Uncanny X-Men Ranked

Uncanny X-Men Vol. 1 #504-534

Και αφού η κουβέντα έφτασε στους hipsterοσυγγραφείς, από εδώ δεν θα μπορούσε να λείπει ο Matt Fraction. Επειδή, όμως, δεν θέλω να είμαι άδικος, θα πω ότι ο Fraction μπήκε διαβασμένος στο παιχνίδι και έφερε πολλές καλές ιδέες στο τραπέζι. Ανάμεσα σε αυτές, ξεχωρίζουν η μετακόμιση στο San Francisco, η προσθήκη των Namor και Magneto, η επιλογή του να εστιάσει στον Scott και την Emma και να προσδώσει στη σχέση τους αυτό το κύρος που νομίζω ότι έλειπε, οι έφηβοι μεταλλαγμένοι που ήταν γραμμένοι ως γνήσιοι millennials και, φυσικά, το X-Club, που, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα ομάδα μεταλλαγμένων της τελευταίας 20ετίας.

Όλα αυτά, όμως, δεν αναιρούν το γεγονός ότι η γραφή του Fraction δεν ταίριαζε καθόλου στο στυλ των X-Men και δη στις δραματικές ή σοβαρές στιγμές του comic. Και πέρα από κάποιες μέτριες ιδέες με κακή εκτέλεση (πχ. Sisterhood of Mutants), το βασικό πρόβλημα εντοπίζεται στους διαλόγους, οι οποίοι παλεύαν να είναι όσο το δυνατόν πιο hip και έξυπνακίστικοι, λες και παρακολουθείς κάποιο sitcom δεύτερης διαλογής. Γιατί OK, δεν με πειράζει να κάνεις πλακίτσα σε ένα διάλογο μεταξύ Pixie και Dazzler, αλλά όταν ο Cyclops, ο άνθρωπος που καλείται να εμπνεύσει και να πρωτοστατήσει στη διάσωση των μεταλλαγμένων, μιλάει σε στυλ “My dead wife was, like, the most awesome telepath ever!”, είναι προφανές γιατί με έχεις χάσει ως αναγνώστη.

Α, και ο Greg Land. Ο Greg Land είναι από μόνος του λόγος για να αντιπαθήσεις ένα comic.