At The Stroke of Midnight

Ιστορία

Tο 1969, η Μarvel αποφασίζει να εκδώσει έναν νέο τίτλο με horror/fantasy ιστορίες, ως απάντηση στο HOUSE OF MYSTERΥ και ΗOUSE OF SECRETS της DC. Ο νέος τίτλος ονομάζεται TOWER OF SHADOWS και στις πρώτες σελίδες του παρθενικού του τεύχους φιλοξενείται η ιστορία “At The Stroke Of Midnight”.

Ένα ζευγάρι εισέρχεται νύχτα σε ένα σκοτεινό πύργο και στις επιβλητικές του αίθουσες αναζητά τον θησαυρό του νεκρού ιδιοκτήτη. Ο μακαρίτης ήταν θείος του αφελούς συζύγου, ο οποίος κάτω από την πίεση της κυριαρχικής συζύγου, επίσπευσε την συνάντηση του θείου του με τον ψυχοπομπό. Ο πύργος, όμως, μοιάζει στοιχειωμένος. Η φιγούρα του νεκρού θείου εμφανίζεται και εξαφανίζεται στα αφώτιστα δωμάτια του οικήματος. Το ζευγάρι, στη μανία του να ανακαλύψει τον θησαυρό, ψάχνει κάθε πιθανό μέρος του πύργου, όπου συνάμα μαθαίνει για το χόμπι του προηγούμενου πυργοδεσπότη, την ενασχόληση με τη μαγεία και τις σκοτεινές τέχνες. Τελικά, οι σύζυγοι ανακαλύπτουν την αίθουσα του θησαυρού, είναι πλέον, πλούσιοι, βασιλιάδες. Όμως, την ίδια ώρα η εκδίκηση του αδικοχαμένου θείου έρχεται με τρόπο φρικτό. Η ενασχόληση με την μαγεία του έμαθε τον τρόπο να ταξιδεύει στον χρόνο, ανοίγοντας πύλες. Μια τέτοια πύλη ανοίγει μπροστά στο ζεύγος. Οδηγεί στην επαναστατημένη Γαλλία του 18ου αιώνα, μπροστά στο χρυσοντυμένο ανδρόγυνο στέκεται ένα πλήθος “αβράκοτων” και στο βάθος το ικρίωμα. Στη θέση του δημίου ο νεκρός θείος και δίπλα του η γκιγιοτίνα, η μοίρα που επιφυλάσσεται για τους νεόκοπους “βασιλείς” της ιστορίας.

Τι μας άρεσε

O Jim Steranko μέσα σε μόλις 7 σελίδες εξιστορεί ένα θρίλερ σε περιβάλλον που θυμίζει τα έργα του H.P. Lovecraft. Άλλωστε, εξ αρχής αυτός ήταν ο στόχος του. Μάλιστα, ο ίδιος είχε ονομάσει την ιστορία “The Lurking Fear At Shadow House”, ως μια αναφορά-φόρο τιμής στον H.P. Lovecraft και το έργο του, THE LURKING FEAR, ωστόσο, ο τίτλος άλλαξε μετά από παρέμβαση του Stan Lee, ο οποίος δεν αντιλήφθηκε την αναφορά στον μετρ της λογοτεχνίας του τρόμου.

Το περιεχόμενο είναι αυτό ακριβώς που ένας αναγνώστης περιμένει από ένα horrοr έργο. Η μυστηριώδης εισαγωγή και η σποραδική επεξήγηση του περιβάλλοντος αυξάνουν υποδόρια την ένταση. Όσο η πλοκή της ξετυλίγεται, καλλιεργείται σταδιακά ο μεταφυσικός τρόμος, για να φτάσει στην κορύφωση στα τελευταία panels με την αποκάλυψη της μοίρας και της τιμωρίας των, μέχρι εκείνη τη στιγμή, πρωταγωνιστών.

Στο εικαστικό μέρος, οι σελίδες φανερώνουν την ιδιαίτερη τεχνική προσέγγιση του Steranko, η οποία ωστόσο δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τις επιταγές της εκδοτικής. Χαρακτηριστικό το γεγονός της αντίρρησης του καλλιτέχνη να στήνει τα panels με τον τρόπο που απαιτούσε η Marvel. Ωστόσο, σε αυτήν την ιστορία κατάφερε να πετύχει κάτι πολύ ενδιαφέρον, προσαρμόζοντας την οπτική του στις απαιτήσεις του εργοδότη. Κάποια panels αποτελούνται στην ουσία από μια ενιαία εικόνα, η οποία έχει τεμαχιστεί και σε κάθε επιμέρους τμήμα το κείμενο  συνεχίζεται ξεχωριστά. Γενικότερα, η ιδιαίτερη έμπνευση του Steranko στην εικονική αφήγηση των comic του είναι παρούσα παντού και δεν είναι τυχαίο που επιλέχθηκε η δική του ιστορία, από όλες αυτές του all-star cast του συγκεκριμένου τίτλου, προκειμένου να εγκαινιάσει το πρώτο τεύχος.

Τι μας ενόχλησε

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η συγκεκριμένη ιστορία προκάλεσε ένταση μεταξύ του Steranko και του Lee. Δεν ήταν μόνο η αλλαγή του τίτλου, αλλά μια σειρά παρεμβάσεων του ισχυρού άνδρα της Marvel πάνω στο έργο. Το σενάριο υπέστη μερικές αλλαγές και προσθήκες, ενώ, όπως αναφέρθηκε, και το στιλ στησίματος του comic από τον Steranko περιορίστηκε. Από τις διαφωνίες των δυο αντρών δεν γλύτωσε ούτε το εξώφυλλο που είχε φιλοτεχνήσει ο Steranko, με το δικό του ύφος σε πορτοκαλί χρώμα, το οποίο τελικά αντικαταστάθηκε από μια δημιουργία του John Romita, που παρέπεμπε περισσότερο στα παλαιού τύπου εξώφυλλα των horror comics. Στη διαμάχη, λοιπόν, νίκησε ο Stan Lee και αυτό στέρησε από την ιστορία αρκετά από τα στοιχεία του χαρισματικού Steranko και συνεπώς αυτό είναι κάτι που ενοχλεί, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, μπορεί το έργο να ήταν ακόμα καλύτερο, αλλά ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος να έπαιρνε άλλο δρόμο.

Συνολική Εκτίμηση

Αυτή η ολιγοσέλιδη ιστορία είναι μια εξαιρετική δουλειά του Jim Steranko και είναι πραγματικά κρίμα που δεν του δόθηκε η απόλυτη ελευθερία να δημιουργήσει, όπως συνέβη στο STRANGE TALES και στις ιστορίες του Nick Fury. Η διαμάχη με τον Stan Lee έληξε σύντομα όταν ο διορατικός editor in chief της Marvel γνώριζε τη σημασία του Steranko ως καλλιτέχνη, ώστε μετά από έναν μήνα τον κάλεσε στο τηλέφωνο, για να τον πείσει να επιστρέψει στη δουλειά του στην εκδοτική. Ίσως όμως είχε χαθεί η ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας άλλος δρόμος στο horror comic και σύντομα, μετά από 9 τεύχη, ο τίτλος σταμάτησε να κυκλοφορεί.

Παρά ταύτα, η ιστορία έλαβε την επόμενη χρονιά το βραβείο Alley ως best featured story του 1969. Δικαιολογημένα, καθώς εκτός από την κορυφαία -αν και κουτσουρεμένη- τέχνη του δημιουργού της, η σύγχρονη εκδοχή του μύθου του βασιλιά Μίδα, ήταν εξαιρετική και από πλευράς περιεχομένου. Τα στοιχεία αρχαίας τραγωδίας, όπως η ύβρις και η νέμεσις, εμφανίζονται στο comic στο πλαίσιο της σύγχρονης πραγματικότητας και της νεότερης ιστορίας του κόσμου, όπου τελικά η κοινωνική δικαιοσύνη δείχνει τον δρόμο της τελικής κάθαρσης των πρωταγωνιστών. Με αυτόν τον τρόπο ο δημιουργός μας κλείνει το μάτι, υπενθυμίζοντας την μοίρα των άπληστων.

Παράλληλες Προτάσεις

Εννοείται ότι όλα τα 9 τεύχη της σειράς TOWER OF SHADOWS με δημιουργούς συν τοις άλλοις τους Roy Thomas, Neal Adams, Johnny Craig, Wally Wood, John Buscema, Gene Colan, Tom Sutton, Barry Windsor-Smith, Wally Wood, Bernie Wrightson. Επίσης η σειρά της Marvel CHAMBER OF DARKNESS, αλλά και οι ανταγωνιστικές σειρές τις DC HOUSE OF MYSTERY και HOUSE OF SECRETS και, φυσικά, το παλαιότερο TALES FROM THE CRYPT.

Για τον Jim Steranko τα έχουμε ξαναπεί εδώ, οπότε σίγουρα οι ιστορίες του για τον Nick Fury και τον τίτλο STRANGE TALES.