Phoenix Resurrection: The Return Of Jean Grey #1

Το ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε η Jean Grey, όλοι το ξέραμε. Σε ένα σύμπαν όπου ο θάνατος των πρωταγωνιστών του είναι μια προσωρινή συνθήκη, θα ήταν παράλογο να μην επιστρέψει ένας δημοφιλής χαρακτήρας, η δύναμη του οποίου είναι να αναγεννάται από τις στάχτες του.

Ξέραμε, λοιπόν, ότι η Jean Grey θα επέστρεφε, δεν ξέραμε όμως το πότε. “Κατάλληλες στιγμές” υπήρξαν, φαίνεται όμως ότι η Marvel κρατούσε ένα από τα πιο δυνατά της χαρτιά, για όταν η κατάσταση θα έπιανε πάτο. Και το 2017 ήταν μια χρονιά που η Marvel έπιασε πάτο, είτε λόγω αναρίθμητων κακών επιλογών είτε λόγω αστάθμητων παραγόντων που μεγιστοποίησαν τη χασούρα των επιλογών αυτών.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά στους μεταλλαγμένους, και καθώς το ανοιξιάτικο ResurrXion relaunch δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα (προ ημερών ακυρώθηκαν δύο τίτλοι – GENERATION X και ICEMAN), ήταν βέβαιο ότι η Marvel θα στρεφόταν στην καλά δοκιμασμένη συνταγή να επαναφέρει fan-favorite χαρακτήρες: Στην περίπτωση αυτή ήταν ο Wolverine (MARVEL LEGACY #1), o Professor X στο ASTONISHING X-MEN και, μετά από μια δεκαετή – και βάλε – απουσία, η Jean Grey.

Το γεγονός ότι ο Matthew Rosenberg, ο σεναριογράφος που διαχειρίζεται την επιστροφή της ηρωίδας, είναι φανατικός θαυμαστής της, ήταν μια ριψοκίνδυνη επιλογή, η οποία ή θα μας έδινε ένα πρωτότυπο, με σεβασμό στον χαρακτήρα και βαθιά γνώση αυτού, σενάριο ή ένα fan-fiction, αρκετά αυτάρεσκο ώστε να ασχοληθεί με το ότι ακόμη και ένας iconic χαρακτήρας χρειάζεται μια καλή ιστορία για να λάμψει. Ευτυχώς, εδώ το νόμισμα γύρισε από την καλή πλευρά.

Ο Rosenberg οραματίστηκε την επιστροφή της Phoenix ως μια ιστορία ψυχεδελικού τρόμου. Κανείς δεν ξέρει αν αυτή εκτυλίσσεται στο μυαλό της Jean, αν είναι δημιούργημα της Phoenix Force ή αν πρόκειται για κάτι άλλο. Δεν είναι απολύτως σαφές τι ισχύει και τι όχι. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι τα σύμβολα, τα γεγονότα, τα πρόσωπα και τα πράγματα γύρω από τη γυναίκα που φέρεται να είναι η Jean Grey αποτελούν φόρο τιμής, όχι μόνο στην ηρωίδα και την πλούσια ιστορία της, αλλά και ευρύτερα στους X-Men και στην ακόμη πλουσιότερη ιστορία τους. Ένας φόρος τιμής που, ενώ αποπνέει οικειότητα, ταυτόχρονα υπόσχεται εξελίξεις επικών προδιαγραφών, καθώς ολοκληρώνοντας την ανάγνωση αυτού του τεύχους, είναι σαφές ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά με το #5, πολλά θα έχουν αλλάξει στο σύμπαν των X-Men!

Όταν, όμως, ο Rosenberg βρίσκεται στην άλλη πλευρά της ιστορίας, εκείνη που δεν αφορά στη Jean, αλλά στο πλήθος των μεταλλαγμένων που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της Kitty και του Beast (όταν εκείνοι υποψιάζονται ότι κάτι Phoenix-related είναι έτοιμο να ξεσπάσει), εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Οι διάλογοι είναι αμήχανοι και βεβιασμένοι κι όταν οι X-Men σπάνε σε ομάδες που επισκέπτονται διάφορα σημεία του πλανήτη, προσπαθώντας να συλλέξουν στοιχεία, οι σκηνές της δράσης είναι – παραδόξως – ό,τι πιο βαρετό και αδιάφορο έχει να επιδείξει το τεύχος.

Σε ότι έχει να κάνει με το οπτικό κομμάτι και εδώ τα πράγματα είναι άνισα. Το σχέδιο του Leinil Francis Yu κάνει εντυπωσιακή είσοδο με τις πρώτες σεκάνς, μοιάζει όμως να ακολουθεί την πορεία του σεναρίου, καθώς στη συνέχεια γίνεται μάλλον άψυχο και διεκπεραιωτικό, πριν ξαναβρεί τη φόρμα του στις τελευταίες σελίδες. Αντίθετα, τόσο τα μελάνια του Gerry Alanguilan όσο και τα χρώματα της Rachel Rosenberg είναι εξαιρετικά από την αρχή μέχρι το τέλος του τεύχους, μειώνοντας όσο τους επιτρέπει ο ρόλος τους το άνισο του σχεδίου.

Συνοψίζοντας: Το PHOENIX RESURRECTION: THE RETURN OF JEAN GREY #1 είναι ένα πολλά υποσχόμενο τεύχος. Πολλά υποσχόμενο, όχι μόνο ως αρχή μιας ιστορίας που φέρνει πίσω τη Jean Grey, αλλά και ως το ξεκίνημα μιας ιστορίας που έχει ως στόχο να κάνει ξανά τους X-Men αυτό που ήταν κάποτε. Το διακύβευμα είναι μεγάλο και, με ένα τεύχος να κυκλοφορεί κάθε εβδομάδα, θα ξέρουμε πολύ σύντομα αν τελικά το στοίχημα θα κερδηθεί ή όχι.