Life Is Strange: Dust #1

Προσοχή, SPOILERS για το LIFE IS STRANGE.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το LIFE IS STRANGE είναι ένα graphic adventure PC game, στο οποίο ο παίκτης καλείται να διαλέξει πως θα εκτυλιχθεί η ιστορία της Max Claufield, μιας 18χρονης κοπέλας που ανακαλύπτει πως μπορεί να ελέγξει το χρόνο. Το παιχνίδι είναι γεμάτο από βαριά διλήμματα που αφορούν ανθρώπινες ζωές και η ατμόσφαιρα είναι βυθισμένη στο συναίσθημα. Μου ήταν αδύνατο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, όταν, φτάνοντας στο τέλος του παιχνιδιού, έπρεπε να πάρω την εξής απόφαση: θα άφηνα την κολλητή μου φίλη, Chloe, να πεθάνει ή θα την κρατούσα στη ζωή, υπογράφοντας το θάνατο εκατοντάδων αγνώστων που θα χάνονταν σε ένα φρικτό τυφώνα;

Τέσσερα χρόνια μετά, το LIFE IS STRANGE: DUST και η Titan έρχονται να δώσουν μια συνέχεια για όσους από εμάς επιλέξαμε το δεύτερο σενάριο. Τι απέγιναν οι δύο φίλες; Πόσοι από τους χαρακτήρες επιβίωσαν; Ήταν αυτή η σωστή επιλογή;

Το πρώτο τεύχος διαδραματίζεται ένα χρόνο μετά τα γεγονότα, με τη Max και την Chloe να έχουν γυρίσει στο πατρικό της Max, μακριά από την τραγωδία του Arcadia Bay. Ενώ προσπαθούν να εγκατασταθούν ήσυχα και να ξεχάσουν τις τραυματικές εμπειρίες που έζησαν, το παρελθόν δεν τις αφήνει – το timeline έχει καταστραφεί και πολλά bugs και flashbacks δεν αφήνουν τις κοπέλες να επαναπαυτούν. Η πραγματικότητα τους μοιάζει εύθραυστη και η ίδια η ύπαρξη της Chloe δεν είναι δεδομένη. Για να ξεδιαλύνουν το μυστήριο, θα χρειαστεί να γυρίσουν στο Arcadia Bay, εκεί που παρένέβησαν για πρώτη φορά στο χρόνο.

Το story φαίνεται ενδιαφέρον και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με το game: φιλία + time rewind = προβλήματα. Όμως, οι αφύσικοι και cheesy διάλογοι καταστρέφουν τα πάντα και οι δύο πρωταγωνίστριες δεν είναι πλέον παρά δύο αδιάφορες τύπισσες, συναισθηματικά μπλεγμένες σε μία κατάσταση που ανήκει στο παρελθόν. Δε θα αρνηθώ πως το cheesyness έκανε ήδη μια μικρή εμφάνιση στο video game, μα το comic έχει μόνο στημένους διαλόγους. Και, όπως και να το κάνουμε, κανένα καλό storyline δεν αρκεί, αν δε το στηρίζει λίγο και το κείμενο.

Σε ό,τι αφορά στο σχέδιο, το LIFE IS STRANGE: DUST, δεν ξεχωρίζει. Σίγουρα υπάρχει δουλειά στο character design, όπως επίσης και στις πόζες και το στήσιμο των panels, αλλά λείπει η ζεστασιά που είχαμε γνωρίσει στο παιχνίδι: το ρέμβασμα των κοντινών πλάνων, η εξαιρετική παλέτα, τα backgrounds που με ταξίδευαν μέχρι το Arcadia Bay (και όλα αυτά με μία μετριότατη κάρτα γραφικών ε!). Η δουλειά της Claudia Leonardi στέκεται ωραία στις περισσότερες σελίδες, μα ξεχνιέται εύκολα.

Επίσης, ενώ μέσα σε τριάντα σελίδες έχουμε δύο σκηνές με μουσική, το comic δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην ατμόσφαιρα που με σκέπαζε ακούγοντας το soundtrack του παιχνιδιού. Θα μου πεις βέβαια: “Ιλάειρα, δε γίνεται να παραπονιέσαι για την έλλειψη μουσικής σε ένα comic”. Ό,τι θέλω θα κάνω, κύριος, δικό μου είναι το review!

Δυστυχώς, το LIFE IS STRANGE: DUST έχει ενδιαφέρον αποκλειστικά και μόνο για όποιον έχει ολοκληρώσει το παιχνίδι. Σε αντίθετη περίπτωση, spoilάρει ΤΑ ΠΑΝΤΑ και κάνει συνεχώς αναφορές σε άγνωστα, για τον αναγνώστη, γεγονότα. Για εμάς τους υπόλοιπους, που κάπου, κάποτε, δεθήκαμε με τη Max και την Chloe, η Titan προτείνει μια μάλλον μέτρια συνέχεια, με παρόμοια δομή, αλλά χωρίς το ίδιο συναίσθημα, την οποία όμως είμαι αναγκασμένη να διαβάσω έως το τέλος, τώρα που τη ξεκίνησα. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια παγίδα νοσταλγίας, στημένη για όσους διψούν να δουν κι άλλο τους αγαπημένους τους ήρωες, κι εγώ σα βλάκας έπεσα μέσα. Θα δείξει.