Deadman #6

Deadman #6

Τα τελευταία χρόνια, οι φορές που βετεράνοι και παλιές καραβάνες της βιομηχανίας επιστρατεύονται για να συνδράμουν σε κάποιο project κάποιων εκ των DC και Marvel συνήθως καταλήγουν να έχουν απογοητευτικό αποτέλεσμα. To DEADMAN του Neal Adams δεν φαίνεται να βγαίνει από αυτή την λούπα και το τελευταίο τεύχος του mini series είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα τεύχος που σε κάνει να νιώθεις άβολα.

Ακόμα και αν μπορούσα να παραβλέψω το σενάριο που φαίνεται να μην έχει συνοχή, μεγάλο μερίδιο της αποτυχίας αυτής της σειράς οφείλεται στο σχέδιο. Στα προχειροσχεδιασμένα panels, στα στραβά και ανέκφραστα πρόσωπα, στα χαώδη φόντα δίχως λογική. Οπτικό αποτέλεσμα που δεν ταιριάζει, όχι απλά σε ένα σχεδιαστή του βεληνεκούς του Neal Adams, αλλά σε ένα επαγγελματία της 9ης Tέχνης.

Το πιο εξοργιστικό κομμάτι, όμως, αυτού του τεύχους είναι ότι η ιστορία που εξελίσσεται στο mini series δεν έχει επίλογο. Παρότι πρόκειται για τελευταίο τεύχος, η ιστορία δεν καταλήγει κάπου και τα plot points δεν λύνονται. Η DC, για κάποιο λόγο, αποφάσισε να δώσει πράσινο φως και να συνεχιστεί η ιστορία σε ένα επόμενο volume, αλλά και πάλι ο συγγραφέας θα έπρεπε να είχε παραδώσει ένα closure για όλους τους αναγνώστες που, παρά τις σωστότατες επισημάνσεις του Αντώνη Αντωνιάδη στο review του πρώτου τεύχους, συνέχισαν να διαβάζουν την σειρά. Ελπίζω μόνο στην επόμενη σειρά να μην έχει τα ηνία πάλι ο Adams…