Summer Camp Island

Πριν από πέντε χρόνια, έγραφα ένα άρθρο για το πόσο μου αρέσει η δουλειά της Julia Pott. Από τότε, έχω ξαναδεί αμέτρητές φορές τις ταινίες της, ιδίως τα HOWARD και MY FIRST CRUSH. Δυστυχώς, κανένα νέο προσωπικό έργο της δεν είχε προστεθεί στη λίστα, δεδομένου ότι η δημιουργός δούλευε για καιρό στη σειρά ADVENTURE TIME. Το 2016, όμως, εμφανίστηκε ξαφνικά ο πιλότος για τη νέα σειρά του CARTOON NETWORK, με την υπογραφή της αγαπημένης μου σκηνοθέτιδας.

Το SUMMER CAMP ISLAND περιλαβάνει 20 επεισόδεια των 10 λεπτών, και διηγείται το καλοκαίρι των Oscar και Hedgehog. Οι δύο φίλοι φτάνουν σε μία κλασική καλοκαιρινή κατασκήνωση, στην οποία πρόκειται να μείνουν μέχρι το τέλος των διακοπών. Αφού τους συνοδέψουν μέχρι εκεί, οι γονείς τους φεύγουν, και ξαφνικά, η κατασκήνωση μεταμορφώνεται: οι ομαδάρχισσες αποκαλύπτουν τα μυτερά καπέλα και ραβδιά τους, τέρατα ξεφυτρώνουν πίσω από τα δέντρα, οι πυτζάμες και τα marshmellows μιλάνε. Τα παιδιά δεν αργούν να καταλάβουν πως βρίσκονται σε ένα μαγικό νησί, και αν και αρχικά ενθουσιάζονται, γρήγορα συνειδητοποιούν πως πρέπει να προσέχουν με τη μαγεία και τις χρήσεις της, καθώς η ομαδάρχισα Susie έχει αποφασίσει να τους κάνει τη ζωή μαύρη.

Ενώ το SUMMER CAMP ISLAND μου άρεσε, και τα 20 επεισόδεια ήταν όλα εξίσου διασκεδαστικά, βρήκα τη σειρά αρκετά απλουστευμένη στις θεματικές της. Ενώ υπήρχαν αστείοι διάλογοι, τρομερό voice acting, ξεχωριστές ιδέες, οι προβληματισμοί έμεναν αρκετά βασικοί και εύκολοι. Τα ψέμματα μεταξύ φίλων, η ειλικρίνια των συναισθημάτων, η καλοσύνη, το να είσαι ο εαυτός σου, όλα αυτά αποτέλεσαν διδάγματα της σειράς. Και το πρόβλημά μου είναι πως αυτά τα θέματα έχουν εξερευνηθεί από πολλές άλλες σειρές, συχνά με πιο πρωτότυπους τρόπους. Η σειρά είναι επίσης πολύ καλοπροαίρετη, με πολύ ήπιους τσακωμούς, και ελαφρά προβλήματα, και προσωπικά πιστεύω ότι λίγη ένταση δεν είναι αρνητική, αντανακλά μάλιστα καλύτερα την πραγματικότητα των παιδιών. Διατηρώντας μια πολύ κλασική αφηγηματική βάση, είναι κυρίως χάρη στις λεπτομέρειες που το SUMMER CAMP ISLAND ξεχωρίζει από ό,τι έχουμε ήδη δει.

Τα αγαπημένα μου επεισόδια περιλαμβάνουν ένα στημένο αγώνα softball, την κινούμενη άμμο – χρονομηχανή, την πέτρα που σταματάει το χρόνο, το μυστήριο κλέφτη μιας κουβερτούλας, κι ένα διάσημο Banana Split. Η φαντασία οργιάζει, αλλά αρκετά αβίαστα, και δε νοιώθω να κουράζομαι ανάμεσα σε εικόνες που προσπαθούν να γοητέψουν τους νεότερους θεατές. Ίσα ίσα που λάτρεψα τη μεταμόρφωση καθημερινών αντικειμένων σε kawaii χαρακτήρες, με προσωπικό αγαπημένο την μπάλα του softball.

Το σχέδιο είναι αρκετά καρτουνίστικο, μια παιδική βερσιόν των σχεδίων της Julia Pott. Το animation, αντίθετα, είναι πιο ρεαλιστικό, χωρίς πολλές υπερβολές. Όποιος από εσάς αναρωτιέται ποιους του θυμίζουν οι δύο πρωταγωνιστές, ο Oscar και η Hedgehog έχουν ήδη εμφανιστεί στις μικρού μήκους BELLY και THE EVENT, σε πιο σκοτεινούς ρόλους. Τα character design μου άρεσαν αρκετά, αν και ήλπιζα να δω κάτι πιο σπασμένο και λιγότερο λείο, κάτι που να ξεφεύγει λίγο. Γενικά η σειρά είναι όμορφη, αλλά δεν έχει βρει ακόμα το στοιχείο που θα την κάνει να ξεχωρίσει οπτικά, όπως τα ADVENTURE TIME και GUMBALL.

Το SUMMER CAMP ISLAND είναι μια τρυφερή σειρά, που διαδραματίζεται σε ένα παιδικό καλοκαίρι στην κατασκήνωση. Τα επεισόδειά φέρνουν σίγουρα ένα χαμόγελο στα χείλη του θεατή, καθώς η αφέλεια και η πονηριά των μικρών παίρνει δυσανάλογα μεγέθη στο μαγικό περιβάλλον που τους περιβάλει. Ακόμα κι αν το όνομα της Julia Pott δεν έχει φανεί ακόμα ξεκάθαρα στο έργο, περιμένω με χαρά την επόμενη σεζόν.