Wolverine: The Long Night #1

Ο Logan aka Wolverine είναι ένας χαρακτήρας που προσφέρεται για πιο σοβαρές και προσγειωμένες ιστορίες. Το έχει αποδείξει και στο παρελθόν, κινηματογραφικά και στο χαρτί, πως μπορεί να υποστηρίξει και το δράμα, αλλά και ιστορίες με σασπένς. Έτσι το WOLVERINE: THE LONG NIGHT ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, καθώς το πρώτο τεύχος της σειράς αποτελεί ένα πολύ στιβαρό ξεκίνημα.

Το τεύχος παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και όσον αφορά στην ιστορία του αλλά και στην αφήγηση του. Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του, σου δημιουργεί την αίσθηση πως διαβάζεις κάποιο αστυνομικό θρίλερ. Υιοθετεί το κλασικό μοτίβο “αστυνομικοί ερευνούν κάποιες δολοφονίες”, που όμως παραδόξως δεν βγαίνει σαν κλισέ, αλλά σαν μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή. Ταιριάζει γάντι στον άγριο και σκοτεινό χαρακτήρα του Logan και ταυτόχρονα του δίνει μια φρέσκια πνοή.

Το κομμάτι της έρευνας συνδυάζεται με μαρτυρίες και διαλόγους που έχουν οι δυο ερευνητές, καθώς ρωτούν και ανακρίνουν, προσπαθώντας να λύσουν το μυστήριο. Μέσα από αυτά που ακούγονται στην πόλη, ακόμα και για κάποιον που γνωρίζει ήδη τον Wolverine, του δημιουργείται μια αίσθηση τρόμου. Λες και πρόκειται για κάποιον άγνωστο χαρακτήρα που τώρα ανακαλύπτουμε. Το μυστήριο χτίζεται με πραγματικά δεξιοτεχνικό τρόπο, καθώς καταφέρνεις να φοβάσαι κάποιον που ήδη γνωρίζεις και αγαπάς. Αυτό εντείνεται και από την απουσία του Wolverine. Είναι κάπως ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς πως το όνομά του φιγουράρει στο εξώφυλλο, όμως ήταν αναγκαίο για να λειτουργήσει αυτό το μυστήριο. Το τέλος ειδικά είναι λες και έχει βγει από κάποια ταινία τρόμου. Ατμοσφαιρικό και ανατριχιαστικό.

Το μοναδικό που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως αρνητικό, είναι το artwork, χωρίς όμως να είναι όντως κακό. Απλά είναι τόσο ωραία και σφιχτά δομημένη η ιστορία και η αφήγηση, που το οπτικό κομμάτι φαντάζει λίγο. Δεν είναι σε καμία περίπτωση άσχημο, όμως δεν δίνει κάτι το ιδιαίτερο στο σύνολο, με αποτέλεσμα να είναι κάτι που το προσπερνάς και δε σου μένει. Παρ’όλα αυτά, έχει μερικές δυνατές στιγμές, όπως το τελευταίο μονοσέλιδο που ξεχειλίζει από τρόμο.