Batman: Damned #1

H καινούργια δουλειά του Brian Azzarello κατάφερε από το πρώτο κιόλας τεύχος να δημιουργήσει μια ανακατωσούρα και αναστάτωση στα media, καθώς παρουσιάστηκαν ρεπορτάζ για τις προκλητικές σκηνές του comic, ακόμα και σε ειδησεογραφικά site που δεν ανήκουν στο χώρο των comics ή της pop culture γενικότερα. Από άποψη marketing, το γεγονός ότι το comic που μας συστήνει το Black Label της DC (με πιο ενήλικες και σκοτεινές ιστορίες) συζητήθηκε αρκετά φαίνεται θετικό, ακόμα κι αν η συζήτηση περιστράφηκε κυρίως γύρω από τα εκτεθειμένα προσόντα του Batman. Όπως δείχνουν τα πράγματα, το BATMAN: DAMNED θα φέρει λεφτά, που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει και σε άλλους τίτλους κάτω από το συγκεκριμένο label. Πάντως, παρά αυτά τα θετικά, σίγουρα κάποιοι αναγνώστες θα αναρωτιόνται αυτό που αναρωτήθηκα και εγώ σχετικά με το BATMAN: DAMNED και που συνοψίζεται στο αν έχει κάτι να μας δώσει πέρα από το όργανο του Batman, το οποίο, ούτως ή άλλως, λογοκρίθηκε με το που έγινε το σούσουρο.

Ομολογουμένως, μέχρι να καταλάβει κανείς ότι η αφήγηση είναι από τον John Constantine, θα παραξενευτεί αρκετά με τις φράσεις που θα διαβάσει όταν ανοίξει το comic. Αλλά και έπειτα θα διαπιστώσει ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι με τις λέξεις που επιλέγει ο Azzarello και τις ιδέες που θέλει να εκφράσει, οι οποίες αρκετές στιγμές είναι κενές μέσα στη προσπάθεια  αυτές να φανούν βαρύγδουπες και ο ίδιος να διεκδικήσει το τίτλο ενός πιο νεαρού Frank Miller. Η ιστορία δεν είναι δυσνόητη, αλλά ούτε και απόλυτα ξεκάθαρη, εξαιτίας των προσπαθειών του Αzzarello να προσδώσει μια φιλοσοφικότητα και πνευματική διάσταση στον Batman, άμεσα συνδεδεμένη με τη χριστιανική θρησκεία, που δεν του βγαίνει πάντα. Ως θαυμάστρια των σκοτεινών και ψαγμένων ιστοριών, βρήκα την αφήγηση κατά μέρους αρκετά ψεύτικη και δήθεν, κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι αν ο Azzarello έχει όντως κάτι σημαντικό να πει με το comic του.

Όμως, άσχετα με αυτό το μειονέκτημα που μπορεί να απωθήσει κάποιους από το να διαβάσουν το BATMAN: DAMNED, τα πλεονεκτήματα δε λείπουν και όλα σχετίζονται με ένα artwork τόσο λεπτομερές και καλοσχεδιασμένο, που κόβει την ανάσα. Η Gotham του Lee Bermejo είναι μνημειώδης, γοτθική, απειλητική και υπέροχη, με τα κτίρια να ορθώνονται πάνω από τα πρόσωπα σαν γίγαντες που θέλουν να τα καταβροχθίσουν. Αλλά και οι άνθρωποι είναι πρωταγωνιστές στα panels του, με τα συσπασμένα πρόσωπά τους και τις σπασμωδικές κινήσεις τους, σα να θέλουν να απελευθερωθούν από την πόλη που τους περιορίζει. Στο comic υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα σχέδια κουστουμιών του Batman, από τα οποία ξεχωρίζει αυτό με τον σιδερόπλεχτο θώρακα, που τον κάνει να μοιάζει όντως σαν έναν ιππότη. Η πρώτη στολή με την οποία τον βλέπουμε δε με ενθουσίασε με τα BDSM στοιχεία της, αλλά οι επόμενες σίγουρα αποζημιώνουν τον αναγνώστη. Το σχέδιο του χαρακτήρα που ξεχωρίζει περισσότερο, βέβαια, είναι αυτό της μικρής Enchantress.

H παλέτα των χρωμάτων συμπληρώνει ιδανικά το σχέδιο, δημιουργώντας μια υπέροχη μισοσκότεινη Gotham με τα χρυσά και κόκκινα να προσπαθούν να αντισταθούν την κυριαρχία του μπλε και γκρι. Το BATMAN: DAMNED σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να είναι αριστούργημα και δεν πλησιάζει καν τα άλλα comics, στα οποία κάνει αναφορές, αλλά αν αξίζει να διαβαστεί, τότε είναι λόγω του artwork.

Aλλά και να μην διαβαστεί, μπορεί κανείς να βρει και καλύτερα comics για να απολαύσει τη δουλειά του Bermejo. Το BATMAN: DAMNED προσπαθεί υπερβολικά πολύ να γίνει κάτι που δεν είναι, προσφέροντας ένα μάλλον χλιαρό αποτέλεσμα. Ο Dark Knight σίγουρα αξίζει καλύτερα.