Top 100 Overrated Comics

One-Punch Man

Οι υπερήρωες ως μεταφορά για την αδικία του κόσμου. Ένας άξιος που δεν απολαμβάνει ό,τι του αναλογεί, διότι δεν μαρκετάρει σωστά τον εαυτό του. “Δεν μπορείς να γρονθοκοπήσεις τα προβλήματα της ζωής”. Αποτέλεσμα: πωλήσεις 15 εκατομμυρίων αντιτύπων για το manga, δίχως αυτό να λέει τίποτα καινούργιο.

Το ONE-PUNCH MAN είναι από τα πράγματα που αδυνατώ να καταλάβω. Έχεις έναν ήδη πανίσχυρο χαρακτήρα, σε έναν κόσμο γεμάτο υπερήρωες και τέρατα, έναν κόσμο τελείως απρόσωπο και τυποποιημένο, όπου πόλεις και κτίρια καταστρέφονται και ανεγείρονται, με τους τυπικούς ρυθμούς που συναντά κανείς στη θεματική των επιθέσεων Kaiju. Τα μοναδικά προβλήματα του πρωταγωνιστή είναι πως… δεν είναι πολύ καλός σε οτιδήποτε απαιτεί ρουτίνα, γραφειοκρατίες, κ.λπ.

Κατά τα άλλα, πέφτει πάρα πολύ ξύλο, το manga παίζει λίγο με (ή παρωδεί) τους κώδικες των αμερικάνικων υπερηρωικών comics και των ιαπωνικών shounen και… αυτά. Εντάξει, ο Yusuke Murata είναι ένας εξαιρετικός σχεδιαστής, αλλά το comic είχε γίνει φαινόμενο ήδη όταν το ανέβαζε μόνος του ο ONE σε webcomic.

Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ το γιατί, και ίσως το μοναδικό ίχνος εξήγησης είναι πως το ιαπωνικό κοινό κουράστηκε με το “ταξίδι του ήρωα”, που βλέπει κανείς σε όλα σχεδόν τα shounen, και αγάπησε έναν ήδη φτασμένο ήρωα (τον “ισχυρότερο στον κόσμο” ™), που έχει τα ίδια καθημερινά προβλήματα με τους ίδιους (not really, αλλά έτσι υποτίθεται).

Θα μπορούσα να δω στον Saitama μια έκφραση του Βούδα, αλλά αμφιβάλλω πολύ σοβαρά ότι αυτό είναι κάτι που σκέφτεται η πλειοψηφία των αναγνωστών.