Top 100 Overrated Comics

Annihilation

Το ANNIHILATION δεν προέκυψε, όπως άλλα crossovers, τόσο από την ανάγκη να φέρει game-changing αλλαγές στο Marvel Universe, όσο από το να εκμεταλλευτεί εμπορικά τα – εδώ και πολλά χρόνια – ανεκμετάλλευτα assets του cosmic universe της Marvel, ώστε να συστήσει, ή να επανασυστήσει, concepts και χαρακτήρες στο κοινό. Όταν, όμως, το marketing καπελώνει σε τέτοιο βαθμό τον ήδη περιορισμένο – λόγω εμπορικών στόχων – δημιουργικό αυθορμητισμό, το ρίσκο του καλλιτεχνικού φιάσκου μεγαλώνει.

Εντούτοις, με έναν εξαιρετικό συγγραφέα στο τιμόνι της core σειράς του crossover, το ANNIHILATION μόνο φιάσκο δεn θα μπορούσε να είναι. Σφιχτοδεμένο σενάριο, εξαίρετο characterization… Όπου, όμως, δεν εμπλεκόταν ο Keith Giffen, οι λεπτομέρειες θυσιάζονταν και συχνά αντικρούονταν, προς όφελος της “μεγαλύτερης εικόνας”. Για άλλη μια φορά, η απουσία editorial καθοδήγησης ήταν εμφανής.

Όπως το αντιλαμβάνομαι (κι εγώ και αρκετοί άλλοι), υπάρχει μια βασική διαφορά μεταξύ του cosmic universe της Marvel και του αντίστοιχου της DC: το δεύτερο εμπλέκεται σε μεγαλύτερο βαθμό με τους υπερήρωες της Γης. Ίσως το πλέον αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι ο Darkseid και η πορεία του ως villain της Justice League. Ακόμη και ο Superman (λόγω καταγωγής, αλλά και δυνάμεων) εγκαταλείπει συχνά-πυκνά τον πλανήτη για κοσμικές περιπέτειες. Αντίθετα, στη Marvel, τα πράγματα ήταν αρκετά πιο ξεκάθαρα και διαχωρισμένα. Εξαιρέσεις, φυσικά, υπήρχαν και υπάρχουν (Kree-Skrull War, Shi-Ar, Secret Invasion κ.α.), όμως το cosmic universe της εταιρείας είχε πάντα μια σχεδόν αυτόνομη πορεία, σε σχέση με το υπερηρωικό.

Παρά τα ως άνω, όμως, το ANNIHILATION κατάφερε να έχει εμπορική απήχηση, ανατρέποντας το status quo και ίσως, ειδικά για εμάς που δεν πετάξαμε και τη σκούφια μας, αυτή να ήταν και η μεγαλύτερή του επιτυχία.