Superman #6

Superman #6

Κάθε τεύχος του Superman από τον Brian Michael Bendis, φαίνεται να θέτει το ίδιο δίλημμα στον αναγνώστη. Μπορείς να μισήσεις ένα comic όταν οι διάλογοι είναι κακοί, η πλοκή αδιάφορη, αλλά το σχέδιο είναι εκπληκτικό; Το artwork στο SUPERMAN αξίζει από μόνο του για να διαβάσει κανείς το comic, αλλά αναπόφευκτα θα βρει τον εαυτό του να παρακαλά οι χαρακτήρες να μη μιλούσαν καθόλου. Η γραφή του Bendis είναι, όπως πάντα, γεμάτη με αποτυχημένες προσπάθειες να φανούν οι χαρακτήρες “μοντέρνοι”, ενώ, φυσικά, δεν λείπουν τα κλισέ και οι άχρηστες επαναλήψεις.

Χάρη στο δυναμικό σχέδιο του Ιvan Reis και τη χρωματική παλέτα του Alex Sinclair, όμως, αλλά και στην επική μάχη με τον Rogol Zaar, ο οποίος, κατά τα άλλα, παραμένει ιδιαίτερα αδιάφορος και βαρετός, παρά τις προσπάθειές του να μας πείσει για το αντίθετο, το comic διαβάζεται κάπως ευχάριστα. Τουλάχιστον μέχρι το τελευταίο panel, το οποίο προμηνύει καινούργια προβλήματα για τον mail τίτλο του Superman.

Mετά από έξι τεύχη, είναι εμφανές ότι οι καλές εποχές του Tomasi έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αν και η αλήθεια είναι ότι ο Superman έχει υποφέρει και χειρότερους writers από τον Bendis και κατάφερε να επιβιώσει. Ο Bendis, άλλωστε, φαίνεται να καταλαβαίνει αρκετά καλά τον ίδιο το χαρακτήρα του Superman στον ομώνυμο τίτλο του. Το βασικό πρόβλημα είναι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, που γράφονται με τον εκνευριστικό, δήθεν cool, τρόπο του.

Το SUPERMAN, λοιπόν, δεν είναι το ποιοτικό comic που όλοι θα θέλαμε να είναι, αλλά η προσωπικότητα του ήρωα και το artwork του Reis, ανεβάζουν την αξία ενός, κατά τα άλλα, κλισέ comic.