Atomic Robo: Dawn Of A New Era #1

Δύο φορές υποψήφιο για Eisner, παρόν σε έντυπη, webcomic, limited series και graphic novel μορφή, και με τις ρίζες του στο μακρινό 2007, το ATOMIC ROBO είναι ένα comic που σχεδόν κάθε αναγνώστης σίγουρα θα συναντήσει κάποια στιγμή. Εμένα μου πήρε μέχρι το 2019 και τον ερχομό της νέας σειράς ATOMIC ROBO: DAWN OF A NEW ERA, για να γνωρίσω το συμπαθέστατο ρομπότ που έχει αφερώσει τη μακρά ζωή του στην εκπαίδευση επιστημόνων και την καταπολέμηση εχθρών της ανθρπωπότητας.

Το ATOMIC ROBO: DAWN OF A NEW ERA #1 είναι ίσως από τα πιο ήρεμα τεύχη του franchise. Καμία κρίση δεν φαίνεται στον ορίζοντα, κανείς μοχθηρός επιστήμονας δεν απειλεί τον κόσμο. Το ινστιτούτο Tesladyne δέχεται την πρώτη τάξη μαθητών, αλλά οι μέντορές φεύγουν για διακοπές, αφήνοντας τον χώρο στα χέρια του Robo και της νεαρής Foley. Ταυτόχρονα, ο γεωλόγος Bernard μπαίνει για έρευνα στα έγκατα ενός ηφαίστειου, και το σήμα του χάνεται στην πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντάς το μόνο του με τις παραισθήσεις του. Τέλος, βλέπουμε τον Atomic Robo να εκπαιδεύει ένα ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη στο υπόγειό του, με σκοπό να το φέρει σε επαφή με τους ανθρώπους.

Σας φάνηκαν κάπως μέτρια όλα αυτά; Μήπως η παραπάνω παράγραφος σας κούρασε κάπως; Μήπως δεν πολυκαταλάβατε περί τίνος πρόκειται; Έτσι είναι και το πρώτο issue. Δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα. Λίγα μικρά γεγονότα από εδώ κι από εκεί, μερικοί τρυφεροί διάλογοι, κανά-δυό στιγμές χιούμορ, και τίποτα παραπάνω. Είκοσι σελίδες δεν είναι πολλές, αλλά αν υπάρχει θέληση, φτάνουν για να χαθούν ζωές, να ξεκινήσουν πόλεμοι, να ερωτευτούν οι πρωταγωνιστές, να εξεγερθούν πόλεις. Για τους Brian Clevinger και Scott Wegener, ίσα-ίσα που αρκούν για να θέσουν την ατμόσφαιρα της σειράς, κι αυτό μετά βίας. Το κείμενο είναι σίγουρα πολύ προσεγμένο, και ορισμένα λόγια του Robo μου πρόσφεραν αρκετή ώρα σκέψης. Όμως υπάρχει πολλή δράση για να θεωρήσουμε πως πρόκειται για ένα ονειροπόλο, φιλοσοφικό comic, και παράλληλα όχι αρκετή για να είναι ένα comic περιπέτειας. Ούτε κρύο ούτε ζέστη.

Όσον αφορά στο σχέδιο, παραμένει στο ίδιο στιλ με τις προηγούμενες σειρές. Λειτουργικό, σχετικά όμορφο, αλλά χωρίς κάτι παραπάνω. Κάποια εξέλιξη θα ήταν καλοδεχούμενη, με περισσότερες λεπτομέρειες και πιο γεμάτα panels. Σε μια ιστορία με ρομπότ, είναι κάπως κρίμα να μη δούμε κάποια λεπτομερή σχέδια με βιδούλες και καλώδια, ή ό,τι άλλο κάνει τα ρομπότ τόσο ενδιαφέροντα οπτικά. Το αντίθετο μπορεί να λειτουργούσε, επίσης, εάν οι δημιοργοί πορεύονταν προς πιο μινιμαλιστικές επιλογές. Η παρούσα εμφάνιση είναι κάπως χλιαρή σε όλα τα σημεία, και η σχετικά όμορφη παλέτα της Shannon Murphy δεν φτάνει για να δέσει το σύνολο.

Το ATOMIC ROBO: DAWN OF A NEW ERA δεν ξεκινάει δυναμικά, και το πρώτο issue δεν μας δίνει πραγματικούς λόγους να συνεχίσουμε τη σειρά. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες λεπτομέρειες, στον τρόπο που εξελίσσεται ένας διάλογος, ή στο πως επικοινωνούν δύο χαρακτήρες, που με κάνουν να πιστεύω ότι η συνέχεια μπορεί να αποδειχτεί καλή. Νομίζω πως η διαίρεσή του έργου σε issues το χαντακώνει, και γι αυτόν τον λόγο σκοπεύω να ξαναρίξω μια ματιά, όταν η σειρά θα έχει ολοκληρωθεί.