Avengers #1

“And there came a day, unlike any other, when Earth’s mightiest heroes found themselves united against a common threat.” Μια τέτοια μέρα έχει έρθει πολλές φορές στο σύμπαν της Marvel (ποιός κάθεται να μετράει, τώρα, όλα τα relaunches του τίτλου αλλά, και τις διαφορετικές εκδοχές της ομάδας; ) και φυσικά ήρθε ξανά. Είναι το AVENGERS #1, όμως, η επανασύσταση που χρειάζεται η ομάδα;

Από άποψη ρόστερ, η απάντηση είναι ένα καταφατικό “ναι”. Τον τελευταίο καιρό, οι πάντες γίνονταν Avengers, κάνοντας τον τίτλο του “Earth’s Mightiest Hero” να χάνει λίγη από την αίγλη του. Το εβδομαδιαίο arc “No Surrender” έφερε ένα τέλος στην προηγούμενο περίοδο της ομάδας και έδωσε την θέση της σε μια εποχή, στην οποία υπάρχει μόνο ένας τίτλος και μία ομάδα Εκδικητών, αποτελούμενη από μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εκδοτικής.

Ο Captain America, o Iron Man και ο Thor, έχουν βρεθεί και αναλογίζονται τις αλλαγές που έχουν βιώσει και το πως έχει αλλάξει η θέση τους στο σύνολο των υπόλοιπων υπερηρώων, όταν σημειώνονται τεράστιες διακυμάνσεις ενέργειας από την Γη. Η Captain Marvel έρχεται σε άμεση επαφή με το εν λόγω περιστατικό, όντας στο διάστημα, ο Black Panther, με τη βοήθεια του Doctor Strange, εξερευνούν τα ερείπια που είχαμε δει στο MARVEL: LEGAGY #1, ενώ ο Ghost Rider και η Hulk μπλέκονται άθελα τους, όταν η κατάσταση επεκτείνεται σε όλον τον πλανήτη. Ένα μέρος του τεύχους είναι αφιερωμένο στους Avengers 1,000,000 BC (Odin, Phoenix, Agamotto κ.λπ.), τους οποίους είχαμε γνωρίσει επίσης στο LEGACY one-shot.

Το τεύχος διαβάζεται πολύ σαν μια λίστα με αντικείμενα που πρέπει να τσεκάρει ο Jason Aaron. Flashback στους προϊστορικούς Avengers, συζήτηση μεταξύ της trinity για να φέρει up to date τους νέους αναγνώστες, γρήγορο πέρασμα από τα υπόλοιπα μέρη του cast και εμπλοκή τους στην αφήγηση (άλλες φορές οργανικά, άλλες όχι). Όχι ότι δεν ήταν ευχάριστο στην ανάγνωση, αλλά έχει τόσες δουλειές ο Aaron να καλύψει, που το σύνολο έμοιαζε άψυχο από τεχνικής άποψης. Όχι, όμως, και στην αίσθηση που σου άφηνε.

Καμιά φορά, ο παλιός είναι αλλιώς, και ακριβώς αυτό χρειαζόταν η Marvel με το μεγαλύτερο της franchise. Μερικοί από τους σπουδαιότερους ήρωες της εταιρίας και εμβληματικά μέλη της ομάδας, με λίγο νέο αίμα για περισσότερη ποικιλία, και μια απειλή μεγαλύτερη από ποτέ (κυριολεκτικά και μεταφορικά), που φτάνει εκατομμύρια χρόνια πίσω και συνδέεται με πανίσχυρους χαρακτήρες του παρελθόντος.

Το καρτουνίστικο σχέδιο του Ed McGuinness, με τις υπερμυώδεις φιγούρες, είναι ό,τι πρέπει για την ατμόσφαιρα που θέλει να δώσει ο Aaron. Η νοσταλγία που διέπει τους τρεις ήρωες, χρειάζεται έναν σχεδιαστή με παραδοσιακό στιλ, ενώ δεν απογοητεύει καθόλου και στις πιο μεγάλες σκηνές, προς το τέλος του τεύχους.

Το AVENGERS #1 είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για το franchise. Από τη μία, έχουμε μια πιο παραδοσιακή ομάδα Εκδικητών, ενώ, από την άλλη, έχουμε ένα πιο νέο και φρέσκο στοιχείο του lore, τους προϊστορικούς Εκδικητές, και η υπόσχεση του συνδυασμού των δύο ιστοριών είναι αρκετή για να μας κρατήσει για το μέλλον.