It Will All Hurt

Είναι αλήθεια πώς το graphic novel με μπέρδεψε. Ίσως η καλοκαιρινή ραστώνη να με επηρέασε κατά την ανάγνωση, αλλά όταν το ξανακοίταξα με περισσότερη συγκέντρωση κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα. Το έργο αυτό είναι ταυτόχρονα βαρύ και ανάλαφρο, όπως … κάποιο πράγμα που συνδυάζει μεταφορικά αυτά τα χαρακτηριστικά, και που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ, διότι με έχει καταβάλει η επιστροφή στην κανονικότητα.

Το IT WILL ALL HURT κυκλοφόρησε από την Image τον περασμένο Ιούνιο, σε έναν προσεγμένο τόμο, όπου συγκεντρώθηκαν και τα έξι κεφάλαια του ομώνυμου web comic που δημοσιευόταν στο Studygroup Comics, καθώς και τα τρία, αρχικώς έντυπα, τεύχη.

Οι πολλές ιδιαιτερότητες του εν λόγω έργου, με πρώτη απ’ όλες τη σχεδόν αποκλειστικά εικονική αφήγηση, το καθιστούν άκρως ενδιαφέρον. Το κείμενο είναι ελάχιστο και υπάρχει όπου χρειάζεται κάποια επεξήγηση που δεν αποτυπώνεται στην αλληλουχία εικόνων, οι οποίες αποτελούν τον κορμό της εξιστόρησης. Σε κάθε επιμέρους εικόνα έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση, καθώς σκοπός είναι να μεταφερθούμε στον ονειρικό/εφιαλτικό, δυστοπικό και φουτουριστικό κόσμο που ο Farel Dalrymple θέλει να μας συστήσει. Για να επιτευχθεί αυτή η μεταφορά, ο καλλιτέχνης επέλεξε απαλά χρώματα με νερομπογιές και μελάνια, αλλά συχνά το σχέδιό του εμπεριέχει μια έκδηλη βία.

Σε αυτόν τον παράξενο και ψυχεδελικό τόπο, μια ομάδα που αποτελείται από παιδιά-παρίες, αντικοινωνικούς ενήλικες, ομιλούντα ζώα και ένα ρομπότ, προσπαθεί να εξοντώσει τον παντοδύναμο Κόκκινο Μάγο, ο οποίος είναι αδικαιολόγητα κακός ή τουλάχιστον έτσι παρουσιάζεται. Οι πρωταγωνιστές στην περιπέτειά τους χρησιμοποιούν τις ιδιαίτερες δυνάμεις τους, προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο της αποστολής. Ωστόσο, αν και η πλοκή θυμίζει το WIZARD OF OZ, κάθε άλλο παρά παιδικό θα χαρακτήριζε κανείς το αιματοβαμμένο περιεχόμενο των σελίδων, όπως άλλωστε μας προϊδεάζει και ο τίτλος.

Από την παρουσίαση των χαρακτήρων μέχρι τη σύσταση της ομάδας τους και το τέλος της αποστολής τους, γινόμαστε μάρτυρες μιας περιπέτειας αναζήτησης νοήματος. Ξεκινάμε, παρακολουθώντας ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοεκπλήρωσης, το οποίο σταδιακά μετατρέπεται σε μια μετά-αποκαλυπτική οδύσσεια, όπου μαγεία και επιστήμη συναντούν το όνειρο και την φαντασία. Η συνειρμική και υπερρεαλιστική σκυταλοδρομία εικόνων συνεπαίρνει και ταξιδεύει τον αναγνώστη, με την προϋπόθεση ότι και αυτός με τη σειρά του θα παραδοθεί χωρίς όρους στις σελίδες του έργου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα δυσκολευτεί να κατανοήσει τη δύναμή και να αισθανθεί τη σαγήνη του παραμυθιού.