Bully Wars #1

Κάποιοι μήνες απλά περνάνε. Έρχονται, φεύγουν και κανείς δε νοιάζεται για την πρώτη Νοέμβρη ή την τριανταμία του Μάρτη. Όχι όμως ο Σεπτέμβρης. Ο Σεπτέμβρης είναι ντίβα, κάνει είσοδο, έρχεται και σου λέει γλυκά στο αφτί “ΞΥΠΝΑAA, ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΜΕ ΤΙΣ ΠΥΤΖΑΜΕΣ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ;;”. Το BULLY WARS κυκλοφόρησε στις 5 Σεπτεμβρίου και ήρθε να μας θυμίσει εκείνη τη μέρα που φτάσαμε στην Πρώτη Λυκείου, περιμένοντας κάτι καινούργιο.

Οι τρεις φίλοι, Ernie, Edith και Spencer, έχουν υποφέρει για χρόνια το bullying του Rufus Ruffhouse και έχουν μία μικρή, ελάχιστη ελπίδα, πως ίσως τα πράγματα αλλάξουν τώρα που μπαίνουν στο λύκειο. Ήδη, όμως, στη στάση του σχολικού, ο Rufus και οι ροχάλες του κομματιάζουν τα όνειρά τους. Όλα πλέον δέιχνουν πως αυτή θα είναι μια χρονιά όπως όλες οι άλλες, με το νεαρό τραμπούκο στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, μέχρι που κάτι νέο εμφανίζεται: ο HOCK (όλα κεφαλαία για την έμφαση στην είσοδο), μια νεαρή ντουλάπα γνωστή ως ο μεγαλύτερότερος τραμπούκος του λυκείου, δε σκοπεύει να αφήσει εύκολα τον τίτλο του. Ως νικητής των Bully Wars, κατέχει αδιαμφισβήτητα τον υψηλότερο βαθμό της ιεραρχίας και, για να μην αφήσει καμία αμφιβολία στον Rufus, του κάνει τη ζωή πατίνι για τις επόμενες μέρες. Απελπισμένος, ο ξεπερασμένος πια έφηβος καταλαβαίνει πως ο μοναδικός τρόπος για να ξανακερδίσει το σεβασμό και για να ξανασπείρει τον τρόμο στους συμμαθητές του είναι να κερδίσει τα Bully Wars. Σε αυτό τον ευγενή σκόπο θα προστεθεί και μία αναπάντεχη βοήθεια…

Η ιστορία έχει πλάκα και προσεγγίζει το πολύ σοβαρό θέμα του bullying με πρωτόγνωρη ελαφρότητα, χωρίς όμως να γίνεται προσβλητικό. Τα θύματα και ο θύτης έχουν μια σταθερή, σχεδόν τελετουργική σχέση ρουτίνας, στην οποία έχει βασιστεί ένας δεσμός. Το τευχάκι ήταν διασκεδαστικό και διαβάστηκε ευχάριστα, χωρίς όμως να μου φανεί ξεκαρδιστικό. Ορισμένες σκηνές ήταν λίγο αηδιαστικές και γεμάτες μύξες, και το χιούμορ ακολουθούσε το ίδιο στιλ, οπότε θα έλεγα πως το BULLY WARS ανοίκει σε ένα παιδικό ή έφηβο κοινό κυρίως. Ενδιαφέρουσα μου φάνηκε επίσης η κοσμογονία, καθώς μπαίνουμε σε ένα σχολείο όπου όλοι γνωρίζονται με όλους, και οι de facto κανόνες και οι καθιερωμένες σχέσεις που εμφανίζονται είναι αρκετά αστείες.

Οπτικά, το BULLY WARS είναι κουκλί. Αρχίζοντας με το ωραίο σχέδιο και τα καταπληκτικά μελάνια του Aaron Conley, τη σκυτάλη παίρνει ο Jean-François Beaulieu. με δυνατά χρώματα σε μωβ-πράσινους συνδυασμούς. Κάθε panel έχει φτιαχτεί με αγάπη και περιέχει διάφορες λεπτομέρειες για να χαζέψει ο αναγνώστης, πράγμα που μου λείπει από τα comics γεμάτα από κοντινά πλάνα που διαβάζονται μονορούφι. Οι σελίδες έχουν ωραία κίνηση και σκηνοθεσία και η μόνη μου ένσταση βρίσκεται σε ορισμένα character designs που, ενώ έχουν ωραίες σιλουέτες, χάνουν την αισθητική τους στο σημείο του προσώπου.

Δε γνωρίζω και δεν μπορώ να πω αν θα έκανε καλό να διαβάσουν παιδιά μια ιστορία bullying από μία τόσο ελαφρή και αστεία οπτική γωνία, μα σε ό,τι με αφορά, το αποτέλεσμα είναι σίγουρα κάτι φρέσκο και ευχάριστο. Με μοναδικό του ελάττωμα πως τελειώνει υπερβολικά σύντομα – περιμένω να δω αν το BULLY WARS #2 θα πορευτεί με τον ίδιο διασκεδαστικό τρόπο.