Factory #1

Το FACTORY είναι δημιουργία του Yacine “Elgo” Elghorri, καλλιτέχνη ο οποίος έχει συνεργαστεί με τους Matt Groening, Alejandro Jodorowsky, Moebius. Ε, κι εσείς δεν θα παίρνατε το τεύχος, αν βλέπατε τόσα ενδιαφέροντα ονόματα μαζεμένα;

Μεταφερόμαστε σε ένα dystopian future, α-λα MAD MAX. Ένας βασιλιάς/δικτάτορας έχει πρόσβαση στην τροφή και τον πλούτο, ενώ ο λαός αργοπεθαίνει από την πείνα και την αρρώστια. Το βασίλειο λειτουργεί ύπο τις διαταγές του, και υπακούει τυφλά στις προβλέψεις του Precog, ενός εμβρυοειδούς πλάσματος με μαντικές ικανότητες. Όταν, όμως, το τελευταίο πεθαίνει, αφήνει ένα μυστήριο στερνό χρησμό: Προσοχή στον άνθρωπο-γουρούνι. Κι ενώ παρακολουθούμε την εξουσία πανικόβλητη από τα λόγια του Precog, κάποια χιλιόμετρα μακριά, ο Raul, ένας άνθρωπος-γουρούνι, αναζητά έναν σοφό να ξορκίσει την κατάρα που του έδωσε χοιρινό κεφάλι.

Παράλληλα, ένας επιθεωρητής τροφίμων πλησιάζει το παλάτι, και ο ερχομός του σπέρνει τον πανικό, καθώς κανείς δεν πρέπει να υποψιαστεί το μέγεθος του πλούτου που βρίσκεται εκεί μέσα. Γνωρίζουμε, επίσης, εναν πίθηκο, ένα μυστηριώδη άντρα (ο επιθεωρητής;), κι ένα φυτό που γεννάει τάπιρους, χωρίς πραγματικά να ξέρουμε αν πρόκειται για φίλους ή εχθρούς. Το τεύχος μας αφήνει με πολλές απορίες, και παρ’ όλο που δεν υπάρχει cliffhanger, είμαι περίεργη να δω τη συνέχεια.

Η ιστορία μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Ξεκάθαρη, με δομή παραμυθιού, με τους καλούς, τους κακούς, κι έναν αντιήρωα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το σύμπαν που δημιουργεί ο Elgo, φαίνεται πολλά υποσχόμενο, και ο ίδιος παίρνει τον απαραίτητο χώρο και χρόνο, για να εξηγήσει στον αναγνώστη τις καταστάσεις που επικρατούν στον κόσμο του. Οι διάλογοι είναι ωραίοι, τοποθετώντας με διακριτικότητα τις σχέσεις και τις ιεραρχίες των χαρακτήρων, και το πρώτο τεύχος φτάνει στο τέλος του κυλώντας σαν νεράκι.

Παρ’ όλα αυτά, το comic είναι ιδιαίτερα gory, με βίαιες εικόνες από τη δεύτερη κιόλας σελίδα. Το splatter μοιάζει να είναι αυτοσκοπός, με τουλάχιστον τρεις σκηνές αναγούλας σε ένα τεύχος 36 σελίδων, και μια γενικότερη μυρωδιά σαπίλας στην ατμόσφαιρα. Οπότε, πριν ανοίξετε το comic, σιγουρευτείτε ότι έχετε πάρει άδεια από τον κηδεμόνα σας για να το διαβάσετε.

Το FACTORY #1 είναι ακόμη ένα παράδειγμα της αβύσσου που υπάρχει ανάμεσα σε ένα ωραίο cover και στο περιεχόμενο. Όσον αφορά τα visuals, είμαι αρκετά διχασμένη: Στο τελικό αποτέλεσμα, διακρίνουμε ακόμα τα μολύβια, στυλιστική επιλογή που ποτέ δεν συμπάθησα. Επίσης, το character designs με εκνευρίζει, τα άσπρα μάτια χωρίς ίριδα, τα αποχαυνωμένα βλέμματα που δεν κοιτούν πουθενά, τα σαγόνια που κρέμονται ανοιχτά. Από την άλλη, τα panels είναι ωραία μοιρασμένα, τα ντεκόρ και τα χρώματα συμπαθητικά, με τα πάντα να τείνουν, προφανώς, προς το gore. Το σύνολο, όμως, θυμίζει ένα σχέδιο “ύπο κατασκευή”, και όχι κάτι το ολοκληρωμένο. Αγοράζοντας το comic και έχοντας διαβάσει για τις συνεργασίες του Elgo, περίμενα κάτι καλύτερο.

Κλείνοντας, πιστεύω πως το FACTORY #1 χρειάζεται έναν καλό inker, αν θέλει να ακολουθήσει το επίπεδο του storytelling το οποίο φαίνεται να προτείνει. Αν αντέχετε ορισμένες εικόνες που εμένα μου κάθισαν λίγο βαριά στο στομάχι, αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.