Alan Moore's Top 10

Ιστορία

Το έτος είναι το 1999 και βρισκόμαστε στην Neopolis, μια φουτουριστική μεγαλούπολη-πείραμα, φτιαγμένη από επιστήμονες μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία όλοι οι κάτοικοι έχουν υπερδυνάμεις, ή κάποιου είδους υπερφυσικές ιδιότητες. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι το προσωπικό του αστυνομικού τμήματος με τον αριθμό 10. Ο άτρωτος Smax, η Toybox, με έναν στρατό από drones στη διάθεση της, και άλλοι παρόμοια πολύχρωμοι χαρακτήρες, αποτελούν την αστυνομική δύναμη του Precinct 10, σε έναν κόσμο με άπειρα παράλληλα σύμπαντα, αμέτρητους πλανήτες, ξένες διαστάσεις και, γενικώς, μια πληθώρα κόσμων και χαρακτήρων.

Στην πρώτη σεζόν του Top 10, ακολουθούμε τις περιπέτειές τους, καθώς προσπαθούν να λύσουν μια σειρά από ανεξήγητους φόνους, να πιάσουν ένα μεγάλο καρτέλ ναρκωτικών και να εξαρθρώσουν μια σπείρα παιδικής πορνογραφίας. Παράλληλα, σκιαγραφούνται και οι καθημερινές εντάσεις και τριβές μεταξύ των αστυνομικών, αλλά και μεταξύ των κατοίκων μιας πόλης όπου όλοι είναι “ιδιαίτεροι” και όπου, εν τέλει, το έγκλημα και η τιμωρία έχουν ακριβώς το ίδιο βάρος για τους “σούπερ”, όπως και για τους “κανονικούς”.

Τι Μας Άρεσε

Ο Moore πρωτοτυπεί για ακόμη μια φορά και καταφέρνει να δημιουργήσει ένα νέο είδος, το οποίο, φυσικά, “έστρωσε” τον δρόμο για αρκετά έργα στο ίδιο μοτίβο. Το TOP 10 αποτελεί ένα police procedural με υπερήρωες. Εξιστορεί, δηλαδή, τις καθημερινές ιστορίες αστυνομικών με υπερφυσικές ιδιότητες, σε έναν κόσμο όπου η κατοχή υπερδυνάμεων είναι η κανονικότητα και όχι η εξαίρεση. Σαφώς επηρεασμένο από τηλεοπτικές σειρές τύπου LAW AND ORDER και NYPD BLUE, το TOP 10 ήταν μια αρκετά φρέσκια οπτική σε πολυχρησιμοποιημένο genre, αυτό του λεγόμενου “cop story”. Από το noir, στο μαύρο χιούμορ, στον “meta” σχολιασμό, στη δράση και τέλος στον κοινωνικό σχολιασμό, ο Moore, σχεδόν αριστοτεχνικά, καταφέρνει να δημιουργήσει έναν πολύ πλούσιο και θελκτικό κόσμο, που μπορεί να τραβήξει fans όλων των ειδών.

Τι Μας Ενόχλησε

Ειλικρινά; Τίποτα. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε, ίσως, να χαρακτηριστεί ως παράπονο, είναι ότι ο Moore καταφέρνει να δημιουργήσει ένα τεράστιο σύμπαν, για το οποίο όμως δεν έχουμε αρκετές πληροφορίες και ιστορίες, τουλάχιστον όχι όσες θέλαμε.

Συνολική Εκτίμηση

Το άρτιο storytelling, αλλά και η σταδιακή εξέλιξη των χαρακτήρων, χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γραφής του Moore, συναντούν το επίσης άρτιο και ζωηρό σχέδιο του Gene Ha και φτιάχνουν ίσως το καλύτερο police procedural έργο των τελευταίων δεκαετιών, απλά και ξεκάθαρα. Πέρα από το είδος στο οποίο ανήκει το comic, την ίδια στιγμή δανείζεται πολλά στοιχεία και από άλλα δημοφιλή genres, οπότε σίγουρα δεν είναι κάτι που καταντά να γίνεται μονοδιάστατο και βαρετό, αλλά αντίθετα ένα έργο που συνεχώς πετάει διαμαντάκια προς το κοινό και πάντα μένει “φρέσκο”.

Παράλληλες Προτάσεις

Όσον αφορά το genre του police story, δεν γίνεται να μην αναφερθεί το αριστουργηματικό POWERS του Bendis, το R.I.P.D. του Lenkov και το λιγότερο γνωστό DREAM POLICE του J.M. Straczynski.