Doomsday Clock #10

Doomsday Clock #10

Το DOOMSDAY CLOCK συνεχίζει να κρατάει το επίπεδο του storytelling του ψηλά, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμη φορά, ότι είναι ένας από τους καλύτερους mainstream τίτλους που μπορείτε να βρείτε αυτή την περίοδο. Η ανάγνωσή του πιθανώς να είναι λιγότερο ικανοποιητική για κάποιον που έρχεται σ’ αυτό μόνο ως fan των WATCHMEN, αλλά αυτό δεν αρκεί για να μειώσει το γεγονός πως το comic που απολύτως κανείς δεν ζήτησε, παραμένει εξαιρετικά φτιαγμένο και εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Στο τεύχος #10, το DOOMSDAY CLOCK αρχίζει να κάνει το αυτονόητο για κάθε μεγάλο DC event που σέβεται τον εαυτό του, παίρνοντας μια αποφασιστική στροφή προς το meta-fiction και το continuity porn. Το δημιουργικό team των Johns και Frank χρησιμοποιεί τον Doctor Manhattan και τα μπλε κουτάκια της ψυχρής, αναλυτικής του αφήγησης, ως έναν παντογνώστη, παντοδύναμο, αλλά σίγουρα όχι πανάγαθο, θεϊκό παρατηρητή, που ακολουθεί τις αλλαγές του DC Multiverse ή “Metaverse”, καθώς αυτό αλλάζει από “Crisis” σε “Crisis”, προσπαθώντας να καταλάβει τι είναι αυτό που ωθεί το σύμπαν να αναπλάθεται πάντα γύρω από τη φιγούρα του Superman.

Όσο κι αν έχουμε συνηθίσει τον τρόπο με τον οποίο η DC μοιάζει να συγχαίρει τον εαυτό της κάθε φορά που η συζήτηση γυρνάει στο πόσο συναρπαστικό δημιούργημα είναι ο Superman, τεύχη όπως αυτό μοιάζουν και αναπόφευκτα γραμμένα με πολλή αγάπη, τόσο για τον “Man of Steel”, όσο και τα αμέτρητα σύμπαντα και χαρακτήρες που τον περιβάλουν, κάνοντάς το δύσκολο να μη μεταδοθεί έστω και λίγη από αυτή την αγάπη και στον αναγνώστη.