Rise Of The TMNT #1

Αν και η πρώτη μου επαφή με τα TMNT έγινε μέσω της τηλεοπτικής σειράς του 2003 και συνέχισε μέσω της εξαιρετικής 3D σειράς του Nickelodeon, ήθελα πια, για πρώτη φορά, να διαβάσω τις ιστορίες των τεσσάρων χελώνων σε μορφή comic, από όπου δηλαδή ξεκίνησαν. Η τέλεια ευκαιρία εμφανίστηκε με τη φετινή άφιξη του RISE OF THE TNMT από το Nickelodeon, το οποίο ακολούθησε έντυπα η IDW.

Το πρώτο τεύχος περιγράφει την ιστορία ενός hipster ιδιοκτήτη pet shop, τον οποίο απαγάγει ο μοχθηρός Harvey Hokum. Αφού τον μεταλλάξει σε άνθρωπο-κουνέλι, τον χρησιμοποιεί ώστε να παγιδεύσει τα χελωνονιντζάκια (συγγνώμη, μα δεν είμαι παρά ένα ακόμη θύμα της ελληνικής μετάφρασης). Χωρίς σασπένς, η παγίδα αποτυχαίνει και οι πρωταγωνιστές εξουδετερώνουν τον μεταλλαγμένο, ενώ οι τελευταίες σελίδες μας υπενθυμίζουν πως μεγαλύτερες απειλές καραδοκούν.

Το RISE OF THE TMNT μοιάζει με ένα παιχνίδι λούνα παρκ για μικρά παιδιά, όλο φώτα και χιούμορ, χωρίς όμως κάτι σκοτεινό για να φέρει την αντίθεση, την αίσθηση κινδύνου. Ο Harvey Hokum και τα minions του δεν μοιάζουν ιδιαίτερα απειλητικοί, προς το παρόν, και νομίζω πως ο ίδιος ο σεναριογράφος δεν πήρε στα σοβαρά την ιστορία που έγραψε. Ουσιαστικά, ολόκληρο το τεύχος περνάει χωρίς καμία ισχυρή σύγκρουση, ούτε μεταξύ των TMNT και του εχθρού, ούτε μεταξύ της ίδιας της ομάδας.

Αν και είμαι θετική ως προς την αλλαγή των character designs, έτσι ώστε κάθε πρωταγωνιστής να έχει το δικό του είδος χελώνας – και γιατί όχι, στην τελική – βρήκα πως το RISE OF THE TMNT σβήνει εντελώς τις διαφορετικές προσωπικότητες των χελώνων. Θέλω να πω, κανονικά, οι TNMT δεν διαφοροποιούνται μόνο από τα χαρακτηριστικά τους όπλα, τα χρώματα και τα αγαπημένα τους hobby. Οι χαρακτήρες τους στηρίζονται σε πιο λεπτά και βαθιά στοιχεία, όπως την ανασφάλεια του Donatello, ή τον ενθουσιασμό του Michelangelo. Δυστυχώς, το πρώτο τεύχος μοιάζει να αδιαφορεί εντελώς για τον εσωτερικό κόσμο των νίντζα, περιορίζοντας την ερώτηση “ποιό είναι το αγαπημένο σου χελωνονιντζάκι;”, σε μια απάντηση από αισθητικής και μόνο άποψης.

Σχεδιαστικά, το RISE OF THE TMNT είναι μέτριο. Ενώ φαίνεται πως έχει γίνει δουλειά για να προταθεί το νέο στιλ του comic, το στήσιμο των panels είναι τόσο αδιάφορο και (τολμώ να πω) τεμπέλικο, που τα designs δεν έχουν καν την ευκαιρία να αποδείξουν αν λειτουργούν ή όχι. Βαρετά close-ups παντού, η ίδια επαναλαμβανόμενη παλέτα από την αρχή έως το τέλος, μπερδεμένη σκηνοθεσία, τίποτα που να βοηθάει τον αναγνώστη να φτάσει έως την τελευταία σελίδα.

Το RISE OF THE TMNT δεν βρίσκει το κοινό του. Αν ένα δεύτερο αντίτυπο έπεφτε στα χέρια μου, δεν θα ήξερα σε ποιον να το χαρίσω. Σε ένα 7χρονο παιδάκι που δεν νοιάζεται για τις ατάκες, και δεν καταλαβαίνει τα αστεία περί hipsters; Σε έναν προέφηβο που καθόλου δεν γοητεύεται από τις βαρετές σκηνές δράσεις; Νομίζω πως αν επρόκειτο για χιουμοριστικά one-shots με πιο καλοστημένο ρυθμό, η σειρά θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Αλλά σε ongoing μορφή και με τόσο επιφανειακούς χαρακτήρες, το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να πουλήσει merchandise και να υποστηρίξει την animated σειρά από την οποία προήλθε.