X-Men Red #4

X-Men Red #4

Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση: Πώς ξέρουμε ότι όλοι οι σκιτσογράφοι της Marvel δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος ή ότι δεν κρύβεται πίσω τους κάποιο σχεδιαστικό Α.Ι.; Απάντηση: Δεν το ξέρουμε και, αν κρίνουμε από το ομοιόμορφο, ελαφρώς καρτουνίστικο (εκτός από τις περιπτώσεις που είναι πολύ καρτουνίστικο) ύφος των τίτλων, κάτι ύποπτο συμβαίνει.

Και αφού τελείωσα την κριτική μου για το κοινότοπο, εξαιρετικά αδιάφορο σχέδιο του Mahmud Asrar, ας περάσω στο σενάριο. Η πανκάκιστη Cassandra Nova έχει κατασκευάσει μικροσκοπικά sentinels, που εισβάλλουν στον εγκέφαλό σου και σε κάνουν να μισείς τους μεταλλαγμένους. Από την άλλη πλευρά, η ομάδα της Jean Grey ξεκινάει το Έθνος των Μεταλλαγμένων στα βάθη της Ατλαντίδας.

Δε λέω πως το σενάριο του Tom Taylor στερείται φιλότιμου. Όμως, αυτό εξαφανίζεται εύκολα και γρήγορα από το κύμα μετριότητας που πλήττει τη σύγχρονη Marvel. Εξελίξεις που δεν αλλάζουν τίποτα, απειλές που δεν καταφέρνουν να φοβίσουν (Sentinels που αλλάζουν τη σκέψη; Ας προκαλούσαν πολλαπλό εγκεφαλικό και να δεις πως ξεπαστρεύεται η πολύτιμη Storm μας σε ένα τεύχος, χωρίς Marvel Event!). Στην τελική, ιδέες που δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν.

Ούτε η επιστροφή της Jean Grey δεν τους έσωσε… κάντε μια στάση εδώ, θέλω να κατέβω!