Παλικαρού

Παλικαρού

Ομολογώ πως μέχρι το πρόσφατο Comidom Con Athens δεν γνώριζα τη Δήμητρα Νικολαΐδη. Αυτό που τράβηξε την προσοχή μου στο τραπέζι της, ήταν το βραβείο Καλύτερης Αυτοέκδοσης, που δέσποζε εκεί, για τα ΒΑΘΙΑ ΡΕΜΑΤΑ.

Το συγκεκριμένο δεν ήταν διαθέσιμο, όμως υπήρχε η καινούρια δημιουργία της, ΠΑΛΙΚΑΡΟΥ. Πρώτα από όλα, να σημειώσω πως η συγκεκριμένη έκδοση είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Το δεύτερο που παρατήρησα είναι το πολύ καλοδουλεμένο σχέδιο. Αν και το ύφος του θυμίζει, κυρίως, κάτι σε manga, υπάρχει μια ποικιλία έκφρασης και τεχνοτροπίας στα διάφορα panels, η οποία σε κρατάει. Όπως και τα χρώματα – έντονα, μα συνάμα ζεστά.

Η υπόθεση, λοιπόν… Η Γη επαναστάτησε και καταστρέφει ό,τι έχτισε ο Άνθρωπος. Η πρωταγωνίστρια επιστρέφει στο χωριό της, από όπου ξεκίνησε το κακό, για να εντοπίσει την αιτία. Στην πορεία, θα επαναπροσδιορίσει τη ζωή της. Θεωρώ πως το σενάριο αποκαλύπτει την πραγματική του αξία μέσα από τον συμβολισμό. Τί νιώθει για τον κόσμο κάποιος που τον περιφρονούν όλοι και πώς το ίδιο γεγονός μπορεί να φαντάζει εντελώς διαφορετικό από τις απέναντι πλευρές.

Αν και σύντομο, είναι ένα αυτοτελές και ολοκληρωμένο ανάγνωσμα. Ακόμα περισσότερο, έχει κάτι καινούριο να σου προσφέρει, κάθε φορά που επιστρέφεις σε αυτό, τόσο νοηματικά όσο και οπτικά.