλο του run στο UNCANNY X-MEN (το οποίο θα συνεχιζόταν για, σχεδόν, μία δεκαετία ακόμα) και άρχιζε το world building των μεταλλαγμένων, με νέες ομάδες, σειρές και limited series. Η έμπνευση για το GOD LOVES, MAN KILLS προήλθε από τη μεγάλη άνοδο της επιρροής των τηλε-ευαγγελιστών στην Αμερική και το γεγονός ότι ο Claremont έβλεπε μία αύξηση στην έλλειψη ανεκτικότητας, σε αντίθεση με το μήνυμα αγάπης που θα έπρεπε να προβάλλουν. Κάτι που ταιριάζει γάντι με το όλο νόημα των X-Men.

Ένας δημοφιλής τηλε-ευαγγελιστής, ο William Stryker, ιδρυτής της οργάνωσης The Stryker Crusade, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να αφανίσει τους μεταλλαγμένους, μια και θεωρεί ότι και μόνο η ύπαρξή τους είναι αμαρτία απέναντι στον Θεό. Πίσω από αυτό τον αγώνα, βρίσκεται η προσωπική του τραγωδία, αφού σκότωσε το ίδιο το νεογέννητο παιδί του, που ήταν και αυτό μεταλλαγμένο. Το σχέδιό του είναι να απαγάγει (με τη βοήθεια του προσωπικού του στρατού, των Purifiers) τον Xavier, τον Cyclops και τη Storm και να τους χρησιμοποιήσει, ώστε να στρέψει τον κόσμο ενάντια στους μεταλλαγμένους. Οι υπόλοιποι X-Men (Wolverine, Nightcrawler, Colossus, Kitty Pryde) θα αναγκαστούν να συμμαχήσουν με τον Magneto, ώστε να καταφέρουν να απελευθερώσουν τους συντρόφους τους και να αποτρέψουν τα σχέδια του Stryker.

Η ιστορία πετυχαίνει, γιατί καταφέρνει να ενσαρκώσει, στον περιορισμένο χώρο που διαθέτει, όλο το νόημα των X-Men. Τον αγώνα για την ειρηνική συμβίωση homo sapiens και homo superior, την αγωνία όσων ζουν κυνηγημένοι ή στο περιθώριο, αλλά και το γεγονός ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, και ακόμη και οι πιο αγνές προθέσεις δεν δικαιολογούν τη στροφή στη “σκοτεινή πλευρά”. Ακόμη και η συμμαχία με τον διάβολο (Magneto) δεν μπορεί να είναι μόνιμη, αλλά μόνο ευκαιριακή. Σημαντικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι ο κακός της ιστορίας, William Stryker, δεν εμφανίζεται να έχει ταπεινά κίνητρα. Παρά τις λάθος απόψεις του, παρουσιάζεται ιδεαλιστής. Πόσο θα αφαιρούσε από τη σημασία του comic, αν αποκαλυπτόταν ότι το κίνητρό του ήταν τα χρήματα, ή η εξουσία, ή κάτι άλλο. Δυστυχώς, πολλές φορές έχουμε δει να καταστρέφεται μια ιστορία, με το να παρουσιάζονται οι κακοί έχοντας το νου τους μόνο στα υλικά αγαθά.

Προσωπικά, θεωρώ ως αποκορύφωμα της ιστορίας, τη μνημειώδη παρέμβαση του αιώνιου αρχηγού Cyclops, ο οποίος, ενώπιον όλου του κόσμου, αλλά και στον κλειστό κύκλο των X-Men, διακηρύσσει το τι εστί να είσαι μέλος αυτής της ομάδας. Και ποιος είναι ο λόγος που μάχονται αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Το τέλος του GOD LOVES, MAN KILLS, είναι μια από τις αγαπημένες μου στιγμές των comics.

Το κομμάτι του σχεδίου ανήκει στον Brent Anderson (STRIKEFORCE: MORITURI, ASTRO CITY), αν και αρχικά η θέση αυτή ήταν να δοθεί στον μεγάλο Neal Adams, ο οποίος είχε ήδη σχεδιάσει κάποιες σελίδες. Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, τόσο στις σελίδες με τις σκηνές δράσης, όσο και σε αυτές των απλών επαφών μεταξύ των πρωταγωνιστών. Ιδιαίτερα επιτυχημένη βρίσκω την απόδοση των συναισθημάτων των χαρακτήρων, είτε μιλάμε για φόβο, οργή, ή τρυφερότητα, και ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί ή να κατανοήσει άμεσα τον ψυχισμό των ηρώων. Αν έπρεπε να τονίσω κάτι αρνητικό, αναφορικά με το artwork, αυτό θα ήταν η χρήση των πολλών panels, τα οποία φορτώνουν υπερβολικά αρκετές σελίδες, ειδικά όταν είναι ασύμμετρα ή πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο.

Η παρακαταθήκη του GOD LOVES, MAN KILLS είναι πολύ σημαντική. Κατ’ αρχάς, είναι μια πολύ καλή ιστορία, αλλά – ακόμη πιο σημαντικό – είναι, ίσως, η πιο αντιπροσωπευτική ιστορία των X-Men. Είναι η ιστορία που πρέπει να διαβάσει κάποιος που θέλει να “πιάσει” το νόημα και το πνεύμα των X-Men και δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε τη βάση για τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά των X-Men (και μια από τις καλύτερες). Παρ’ όλο που είναι μια ιστορία πολύ άμεσα συνδεδεμένη με την εποχή της, καταφέρνει και παραμένει επίκαιρη στις μέρες μας. Σίγουρα, ένα από τα κορυφαία comics της Marvel όλων των εποχών.