Irredeemable

Η ιστορία

Ο Plutonian, ένας υπερήρωας που μοιάζει αρκετά στον Superman, τρελαίνεται, καταστρέφει μια πόλη, σκοτώνοντας κάμποσα εκατομμύρια ανθρώπους, και στη συνέχεια στρέφεται ενάντια στην παλιά ομάδα του, μια αρκετά generic εκδοχή των Avengers, της JLA και γενικώς όλων των υπερηρωικών ομάδων που μπορεί να σκεφτεί κανείς. Ο πιο αξιαγάπητος ήρωας γίνεται ψυχοπαθής δολοφόνος και όλος ο κόσμος, μαζί με τους πρώην “συντρόφους” του, προσπαθεί να βρει τι ή ποιος φταίει για αυτή την εξέλιξη. Φυσικά, αυτό καλύπτει μόνο τα πρώτα τεύχη της σειράς, αλλά δεν θέλω να σποϊλάρω, οπότε θα αρκεστούμε σε αυτές τις πληροφορίες.

Τι Mας Άρεσε

Το IRREDEEMABLE είναι ένα σχετικά διασκεδαστικό comic, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, που γρήγορα εξελίσσεται σε ένα υπαρξιακό ταξίδι στα άδυτα της ανθρώπινης ηθικής, της επιθυμίας και της ιδέας περί εξιλέωσης. Αυτό που έχει πλάκα είναι πως στην αρχή φαίνεται σαν ακόμα ένα version των ιδεών που έχουμε δει στο KINGDOM COME ή στο INJUSTICE, αλλά γρήγορα μεταμορφώνεται σε κάτι πολύ παραπάνω με ένα αρκετά βαθύ storytelling και με ένα αρκετά ενδιαφέρον cast.

Τι Δεν Μας Άρεσε

Αν και καλό, το format με τον κεντρικό παντοδύναμο πρωταγωνιστή έχει πλέον κουράσει αρκετά γιατί τα αποτελέσματα είναι σε γενικές γραμμές προβλέψιμα. Υπάρχουν κάποια tropes, όπως το ποιος θα προδώσει ποιον, ποιος χαρακτήρας από το cast θα πεθάνει πρώτος ή το ποιος χαρακτήρας θα δώσει την τελική λύση, που εμφανίζονται σε κάθε storyline τέτοιου είδους και δυστυχώς κάνουν το διάβασμα λίγο βαρετό.

Συνολική Εκτίμηση

Σε πολλές περιπτώσεις, και κυρίως στις δουλειές του Mark Waid, οι χαρακτήρες αποτελούν απλώς οχήματα, προκειμένου να δοθεί ένα πιο γενικό μήνυμα. Το IRREDEEMABLE λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και επεξεργάζεται ζητήματα, γνώριμα για τον Waid. Το ταξίδι των πρωταγωνιστών προς την τελική απόφαση, η αποκαθήλωση του τέλειου ήρωα, που από σύμβολο ηθικής καταλήγει σύμβολο εκφυλισμού και βαρβαρότητας, η σημασία γύρω από την απελευθερωτική αντίληψη για την εξιλέωση και την κάθαρση, δείχνουν πως το IRREDEEMABLE λειτουργεί περισσότερο ως παραβολή παρά ως κάτι άλλο, καθώς το cast, οι χαρακτήρες δηλαδή, βρίσκονται εκεί απλώς αφηγηματικά μέσα και όχι ως αυτοσκοποί. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν δυνατές σκηνές μάχης ή ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Δεν είναι κάποιο τρομερό έργο, αλλά αξίζει λίγο χρόνο να το διαβάσει κανείς αν έχει όρεξη να δει ένα συνηθισμένο format με μια λίγο πιο διαφορετική υφή.

Παράλληλες Προτάσεις

Σίγουρα το KINGDOM COME βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τα προτεινόμενα. Ακολουθεί το INVINCIBLE, το ABSOLUTION και το λιγότερο καλό INJUSTICE.