The Immortal Men #1

Tο THE IMMORTAL MEN #1 είναι ένα πνευματικό sequel του DADK NIGHTS: METAL. Αυτό θα μπορούσε να είναι καλό, αλλά και κακό. Ευτυχώς για όλους μας, αποδείχτηκε πολύ καλό.

Ομολογουμένως, το τεύχος φεύγει αρκετά από το σκοτεινό και μπερδεμένο σύμπαν του Scott Snyder και υιοθετεί μια πιο ιδιαίτερη και πρωτότυπη αφήγηση. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι άμεσα συμπαθής και το γεγονός πως το τεύχος ξεκινάει με έναν εφιάλτη που βλέπει συνέχεια, δίνει μια νότα μυστήριου. Είναι εμφανές πως η ιστορία έχει κάποια κλισέ, όπως το ότι ο πρωταγωνιστής έχει κάποιο χάρισμα και είναι ο εκλεκτός, όμως όπως εξελίσσεται μέχρι στιγμής, δεν ενοχλεί. Οι νέοι χαρακτήρες είναι αρκετά ενδιαφέροντες και σε κάνουν να επενδύσεις σχεδόν αμέσως σε αυτούς και το σύμπαν που συστήνουν. Αν και αρκετά σύντομο σε έκταση, το αφηγηματικό μοτίβο που μπερδεύει το τι είναι πραγματικό με το τι είναι μέρος του εφιάλτη του Caden, είναι αρκετά έξυπνο και αποκτάει και ο αναγνώστης το αίσθημα του να μην ξέρει τι να πιστέψει. Επίσης από αυτά που αφήνονται να εννοηθούν, φαίνεται πως οι Immortal Men διαθέτουν μια πλούσια ιστορία, που μένει να ειπωθεί.

Και τώρα ερχόμαστε στο μοναδικό αρνητικό του τεύχους και αυτό είναι η σχέση του με το METAL. Κάποια στιγμή εμφανίζεται ο Batman Who Laughs και αυτό δεν δένει καθόλου με το υπόλοιπο story. Κάπου εδώ θα παραδεχτώ, βέβαια, πως γενικά δεν μου είναι συμπαθής χαρακτήρας, αλλά πραγματικά το έχω αφήσει αυτό στην άκρη. Ο χαρακτήρας δεν είχε ξεκάθαρο τέλος στο τελευταίο τεύχος του METAL και το ότι εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μας εδώ, εγείρει ερωτήματα. Πώς είναι ακόμα ζωντανός; Πώς σχετίζεται με τους αθάνατους; Εμφανίζεται πραγματικά από το πουθενά, χωρίς καμία εξήγηση και απλά αρχίζει το γνωστό παραλήρημα. Σίγουρα χτίζει μυστήριο για τα μετέπειτα τεύχη, όμως αυτό έγινε και στο METAL και είδαμε που κατέληξε. Ίσως είναι αυτό που λέει ο λαός, πως όποιος καεί με το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι.

Συμπερασματικά το πρώτο τεύχος από την νέα φιλόδοξη σειρά της DC δίνει όντως την φρέσκια πνοή που υπόσχεται, παρόλο που σε σημεία πέφτει στην παγίδα των κλισέ και πηγαίνει πίσω από αχρείαστους χαρακτήρες.