X-Men: The Exterminated #1

Όταν βλέπεις ένα τεύχος των X-Men να έχει τον υπότιτλο “The Exterminated”, φαντάζεσαι κάτι καλό. Φαντάζεσαι πολλή δράση, δραματικές εξελίξεις και ίσως κάποιο δυνατό cliffhanger. Εν τέλει, διαβάζοντας το X-MEN: THE EXTERMINATED #1, το μόνο που συναντάς είναι πλήξη και ανία.

Το τεύχος χωρίζεται στην μέση και απαρτίζεται από δυο ιστορίες. Η μια έχει ως κεντρικά πρόσωπα την Jean Grey και την Hope και η άλλη τον Scot Summers a.k.a. Cyclops. Σε καμία από τις δυο ιστορίες, δεν δικαιολογείται ο τίτλος ή το εξώφυλλο του τεύχους. Ούτε αφανισμό βλέπουμε, ούτε κάποια επική μάχη. Σαφώς και γίνονται συνεχώς αναφορές σε περασμένα γεγονότα, πιο κρίσιμα και καθοριστικά για το σύμπαν των μεταλλαγμένων, όμως αυτά τα ξέρουμε ήδη. Και αν το τεύχος πόνταρε στο να λειτουργήσει ως aftermath αυτών των γεγονότων, τότε απέτυχε διπλά.

Είναι και οι δυο ιστορίες τόσο ανιαρές και γεμάτες από ατελείωτους διαλόγους χωρίς καμία ουσία, που δεν ξέρω ποια από τις δυο είναι η καλύτερη. Ίσως η πρώτη, που παρότι έχει ένα απρόσμενο και αχρείαστο guest από τον Deadpool, έχει τουλάχιστον λίγη δράση. Σαφώς και η σατιρική/fourth wall-breaking περσόνα του Deadpool ούτε ταιριάζει, αλλά και ούτε δίνει κάτι στο story, όμως, αν μη τι άλλο, βλέπουμε λίγο ξύλο. Ο πυρήνας της ιστορίας έχει να κάνει με κάτι που πρέπει να κάνουν για τον Cable, σαν “τελευταία επιθυμία” ή κάτι αντίστοιχο. Και ενώ θα μπορούσε να έχει πραγματική βαρύτητα και συναίσθημα, το τεύχος πλατειάζει και αναλώνεται σε άχρηστες πληροφορίες και γεγονότα, στερώντας από το, θεωρητικά, καθαρτικό φινάλε, τη σοβαρότητα του.

Στην δεύτερη ιστορία, σχεδόν δεν θέλω να αναφερθώ. Είναι σαν να υπέγραψε ο Cyclops για να παίξει σε κάποια καθημερινή σειρά. Ατελείωτα flashbacks, με τον Scott πάντα να διηγείται κάτι με δραματικό ύφος και μια σκηνή “δράσης”, που σε κάνει να νομίζεις πως βλέπεις το Riverdale. Τελειώνουμε με τον Cyclops γυμνό στο κρεβάτι να χαζολογάει με την Jean και το μωρό τους. #Οικογενιακές_Ιστορίες

Δεν γνωρίζω ποιος ήταν ο στόχος αυτού του τεύχους, αν υποθέσουμε πως όντως υπήρχε κάποιος, πάντως είναι σίγουρα πεταμένος χρόνος για οποιοδήποτε αναγνώστη το πάρει στα χέρια του.