Τhe Incredible Hulk: Last Call #1

Λίγα runs στο THE INCREDIBLE HULK έχουν αφήσει ιστορία – του Peter David είναι σίγουρα ένα από αυτά. Όταν δε, συνεργάστηκε με τον Dale Keown, η διετία 1990-1992 σήμανε μεγάλη επιτυχία για το comic. Γι’ αυτό το λόγο, αφού ανακοινώθηκε ότι το διάσημο duo θα επιστρέψει για ένα επετειακό τεύχος, οι προσδοκίες είχαν φτάσει πολύ ψηλά. Να δούμε αν το creative team κατάφερε να ανταπεξέλθει.

Η ιστορία ξεκινά με τον Bruce να παίρνει τηλέφωνο σε suicide hotline, και επειδή αμφιταλαντεύεται για πολλοστή φορά με την ιδέα της αυτοκτονίας και επειδή θέλει να μιλήσει σε μια πρώην συνάδελφο της πρόσφατα εκλιπούσας Betty Ross. Ο Bruce σιγά-σιγά αναπολεί όλες τις φορές που προσπάθησε να αφαιρέσει τη ζωή του στο παρελθόν, καθώς και τη ζωή του με την Betty και το πόσες φορές κινδύνεψε η ίδια θανάσιμα, εξαιτίας του. Και ενώ η συνάδελφος ονόματι Veronica προσπαθεί να τον αποτρέψει από αυτές τις σκέψεις, δέχεται επίθεση από τον Mr Hyde, τον οποίο σταματά αιφνιδίως ο Hulk, σώζοντας τόσο τη Veronica όσο και τον εαυτό του.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτό το τεύχος δεν είναι τίποτε άλλο από ένα trip down memory lane. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω αυτός ο κάποιος θα το αδικούσε. Σίγουρα ο David έδωσε έμφαση στη σχέση του Banner με την Betty, αλλά το ζήτημα που διακυβεύεται παράλληλα είναι εξίσου σοβαρό. Η αυτοκτονία είναι κάτι που ο πρωταγωνιστής έχει αποπειραθεί να κάνει πολλές φορές, χωρίς καμία επιτυχία προφανώς, και είναι περίεργο να το ξαναβλέπει ο αναγνώστης αυτό μετά από τόσα χρόνια. Το συμπέρασμα, όμως, του Bruce είναι πολύ διαφορετικό απ’ ότι θα πίστευε κανείς – αντί να ταυτίσει την περσόνα του Hulk με την οργή του, την ταυτίζει με τη θέλησή του για ζωή, καθώς αυτή ήταν που τον έσωζε πάντα. Αυτή η αποκάλυψη είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη συναισθηματική του κατάσταση μετά το χαμό της Betty και αυτό φαίνεται οργανικά από την καλοστημένη “σκηνοθεσία” του τεύχους και τους διαλόγους.

Υπάρχει ένας πραγματικός παραλληλισμός του Hulk με τους προσωπικούς δαίμονες, τις ανασφάλειες και τις φοβίες του Bruce, που ταιριάζει απόλυτα στην προϊστορία του χαρακτήρα, που κομμάτι της, βέβαια, αποδίδεται στον ίδιο τον David, και το πώς η Betty μπορούσε να “δει” μέσα από το προφανές του προβλήματος και να γνωρίζει ότι το όλο Dr. Jekyll/Mr Hyde σύνδρομο του Banner ήταν πάντοτε ψυχολογικό στη βάση του, όχι φυσικό. Εξίσου σημαντική είναι και η κατακλείδα του τεύχους, που δείχνει πως παρά τον τραυματισμένο ψυχισμό του, ο πρωταγωνιστής ήταν και είναι ήρωας, που έχει πολλά να προσφέρει και αρκετά για να ζήσει – μέχρι το comic relief του Deadpool ως διστακτικού hitman, που είναι ένα ευφυές κλείσιμο της ιστορίας αυτής.

Ο Keown αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι λείπει πραγματικά από τις σελίδες της Marvel και όχι μόνο. Ο δυστυχώς ελάχιστων έργων σχεδιαστής παραδίδει ένα πολύ λεπτομερές και ελκυστικό εικαστικό αποτέλεσμα, με τις γραμμές να μοιάζουν τόσο λείες όσο και ρεαλιστικές και το σχέδιο να κορυφώνεται σε σκηνές δράσης και έντασης.

Το THE INCREDIBLE HULK: LAST CALL #1 δεν είναι κάποιο αριστούργημα, καταφέρνει όμως να τιμήσει τους δύο βασικούς χαρακτήρες, μέσα από ένα απλό αφήγημα για την ιστορία τους και ελάχιστη δράση που επιβεβαιώνει την ουσία της πλοκής. Και αυτό μερικές φορές είναι αρκετό.