Uncanny X-Men: Winter’s End #1

Το 2012 (πέρασαν 7 χρόνια – δεν ξέρω πως), η Marvel εξέδωσε το πρώτο τεύχος του, τότε, νέου X-Men τίτλου της, ALL-NEW X-MEN, στο οποίο ο αντίστροφος Μίδας ονόματι Brian Michael Bendis αποφάσισε να φέρει στο continuity τις εφηβικές εκδοχές των αγαπημένων μας μεταλλαγμένων. Όπως είναι φυσικό, μια τόσο αμφιλεγόμενη κίνηση είχε σφοδρές κριτικές (προσωπικά, πιστεύω ότι ήταν από τις χειρότερες X-περιόδους), αλλά το πρόσφατο EXTERMINATION έφτασε, αν και αργά, για να σώσει την κατάσταση… Ή μήπως όχι;

Αν και έστειλε τους νεαρούς πίσω στο δικό τους timeline, η διαγραφή της μνήμης τους από την Jean Grey, λίγο-πολύ αναίρεσε ένα εγχείρημα που μεσουρανούσε τόσον καιρό στο τοπίο των X-Men, καθώς και μια από τις λίγες πετυχημένες στιγμές αυτού του arc – τον Iceman (παλιό και νέο) να παραδέχεται ανοιχτά ότι είναι gay, εισάγοντας μια εποχή όπου ο ήρωας σταματά να ζει με τις ενοχές και αρχίζει να συμπεριφέρεται ως πραγματικός ενήλικας. Ένα milestone που πολλοί fans περιμέναμε και, κατά το ήμισυ, έπαψε να ισχύει. Για να δούμε, όμως, πως το διαχειρίζεται ο Bobby του τωρινού timeline.

Την ημέρα των γενεθλίων του, ο Iceman καταφτάνει στο X-mansion, όπου λαμβάνει τα πρώτα άσχημα νέα της ημέρας, αλλά και το πρώτο του δώρο. Εμφανίζεται, έπειτα, ο Ice Master, ο οποίος, μην καταφέρνοντας να πείσει τον παρελθοντικό του εαυτό για την καταστροφική πορεία των γεγονότων, έρχεται σε σύγκρουση μαζί του. Με την εμφάνιση της Jean Grey, όμως, ο Bobby καταφέρνει να σταματήσει τη μάχη, να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του και να γιορτάσει τα γενέθλιά του, με τον δικό του τρόπο.

Παρ’ όλο που το run του Sina Grace στο ICEMAN έλαβε τέλος, ο συγγραφέας αποφάσισε να κλείσει το κεφάλαιο του χαρακτήρα με αυτό το τεύχος και, κατά την άποψή μου, έπραξε πολύ σοφά. Πέραν του ότι η αποτύπωση του πρωταγωνιστή, κάτω από όλες τις συνθήκες που συναντάει, είναι πιστή στον Iceman που όλοι ξέρουμε, ο Grace πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα, δείχνοντας πόσο έχει ωριμάσει ο ίδιος ως ήρωας, ως άνθρωπος, ακόμη και ως μαχητής. Από το πως διαχειρίζεται τον πρώην του, μέχρι το πως αντιμετωπίζει τον μελλοντικό και πιο έμπειρο εαυτό του, το comic είναι φόρος τιμής για τον Bobby, με τον πιο γλυκό και ρεαλιστικό τρόπο.

Δύο σημεία όμως, πραγματικά ξεχωρίζουν σε όλο το τεύχος. Από τη μια, το γεγονός ότι ο Iceman, έχοντας τις πραγματικές αναμνήσεις και τα συναισθήματα του νεαρότερου εαυτού του, “ξεμπροστιάζει”, τρόπον τινά, την Jean Grey, που τον ανάγκασε να παραδεχτεί την αλήθεια για τη σεξουαλικότητα του, κάτω από τους δικούς της όρους. Μια στιχομυθία εντελώς φυσική και οργανική, που λειτουργεί ως κάθαρση για τον χαρακτήρα, χρησιμοποιώντας πολύ έξυπνα τα πρόσφατα τεκταινόμενα, μολονότι το εν λόγω “έγκλημα” συνέβη υπό την πένα άλλου συγγραφέα. Από την άλλη, η ιστορία του Ice Master με τον Dakken, που είναι και ο λόγος για την apropos εμφάνιση του, αλλά και η απάντηση του Bobby, είναι πιστευτή και εξαιρετικά σκηνοθετημένη, με έναν τρόπο που δένει νοηματικά την ουσία αυτού του comic.

Το artwork των Stockman και Blee ανήκει παρομοίως στα θετικά του τεύχους, με κορυφαίο σημείο την αναμέτρηση των Icemen – τα χρώματα και οι γραμμές “παίζουν” μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, ενώ υπάρχουν σημεία της μάχης, όπου σχεδόν βλέπεις το κρύο να σχηματίζεται στο περιβάλλον.

Το UNCANNY X-MEN: WINTER’S END #1 ολοκληρώνει συνειρμικά το ICEMAN και το EXTERMINATION, δίνοντάς τους έναν ξεχωριστό και αρκετά προσωπικό επίλογο αναφορικά με τον πρωταγωνιστή, που πραγματικά του αξίζει. Μην κάνετε το λάθος να το προσπεράσετε!