Top 100 Overrated Comics

Sin City

“Σεξ, βία και αμαρτία”, κάνουν για σύνθημα σε γήπεδο, αλλά περιμένουμε κάτι περισσότερο από ένα comic που θέλει να αντιπροσωπεύει το neo-noir.

Ο Frank Miller δεν θα τη γλίτωνε από την τιμωρό διάθεση των συντακτών του Comicdom. To SIN CITY είναι το comic που σίγουρα θα εξασφάλιζε μια θέση στη λίστα, αν και προσωπικά το περίμενα λιιιίγο πιο ψηλά. Η σειρά κέρδισε ένα τσουβάλι Eisners, έχει μια θέση σχεδόν σε κάθε λίστα “best of”, μια επιτυχημένη και μια λιγότερο επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά, και θα ακούσετε να μιλάει για αυτήν όποιος έχει έστω και μια ελάχιστη επαφή με τα comics.

Η αλήθεια είναι ότι η σειρά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα, με ιδιαίτερο artwork, αλλά και συναρπαστικό storytelling. Αλίμονο, όμως, αν αυτά αρκούσαν για να θεωρείται το SIN CITY το απόλυτο αριστούργημα. Συναρπαστική πλοκή με ωραίο artwork, μπορεί να έχει κάθε τσιχλοπεριπέτεια του συρμού. Από ένα έργο της φήμης του SIN CITY, περιμένει κανείς περισσότερα από την αναπαραγωγή noir κλισέ. Διάχυτη βία, σεξισμός και πατριαρχία, χρήση ναζιστικών συμβόλων ως εικαστικών αξεσουάρ, ματσίλα, femmes fatales και ταλανισμένοι ήρωες, γεμίζουν τις ασπρόμαυρες σελίδες της αμαρτωλής πόλης. Πλην, όμως, αφενός οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται όσο χρειάζεται και αφετέρου, βλέπουμε, επί της ουσίας, μια εμμονική ανακύκλωση του lifestyle της παραβατικότητας, σε σημείο που καταντά αυτοσκοπός και όχι δομικό στοιχείο μιας αφήγησης που κατατείνει κάπου. Ένας μηδενιστικός φετιχισμός της βίας και του περιθωρίου, που χάνει τη καταγγελτική του διάθεση (αν ποτέ υπήρχε) και, εν τέλει, περιορίζεται στην εμπορικότητα της dark κουλτούρας.

Εν ολίγοις, το SIN CITY είναι μια εξαιρετικά φιλοτεχνημένη σύγχρονη εκδοχή του pulp και του noir, αλλά μέχρι εκεί. Κάθε περαιτέρω αξία που του αποδίδεται, είναι υπέρμετρη.