Black Panther

Μετά το THOR: RAGNAROK, τα Marvel Studios δείχνουν μία διάθεση τολμηρή και αυτό τους βγαίνει. Ναι, ΟΚ, έχω δει όλα τα memes με τον Blade να φιγουράρει σαν ο πρώτος μαύρος υπερήρωας, αλλά να με συγχωρεί η χάρη του, δεν είναι.

Για να βγάλω τις πληροφορίες από τη μέση και για να πάμε στο δια ταύτα, η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες του πρίγκιπα T’Challa μετά το CAPTAIN AMERICA: CIVIL WAR. Όταν ο πατέρας του δολοφονείται, ο T’Challa παίρνει τον θρόνο και μαζί την τύχη του έθνους της Wakanda, ενός κρατιδίου της Αφρικής, που είναι το πιο τεχνολογικά προηγμένο, χάρη στο vibranium που υπάρχει άφθονο στο υπέδαφός του. Ένας διεκδικητής θα φέρει τον Black Panther στα όρια των δυνάμεών του και θα απειλήσει τον τρόπο ζωής της Wakanda, αλλά και όλο τον κόσμο.

Ίσως να καταλάβατε ήδη γιατί το Blade δεν είναι η πρώτη ταινία με πρωταγωνιστή μαύρο υπερήρωα. Δεν είναι μόνο το χρώμα του δέρματος που κάνει αυτή την ταινία αφρικανική. Είναι τα πάντα. Είναι ένας φόρος τιμής στην κουλτούρα μιας ολόκληρης ηπείρου, αλλά και των ανθρώπων της που βίαια μετακινήθηκαν από αυτήν.

Είχα την τύχη στη ζωή μου να ταξιδέψω και να δουλέψω στη Νότια Αφρική, να γνωρίσω τους ανθρώπους της και τις διάφορες φυλές που ζουν εκεί. Και έχω να σας πω ότι η ταινία έφερε μνήμες και νοσταλγία από εκείνα τα ταξίδια. Πρώτα από όλα, όταν οι ήρωες μιλούσαν αγγλικά το έκαναν με αυτή τη θεσπέσια προφορά. Επίσης, οι δημιουργοί επέλεξαν τα “γουακαντιανά” να είναι στην πραγματικότητα η γλώσσα των Xsosa, μιας φυλής της Ν. Αφρικής με το χαρακτηριστικό “click sound”.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Η ομορφιά, τα ρούχα, οι συνήθειες, η μουσική, τα κτίρια, οι πεποιθήσεις, η βαθιά θρησκευτικότητα αυτών των ανθρώπων, η επαφή τους με τη φύση, όλα έδειξαν ότι ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του “βούτηξαν” στην Αφρικανική ήπειρό και βρήκαν τα καλύτερά της στοιχεία.

Αυτό, όμως, που κάνει τη διαφορά από μια ρομαντική θεώρηση της μαγευτικής αυτής ηπείρου, είναι η βαθιά πολιτικοποιημένη στάση που κράτησαν απέναντι στην ιστορία της Αφρικής. Δεν είναι η μόνο η ήπειρος των σαφάρι και των λιονταριών, της απέραντης σαβάνας και της πυκνής ζούγκλας, που όλοι ονειρευόμαστε να επισκεφτούμε. Είναι μια ματωμένη ήπειρος, πληγωμένη βαθιά από τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία, τα σημάδια των οποίων βασανίζουν και σήμερα, όχι μόνο τους κατοίκους της, αλλά και όσους σύρθηκαν μακριά από αυτή με τη βία.

Με θάρρος και τόλμη, η ταινία όχι απλά αναφέρθηκε στα δεινά που υποφέρει από το “λευκό” η Αφρική και την γκετοποιήση των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Τα έκανε την καρδιά της ταινίας. Και με αυτόν τον τρόπο, δημιούργησε – κατά την ταπεινή μου άποψη – τον καλύτερο ανταγωνιστή σε ταινία Marvel τα τελευταία χρόνια.

Ο Killmonger της ταινίας είναι η πεμπτουσία του καλοφτιαγμένου κακού που απογειώνει την ιστορία. Ο “καλός” κακός είναι ήρωας στο κεφάλι του, έχει ανθρώπινα κίνητρα, δική του ηθική. Και πολύ συχνά ανθρώπινη ιστορία. Ο Killmonger εδώ, είναι ότι είναι ο Magneto για τους X-Men. Ένα αγόρι που υπέφερε, αδικήθηκε επειδή είναι έγχρωμός και οραματίζεται έναν κόσμο που οι αδύναμοι θα διεκδικήσουν το δίκιο τους. Δεν ακούγεται κακό, σωστά; Μόνο όταν μιλήσει για αιματοκύλισμα των ισχυρών, για εμφύλιο πόλεμο, για θάνατο, τον ξεχωρίζεις από τον υπερήρωα.

Λίγοι, όμως, αναφέρονται και σε μια άλλη πτυχή της ταινίας, μιας και το βάρος πέφτει στο πολιτικό κομμάτι. Και όμως, χωρίς φανφάρες, με απόλυτο μέτρο και άψογη οπτική, η ταινία μίλησε για τη θέση της γυναίκας με έναν εξαιρετικό τρόπο που με συγκίνησε. Ναι, ο πρωταγωνιστής είναι ο Black Panther, αλλά όλη η πολύτιμη ομάδα του απαρτίζεται από δυναμικές, ισχυρές γυναίκες, χωρίς τις οποίες φαίνεται χαμένος.

Η Letitia Wright ενσαρκώνει την ευφυή αδερφή του T’Challa, που ηγείται του πιο σημαντικού κομματιού της Wakanda, του ίδιου του vibranium και των εφαρμογών του. Είναι η γυναίκα που μπορεί να είναι έξυπνη, αστεία, θαρραλέα και πρωτοπόρος. Η Danai Girira, που γνωρίσαμε στο ρόλο της Michonne στο WALKING DEAD, είναι συγκλονιστική ως Okoye, με την ηρεμία και τη δύναμή της. Και η Lupita Nyong’o, ως Nakia, είναι η γυναίκα που μάχεται για τα δικαιώματα των ανθρώπων και χτίζει έναν καλύτερο κόσμο.

Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές από όλο το cast, που παραδίδει μαθήματα, και είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας. Από τον Forest Whitaker μέχρι τον Daniel Kuuya του GET OUT, η οθόνη ξεχειλίζει ταλέντο και τρίβει στα μούτρα του Hollywood το πόσο καλοί ηθοποιοί είναι οι Αφροαμερικανοί και πόσο είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο μιας βιομηχανίας που δεν τους δίνει πάντα το χώρο που τους αξίζει. Σε βαθμό που μέχρι και ο αγαπημένος Martin Freeman είναι λίγο “εγώ τι δουλειά έχω εδώ;”.

Αν τώρα περιμένεις να σκάσεις στα γέλια, δεν θα φύγεις κρατώντας την κοιλιά σου, παρά τα κάποια καλο-τοποθετημένα αστεία, όπου πρέπει. Αλλά αν περιμένεις δράση, θα δεις. Θα πάρει λίγη ώρα να πάρει μπρος η ταινία, αλλά ήταν να μην πάρει! Από όλα είχε – από καταδίωξη με αμάξια και μάχες, μέχρι αρματωμένους ρινόκερους και φουτουριστικά όπλα.