New X-Men

Ιστορία

Στην αυγή της νέας χιλιετίας, ο Joe Quesada έψαχνε τρόπους να κάνει τους X-Men τόσο δημοφιλείς όσο ήταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Το “Revolution”, που ακολούθησε το (κατά τη γνώμη μου εξαιρετικό) run του Alan Davis κι επανάφερε τον Chris Claremont ως συγγραφέα των X-Men – δικαίως – δεν κατάφερε να συγκινήσει τους αναγνώστες, με αποτέλεσμα την αποχώρησή του και την αντικατάστασή του από τον παλιό γνώριμο, Scott Lobdell, ο οποίος στη συνέχεια άνοιξε τον δρόμο για τον Grant Morrison. Το NEW X-MEN #114 και τα 40 τεύχη που ακολούθησαν, όχι μόνο έκαναν ξανά relevant τους X-Men, αλλά εμπλούτισαν το σύμπαν των μεταλλαγμένων με ιστορίες, concepts και χαρακτήρες που μέχρι σήμερα παραμένουν εξαιρετικά “φρέσκα” και σαφώς πιο ενδιαφέροντα απ’ οτιδήποτε διαβάσαμε στη συνέχεια.

Η πραγματική φύση της σχολής Xavier αποκαλύπτεται στον κόσμο, η Cassandra Nova προχωράει σε γενοκτονία, σκοτώνοντας 16 εκατομμύρια μεταλλαγμένους και καταστρέφοντας ολοσχερώς την Genosha, ο Magneto μετατρέπεται σε pop ίνδαλμα, η Emma Frost μπαίνει στην ομάδα και γίνεται η ηρωίδα που δεν ξέραμε ότι μπορούσε να γίνει, ο Sublime και οι U-Men μας συστήνονται ως μια από τις πιο creepy απειλές ever, η Jean αναλαμβάνει το ρόλο που θα έπρεπε να είχε εξαρχής, ο Fantomex και το Weapon Plus Program δίνουν νέα διάσταση στον Wolverine, ο Cyclops παίρνει αποφάσεις που θα αλλάξουν τη ζωή του για πάντα, ο Beast περνάει κρίση ταυτότητας, οι μαθητές πειραματίζονται με ναρκωτικά κι εξεγείρονται, οι X-Men μετατρέπονται σε παγκόσμιο φαινόμενο, οι σχέσεις των ηρώων γίνονται ξανά ενδιαφέρουσες και πολύπλοκες, όλα αλλάζουν, ενώ παράλληλα όλα εξελίσονται ακριβώς όπως θα έπρεπε.

Το “Planet X” έρχεται να κλείσει την ιστορία που ξεκίνησε με το NEW X-MEN #114 χαρίζοντάς μας μερικές από τις σπουδαιότερες δραματικές στιγμές που έχουμε δει στα comics των μεταλλαγμένων, ενώ το “Here Comes Tomorrow” λειτουργεί ως ιδανικός επίλογος θυμίζοντας μας ότι κάθε τέλος αποτελεί και μια ολοκαίνουργια αρχή.

Τι Μας Άρεσε

Σχεδόν τα πάντα. Είχα την τύχη να διαβάζω το NEW X-MEN ως έφηβος και ήταν μια εκπληκτική εμπειρία ήταν για μένα. Ο Morrison έδωσε στους X-Men έναν cool αέρα, μετατρέποντας τους στο πιο “συμβαίνει τώρα” πράγμα που κυκλοφορούσε εκείνη την περίοδο και καθιστώντας το “New” στον τίτλο κάτι παραπάνω από μια απλή λέξη. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο συγγραφέας επαναπροσδιόρισε το τι μπορεί να σημαίνει μεταλλαγμένος στον 21ο αιώνα, μετατρέποντας τους X-Men σε κάτι παραπάνω από μια ακόμη ομάδα υπερηρώων και δίνοντας το στίγμα για το πώς μπορεί να κινηθεί το comic στο μέλλον. Και αυτό έγινε αβίαστα και, φυσικά, κάνοντας πολλούς να πιστέψουν – εμού συμπεριλαμβανομένου – πως ό,τι έγινε στο παρελθόν ανήκει πια στο παρελθόν και ότι πλέον έτσι θα είναι οι X-Men και ο κόσμος τους ανήκει.

Ο Morrison εστίασε στον πυρήνα των ηρώων και στο τι μπορούν να αντιπροσωπεύουν, επανάφερε το ενδιαφέρον σε όσα συμβαίνουν στη σχολή του Westchester, εμπλούτισε το σύμπαν με αλλόκοτους villains, πρόσθεσε χαρακτήρες που, παρόλο που η Marvel στη συνέχεια δεν τους εκμεταλλεύτηκε επαρκώς, το κοινό ταυτίστηκε μαζί τους και παραμένουν μέχρι σήμερα αγαπημένοι και δημοφιλείς, ενώ δεν άφησε ανεκμετάλλευτο και το πλούσιο παρελθόν των X-Men, χρησιμοποιώντας σχεδόν όλα τα στοιχεία που τους έκαναν να ξεχωρίσουν.

Δίπλα του είχε μερικούς εξαιρετικούς καλλιτέχνες, με πρώτο και καλύτερο τον Frank Quitely, ο οποίος, είτε σας αρέσει το στιλ του είτε όχι, δεν μπορείτε παρά να ομολογήσετε ότι δένει ιδανικά με τον συγγραφέα. Από το comic πέρασαν και πολλοί άλλοι, όπως ο Ethan van Sciver, ο Phil Jimenez, ο Chris Bachalo και ο Marc Silvestri, οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν μερικά καταπληκτικά τεύχη που ακόμη είναι εντυπωμένα στο μυαλό μου, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει. Τέλος, όσον αφορά στο καλλιτεχνικό κομμάτι πρέπει να αναφέρω ότι όλα – ναι, όλα! – τα εξώφυλλα του run είναι αριστουργηματικά.

Τι Μας Ενόχλησε

Παρά τα πολλά θετικά που ανέφερα, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι ο Grant Morrison “άλλαξε τα φώτα” στους X-Men, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και δημιουργώντας ένα comic στο οποίο οι χαρακτήρες υπακούν πλήρως στις ανάγκες του συγγραφέα και σε καμία περίπτωση το αντίθετο. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα θεωρώ ότι ο Morrison, σε μεγάλο βαθμό, ήξερε τι έκανε και οι αλλαγές που έφερε, κατά την άποψη μου τουλάχιστον, ήταν σωστές, παρόλο που τότε κάποια πράγματα μπορεί να μου είχαν κακοφανεί.

Μόνη μου ένσταση παραμένει η αποτύπωση του Magneto, τον οποίο ο Morrison διαστρέβλωσε πλήρως. Από την άλλη, βέβαια, ο τρόπος που η Marvel διαχειρίστηκε το ζήτημα στη συνέχεια είναι αρκετά πιο τραγικός από οτιδήποτε έκανε ο Morrison, αλλά αυτό είναι μια άλλη – και αρκετά μεγάλη – ιστορία.

Συνολική Εκτίμηση

Για μένα, το πέρασμα του Morrison από το NEW X-MEN αποτελεί ένα από τα καλύτερα runs που έχουν υπάρξει ποτέ. Σχεδόν 15 χρόνια μετά, παραμένει φρέσκο, ανατρεπτικό, αισθησιακό, παράξενο και τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα mainstream superhero comic, ενώ παράλληλα είναι ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να είναι ένα mainstream superhero comic στην εποχή μας. Κάθε τεύχος της σειράς ξεχωρίζει, χάρη στις ιδέες που κατάφερε να χωρέσει μέσα στις σελίδες του ο Morrison, ο οποίος εδώ μοιάζει, για άλλη μία φορά, πραγματικά αστείρευτος.

Το NEW X-MEN είναι ένα συναρπαστικό και επίκαιρο ανάγνωσμα που δεν προσπαθεί απελπισμένα να το αποδείξει, που εμπεριέχει κοινωνικά σχόλια χωρίς να σου κουνάει το δάχτυλο μπροστά στη μύτη, που δεν αναλώνεται σε fan pleasuring μεθόδους, αλλά ανακαλύπτει νέους δρόμους και τρόπους εξέλιξης, ένα πραγματικά καλό comic από έναν από τους καλύτερους και πιο ανήσυχους συγγραφείς της εποχής μας και ίσως η τελευταία πραγματικά μεγάλη στιγμή των X-Men, καθώς η Marvel στη συνέχεια απέτυχε πλήρως να διαχειριστεί τις ιδέες του Morrison επιλέγοντας εν τέλει είτε να τις αγνοήσει είτε να τις ανακυκλώσει με αποτυχία.

Παράλληλες προτάσεις

Τι να πω τώρα εδώ; Όλο το έργο του Grant Morrison παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Από το JLA και το ALL STAR SUPERMAN μέχρι το BATMAN και το MULTIVERSITY και από εκεί στα “στανταράκια” DOOM PATROL, ANIMAL MAN, THE INVISIBLES και ZENITH, ο Morrison έχει αποδείξει πολλάκις γιατί είναι τεράστιος δημιουργός. Από την Marvel κυκλοφόρησε επίσης και το MARVEL BOY που, αν έχετε χρόνο, ίσως αξίζει να του ρίξετε μια ματιά.

Επίσης, το X-STATIC των Milligan/Allred που κυκλοφόρσε την ίδια περίοδο, μπορεί εμένα να μην με ενθουσίασε, αλλά μάλλον έχει κάποια κοινά στοιχεία με το NEW X-MEN, ενώ οι Matt Fraction και Jason Aaron στο πέρασμα τους από τους X-Men σίγουρα εμπνεύστηκαν από το run του Morrison. Τέλος, το X-MEN RED που ξεκίνησε πρόσφατα είναι σαφώς επηρεασμένο από το NEW X-MEN, χωρίς φυσικά να μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ τους.