Mother Panic: Gotham A.D. #1

Μετά τα γεγονότα του “Milk Wars”, η Violet Paige βρίσκεται σε μια εναλλακτική μελλοντική εκδοχή της Gotham City. Χωρίς να είναι ξεκάθαρο τι συνέβη την τελευταία δεκαετία, η Gotham έχει εξελιχθεί στη χειρότερη εκδοχή της. Σε ένα κόσμο χωρίς Batman, όπου οι μασκοφόροι vigilantes θεωρούνται παράνομοι και με την πόλη να έχει περάσει υπό τον έλεγχο της Madame Gala και της Collective, η Violet προσπαθεί να βρει τον ρόλο της και, παράλληλα, να ανακαλύψει τι έχει συμβεί στη μητέρα της.

Το comic μπαίνει κατευθείαν στο ζουμί της ιστορίας, με τις δυο-τρεις πρώτες σελίδες να στήνουν το background του χαρακτήρα και του πώς βρέθηκε εδώ. Κάτι τέτοιο μάλλον είναι απαραίτητο, καθώς, από τους τίτλους του Young Animals που έκαναν reboot μετά το “Milk Wars”, το comic με πρωταγωνίστρια την Mother Panic είναι αυτό που φαίνεται να έχει υποστεί και τις πιο μεγάλες αλλαγές. Βέβαια, η Violet δεν είναι μόνη της εδώ, καθώς έχει μαζί της την Rosie, η οποία μεταφέρθηκε επίσης σε αυτόν τον κόσμο, ενώ στο comic συμμετέχει και ο Ratcatcher, σε μια πιο γερασμένη και πιο κυνική εκδοχή του. Βέβαια, το μεγάλο μυστήριο της ιστορίας είναι τι έχει συμβεί στη μητέρα της Violet. Και η απάντηση σε αυτό θα έρθει από την πιο παράξενη πηγή, καθώς ο Joker είναι, τελικά, αυτός που κατέχει τις απαραίτητες πληροφορίες. Η εκδοχή του σίγουρα θα ενθουσιάσει κάποιους αναγνώστες, αφού ο διάσημος villain φαίνεται να έχει πέσει σε κατάθλιψη, μετά την εξαφάνιση του Batman.

Το βασικό μου πρόβλημα με το τεύχος, έχει να κάνει με το ότι μου θύμισε, σε αρκετά σημεία, τα comics του Mark Millar – και όχι, αυτό δεν το λέω ως κάτι καλό. Η Mother Panic, σε όλο το τεύχος, περιφέρει μια κάπως υπερβολική κι επιτηδευμένη badass περσόνα, που προσπαθεί πάρα πολύ να μας πείσει ότι “ποτέ δεν ήθελε να γίνει ηρωίδα”. Από την άλλη, η Rosie μοιάζει σαν μια εναλλακτική, πιο νοσηρή, εκδοχή της Hit-Girl από το KICK-ASS, ενώ το comic μου άφησε μια αίσθηση κακού dejà vu. Όποιος είχε διαβάσει το comic πριν το relaunch, ίσως είχε προσέξει ότι, σταδιακά, το MOTHER PANIC γινόταν όλο και πιο “σκοτεινό”, κάτι που συνεχίζεται κι εδώ.

Συγχρόνως, στο σχέδιο, ο Ibrahim Moustafa παραδίδει ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, που κατορθώνει να αποδώσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα, χάρη στον σκοτεινό του ρεαλισμό. Πολλά, βέβαια, χρωστάει και στις παλέτες της Marissa Louise και του, συνεργάτη του στο SAVAGE THINGS, Jordan Boyd.

Το MOTHER PANIC: GOTHAM A.D. #1 δεν θυμίζει ιδιαίτερα comic της Young Animal, αλλά μάλλον ταιριάζει περισσότερο στο προφίλ της σύγχρονης Vertigo. Εκτιμώ ότι το πρώτο τεύχος της σειράς δεν είναι για όλους, καθώς σε καμία περίπτωση δεν απευθύνεται σε όλα τα γούστα. Σίγουρα κάποιοι θα το λατρέψουν, ενώ άλλοι εύκολα θα το μισήσουν. Προσωπικά, χωρίς να ανήκω σε καμία από τις δύο κατηγορίες, ομολογώ ότι δεν εντυπωσιάστηκα και, παρ’ όλο που βρίσκω τον χαρακτήρα της Mother Panic ενδιαφέροντα, νομίζω ότι δύσκολα θα επιστρέψω για το επόμενο τεύχος.