Detective Comics Annual #1

Στην μακρόχρονη παρουσία του Σκοτεινού Ιππότη στον χώρο των comics, έχουμε δει και εξερευνήσει, κατά καιρούς, origin stories από πολλούς villains του. Το DETECTIVE COMICS ANNUAL #1, είναι ουσιαστικά ένα τέτοιο origin story, καθώς βλέπουμε το σκοτεινό και αρκετά δραματικό ξεκίνημα του Clayface.

Χάρηκα ιδιαίτερα όταν το διαπίστωσα αυτό, καθώς ο Clayface είναι από τους κακούς που πάντα έβρισκα ότι είχαν κάτι σκοτεινά ενδιαφέρον. Είναι πολύ ξεχωριστός σαν χαρακτήρας, εξαιτίας των ικανοτήτων του και το γεγονός πως θα μαθαίναμε το πως έφτασε να είναι ένας super villain, είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη καλύτερο από όσο περίμενα. Η ιστορία είναι αξιοσημείωτα καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα, δίνοντας απίστευτο βάθος στον χαρακτήρα του Clayface. Το τεύχος ξεκινάει με ένα flashback, από την εποχή που ο Clayface ήταν παιδί. Εκεί μαθαίνουμε πως ο πατέρας του μικρού Basil ήταν ηθοποιός και έπαιζε πάντα τους ρόλους των τεράτων στο σινεμά, καθώς είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη φόρμουλα που του επέτρεπε να μεταμορφώνεται. Παράλληλα υπάρχει ένας εξαιρετικός διάλογος ανάμεσα τους, καθώς ο πατέρας του, του δίνει συμβουλές για το πως ο κόσμος κρύβεται πίσω από μάσκες και πως όλοι μας κρύβουμε μέσα μας ένα τέρας, το οποίο δεν πρέπει να το δείξουμε ποτέ σε κανέναν. Έπειτα μεταφερόμαστε στο παρόν της ιστορίας, όπου ο Basil τα έχει όλα. Είναι πετυχημένος ηθοποιός και έχει μια πανέμορφη κοπέλα. Όμως επιθυμεί διακαώς έναν ρόλο, που όπως πιστεύει ο ίδιος θα είναι το σήμα κατατεθέν της καριέρας του. Την ημέρα που μαθαίνει όμως πως ο πατέρας του έχει πεθάνει, παθαίνει έναν τροχαίο δυστύχημα και παραμορφώνεται όλο του το πρόσωπο. Απελπισμένος όπως είναι, καθώς βλέπει την καριέρα του ως ηθοποιός να καταρρέει, θυμάται την φόρμουλα που χρησιμοποιούσε ο πατέρας του. Έτσι καταφέρνει να ξανά φτιάξει το παραμορφωμένο του πρόσωπο. Όμως το χημικό της φόρμουλας είναι δυσεύρετο και κάθε φορά που το χρησιμοποίει, του επηρεάζει τον εγκέφαλο. Σε μια απελπισμένη προσπάθεια για να βρει όλο και περισσότερο από αυτή την φόρμουλα και πλέον εντελώς παραμορφωμένος και ψυχολογικά, από την επήρεια της, κάνει την πρώτη του σύγκρουση με τον Batman.

Μέσα από αυτό το τεύχος, μαθαίνουμε πολλά πράγματα γύρω από τον χαρακτήρα του Clayface και βλέπουμε το βάθος του. Η ιστορία έχει καλογραμμένους διαλόγους, νοήματα γύρω από την κοινωνία και τον άνθρωπο και θίγει ζητήματα γύρω από το φαίνεσθαι και το είναι. Παρακολουθούμε την αργή αλλά μεθοδική κάθοδο του ήρωα στην τρέλα, καθώς η ζωή του γκρεμίζεται σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Είναι παράξενο, καθώς ξέρουμε πως ο Clayface είναι κακός, όμως το τεύχος αυτό τον παρουσιάζει σε εμάς σαν μια τραγική φιγούρα. Παρακολουθώντας τον ιδιόρρυθμο πατέρα του, αλλά και την σωρεία τραγικών γεγονότων που του αλλάζουν μια για πάντα την ενήλικη ζωή, δεν μπορείς παρά να νιώσεις συμπάθεια και συμπόνια για αυτόν. Υπάρχει διάχυτη μια ελαφρώς noir ατμόσφαιρα, που απλά κάνει το όλο πόνημα πιο ενδιαφέρον. Σε αυτό φυσικά προστίθεται και το απίστευτο artwork, με μονοσέλιδα που απλά θες να τα χαζεύεις, για τα εντυπωσιακά τους χρώματα και την ζωντάνια του σκίτσου.