Top 100 Overrated Comics

Blue Is The Warmest Color

Μετά τον Χρύσο Φοίνικα που κέρδισε η μεταφορά του σε ταινία, το BLUE IS THE WARMEST COLOR έγινε must read, στρογγυλοκαθισμένο μπροστά-μπροστά σε όλες τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων. Πίσω από τον catchy τίτλο του, όμως, το έργο της Julie Maroh δεν καταφέρνει να ανταπεξέλθει στη φήμη του.

Αρχίζοντας από το σχέδιο, το comic είναι άτσαλο. Ενώ υπάρχει δουλειά και κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, η έλλειψη εμπειρίας και δυνατοτήτων της 19χρονης, τότε, δημιουργού, απλά δεν το αφήνει να εξελιχθεί σε κάτι όμορφο. Τα character designs είναι ασχημούτσικα, οι πόζες αμήχανες και τα ντεκόρ και τα χρώματα ακολουθούν στο ίδιο επίπεδο.

Προχωρώντας στην ιστορία, το BLUE IS THE WARMEST COLOR είναι επίσης κάπως ανώριμο. Ενώ το σενάριο θέλει να μοιάζει αληθοφανές, οι χαρακτήρες δεν έχουν αρκετό βάθος, για να “κουβαλήσουν” τα γεγονότα, και το αποτέλεσμα δεν πείθει. Θέλω να πω, μεταξύ μας, ποιός κατεβαίνει το βράδυ να πιει ένα ποτήρι γάλα, γυμνός, στο πατρικό του κοριτσιού του; Κυρίως αν οι γονείς ΔΕΝ γνωρίζουν και ΔΕΝ εγκρίνουν τη σχέση; Δεν γίνεται, συγγνώμη. Το σημειώνω ως plot hole, γιατί τέτοια λάθη απλά δε συμβαίνουν.

Κατά τ’ άλλα, το μέγεθος του δράματος και των παρεξηγήσεων στο comic, φτάνει για να γυριστούν τρία teenage movies, με τις πρωταγωνίστριες να είναι συνέχεια τσακωμένες, ή στεναχωρημένες, η μία εξαιτίας της άλλης. Ε, αφήστε το άμα σας χαλάει, ρε κορίτσια, δεν θα πεθάνουμε κιόλας. (Μμμ… Sorry, spoiler alert.)

Αν και το BLUE IS THE WARMEST COLOR είναι μια καλή πρώτη δουλειά, πιστεύω πως χωρίς την πολυσυζητημένη ταινία του Abdellatif Kechiche, θα είχε μείνει ξεχασμένο στο πίσω ράφι.