Old Man Hawkeye #12

Old Man Hawkeye #12

Μετά από 12 τεύχη γεμάτα forgettable γεγονότα και αδιάφορα plot points, το western του γέρο-Clint Barton φτάνει στο τέλος του και το γεγονός πως το μόνο στοιχείο του τεύχους που συζητήθηκε ήταν η post-credits σκηνή, που προδίδει μια πιθανή μελλοντική σειρά μιας ηλικιωμένης εκδοχής ενός άλλου γνωστού ήρωα, λέει πολλά για την ποιότητα του τεύχους. Το γεγονός, πάλι, ότι οι Hawkeye ενώνουν τις δυνάμεις τους και κατορθώνουν να νικήσουν τους εχθρούς τους, για να ακολουθήσουν, τελικά, διαφορετικούς δρόμους στο φινάλε, μάλλον προσπερνάται από τους περισσότερους αναγνώστες.

Και δικαίως, καθώς στο ερώτημα τί ήθελε να μας διηγηθεί αυτή η σειρά, απάντηση δεν δίνεται. Ο λόγος για τον οποίο έπρεπε η μελλοντική εναλλακτική εκδοχή ενός κομπάρσου του Marvel Universe να έχει μια περιπέτεια δώδεκα τευχών, πάλι δεν έγινε κατανοητός. Από ένα μείγμα jerk/anti-hero, αλλά με βαθιά ηρωική καρδιά στις πρώτες σελίδες, η ιστορία κλείνει με τον Hawkeye να έχει περίπου τον ίδιο χαρακτήρα και στο τέλος. Το μόνο που άλλαξε, σε αυτά τα δώδεκα τεύχη, είναι η αισθητική της σειράς. Η αρχική προσπάθεια μίμησης του γεωμετρικού σχέδιου του McVinen έδωσε την θέση της στο ασσύμετρο artwork του Mobili, και πλέον το κακό σενάριο δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από μεγαλεπήβολα, γεμάτα ζωντάνια πλάνα, όπως στα πρώτα τεύχη.

Θεωρώντας ήδη αρκετά υπερερτιμημένο το OLD MAN LOGAN, ήταν αναμενόμενο ότι ούτε το πολύ κατώτερο sequel δεν επρόκειτο να με ενθουσιάσει, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι κάπως καλύτερο.