Black Panther #1

“Φρέσκο ξεκίνημα” για την Marvel και όπως ήταν αναμενόμενο ο Black Panther, για τον οποίο το ενδιαφέρον αυξήθηκε μετά την πρόσφατη ταινία, δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει από ένα ακόμη πρώτο τεύχος. Ο Ta-Nehisi Coates συνεχίζει να βρίσκεται στο συγγραφικό τιμόνι του τίτλου έχοντας πλέον στο πλευρό του τον Daniel Acuña, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το σχέδιο. Με βάση αυτά, λοιπόν, νομίζω πως εύλογα δημιουργείται η απορία αν υπάρχει όντως λόγος ύπαρξης για αυτό το relaunch και για το τι καινούργιο μπορεί να φέρει στο τραπέζι.

Η αλήθεια είναι ότι το comic βρίσκεται σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση από τα προηγούμενα τεύχη με πρωταγωνιστή τον Black Panther. Ο T’Challa, ή τέλος πάντων κάποιος που φαίνεται να είναι ο T’Challa, ξυπνάει στο μέλλον σε ένα στρατόπεδο εργασίας της Διαγαλαξιακής Αυτοκρατορίας της Wakanda. Χωρίς ανάμνηση για το ποιος είναι και το τι κάνει εκεί, έρχεται σε σύγκρουση με τις Αρχές, ενώ στη συνέχεια, με τη βοήθεια μιας ομάδας επαναστατών, καταφέρνει να αποδράσει. Χωρίς να θέλω να κρύψω λεπτομέρειες ή spoilers, περίπου αυτά συμβαίνουν στο πρώτο τεύχος, το οποίο διαβάζεται εύκολα κι ευχάριστα. Ο Coates αλλάζει τελείως το concept που εφάρμοσε τα δύο τελευταία χρόνια στο comic BLACK PANTHER. Η δράση είναι πιο έντονη, τα κοινωνικά χαρακτηριστικά, χωρίς να εκλείπουν, μπαίνουν στο background της ιστορίας, ενώ ένα από τα βασικά παράπονα των fans, το ότι ο T’Challa έμοιαζε λίγο κομπάρσος στο ίδιο του το comic, φαίνεται πως εισακούστηκε, καθώς ο Black Panther μπαίνει δυναμικά στο προσκήνιο.

Η ιστορία αντλεί επιρροή από τις δουλειές του Jonathan Hickman στη Marvel, ενώ μου έφερε στο μυαλό και το πρόσφατο relaunch του X-O MANOWAR, από τους Matt Kindt και Tomas Giorello. Βέβαια, είναι κάπως δύσκολο να γράψεις για ένα τεύχος στο οποίο δεν συμβαίνουν και τόσα πολλά πράγματα και το οποίο γεννάει πάρα πολλές απορίες στην ανάγνωση. Τί είναι αυτή η Διαγαλαξιακή Αυτοκρατορία και ποιος τη διοικεί; Είναι όντως ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ο T’Challa; Και αν ναι, πως βρέθηκε 2.000 χρόνια στο μέλλον; Και γιατί δεν θυμάται τίποτα; Το τεύχος, όπως είναι σύνηθες στις μέρες μας, πάσχει από την κατάρα του μοντέρνου storytelling που γλυκοκοιτάζει το hardcover, καθώς είναι αρκετά compressed και κάπως αργό και φλύαρο στην εξέλιξη. Συνεπώς, τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα για την ποιότητα του εγχειρήματος, εικάζω ότι θα μπορέσουμε να τα εξάγουμε αφού έχουμε διαβάσει δυο-τρία τεύχη ακόμη.

Παρ’ όλα αυτά, βέβαια, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι η πλοκή μου κράτησε το ενδιαφέρον και πως εύκολα θα επιστρέψω για το επόμενο τεύχος, έχοντας περιέργεια για το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία. Μεγάλο ρόλο σε αυτό, φυσικά, παίζει και η δουλειά του Daniel Acuña, ο οποίος μας παρουσιάζει μερικά ευφάνταστα panels, με πλούσια δράση και ξεκάθαρη sci-fi ατμόσφαιρα, η οποία απογειώνεται χάρη στην πολύ όμορφη χρήση των χρωμάτων του ίδιου δημιουργού. Χωρίς να με γοητεύει ιδιαίτερα το στιλ του, μοιάζει ιδανικός συνοδοιπόρος για τον Coates, στην ιστορία που θέλουν να ξετυλίξουν.

Αν και διατηρώ κάποιες ενστάσεις, νομίζω ότι το πρώτο τεύχος της νέας σειράς του BLACK PANTHER μοιάζει σαν ένα καλό ξεκίνημα μιας πρωτότυπης ιστορίας, που μάλλον χρειαζόταν αυτό το #1. Με ανανεωμένο status quo και με τελείως διαφορετική προσέγγιση, όσον αφορά στο τι θα περιμέναμε να διαβάσουμε σε ένα comic με πρωταγωνιστή τον T’Challa, η σειρά μοιάζει έτοιμη να πειραματιστεί και να προσφέρει νέα πράγματα στον μύθο του ήρωα. Σίγουρα, αναφορικά με τον Black Panther, η Marvel όντως μας παρέδωσε μια αρκετά φρέσκια αρχή. Μένει τώρα να αποδείξει ότι, πέρα από κινήσεις εντυπωσιασμού, έχει τη διάθεση και την ικανότητα να διατηρήσει αυτή τη φρεσκάδα, να της δώσει ουσία, και στη συνέχεια, να την διευρύνει και στους υπόλοιπους τίτλους της.