Dark Red #1

Ο μύθος των βαμπίρ είναι εδώ και πολλά χρόνια συνδεδεμένος με τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις των κοινωνιών στις οποίες αναφέρονται και έχουν χρησιμοποιηθεί ως μεταφορά για την απειλή του μεταναστευτικού κινήματος, τον ξεπεσμό της αριστοκρατίας, και τη γοητεία της διαφορετικότητας. Μια σύγχρονη προσέγγιση, που μας έρχεται κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι οι απόπειρες να δημιουργηθεί μια σχέση μεταξύ των βρικολάκων και της Αμερικανικής υπαίθρου, ιδιαίτερα σε πολιτείες οι οποίες χαρακτηρίζονται για τη ξενοφοβία τους και την εμμονή σε έναν παραδοσιακό τρόπο ζωής.

Σε αυτή τη κατηγορία, βρίσκεται και το DARK RED, το τελευταίο comic του Tim Seeley, που γίνεται αναπάντεχα πολιτικό, στην προσπάθειά του να εξιστορήσει τη ζωή ενός σύγχρονου βρικόλακα σε κάποια επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ.

Ο Chip δεν είναι ούτε αριστοκράτης, ούτε πλούσιος, ούτε μιλάει με Βρετανική προφορά. Αντίθετα, καθαρίζει ένα σουπερμάρκετ, όπως πολλοί άλλοι, προσπαθεί να γυρίζει στο σπίτι του στα προάστια πριν το ξημέρωμα και έχει στενή σχέση με μια ιδιόρρυθμη γυναίκα, η οποία πάσχει από μια σπάνια αρρώστια του αίματος, ιδανική για να του παρέχει τροφή χωρίς να ρισκάρει το θάνατο της. Στην ίδια πόλη, ζουν ένα σωρό τύποι με ξενοφοβικές απόψεις και συμπεριφορές, αλλά και άλλοι, πιο συμπαθείς άνθρωποι, και όλοι αργοπεθαίνουν μέσα στη ρουτίνα τους, ώσπου έρχονται αντιμέτωποι με τον πραγματικό θάνατο, στο πρόσωπο των όμορφων τεράτων που κάνουν την εμφάνιση τους.

O Τim Seeley καταφέρνει να δημιουργήσει ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που ξεπηδούν από μια προλεταριακή κατάσταση, η οποία εντείνει συναισθήματα όχι άγνωστα στους αναγνώστες, όπως ο θυμός, η αγανάκτηση, η απελπισία και η μιζέρια. Σε αντίθεση, τα τέρατά του είναι ονειρικά, όμορφα και γοητευτικά, και καταφέρνουν να δημιουργήσουν την απαραίτητη ίντριγκα. Oι πολιτικές πινελιές του comic δεν είναι διόλου διακριτικές και γενικά υπάρχει η αίσθηση της ωμότητας και του προφανούς, αλλά καταφέρνει να λειτουργήσει στα πλαίσια της κοινωνίας που επιλέγει να σκιαγραφήσει. Υπάρχει αρκετή βία, αλλά αυτή προβάλλεται με έναν καρτουνίστικο τρόπο, που ενισχύεται από το artwork. Οφείλω να ομολογήσω ότι οι σκηνές δράσεις μου έδωσαν την αίσθηση μιας ρηχότητας, αλλά το ίδιο το comic δεν φαίνεται να έχει αξιώσεις να γίνει κάτι πραγματικά σπουδαίο.

Όμως εξιστορεί μια, μέχρι στιγμής, ενδιαφέρουσα ιστορία, που επιχειρεί να ανανεώσει τον μύθο των βρικολάκων, ξεγυμνώνοντάς τους από την υπερφυσική τους γοητεία και φέρνοντάς τους στην άκομψη πραγματικότητα. Συστήνεται, λοιπόν, για τους θαυμαστές του είδους, καθώς και για τους πολιτικά ανήσυχους.