Guts

Η Raina Telgemeier είναι από τις πιο γνωστές δημιουργούς του Αγγλόφωνου κόσμου, χάρη στα slice of life graphic novels της. Το GUTS είναι το τρίτο μέρος της άτυπης αυτοβιογραφικής σειράς της, και παρ’ όλο που δεν έχει ούτε δύο μήνες από την κυκλοφορία του, έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση. Είναι, όμως, επάξιο των δύο πρώτων τόμων;

Το ντεμπούτο της Raina έγινε το 2010, με το SMILE, στο οποίο διαβάζαμε την παιδική της περιπέτεια, η οποία προκλήθηκε από ένα ατύχημα ενώ ήταν στην Έκτη Δημοτικού. Εν ολίγοις, έσπασε τα δύο μπροστινά δόντια της και για τα επόμενα χρόνια πέρασε τα πάνδεινα μέχρι να επανέλθει, φορώντας σιδεράκια και ζώντας αρκετές προδοσίες ατόμων που νόμιζε για φίλους, ταυτόχρονα με την πρωτόγνωρη συναισθηματική και σωματική ανάπτυξη λόγω της προεφηβείας. Το SMILE πήρε πολλούς επαίνους και βραβεύτηκε με το βραβείο Eisner για καλύτερη εφηβική έκδοση.

Τέσσερα χρόνια μετά, ήρθε το εξίσου δυνατό SISTERS, το οποίο ασχολείται με την προβληματική σχέση της Raina με τη μικρή της αδερφή, Amara. Γιατί οι άνθρωποι δεν έρχονται κατά παραγγελία όπως εμείς τους θέλουμε και χρειάζεται αγάπη, υπομονή και κατανόηση, μέσα από κακοτράχαλους και συναισθηματικά φορτισμένους ατραπούς, προκειμένου να συνυπάρξουμε πραγματικά. Προσωπικά, το θεωρώ ελαφρώς ανώτερο του SMILE και δικαίως η Telgemeier τιμήθηκε με το βραβείο Eisner ως η καλύτερη δημιουργός.

Ενδιάμεσα από τα παραπάνω, είχε κυκλοφορήσει το αμφιλεγόμενο DRAMA, το οποίο ήταν φόρος τιμής στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, ενώ ανάμεσα από το SISTERS και το GUTS είχε κυκλοφορήσει το πολύ ατμοσφαιρικό GHOSTS, που βραβεύτηκε και με Eisner για καλύτερη παιδική έκδοση. Η δημιουργός, λοιπόν, παραμένει πλήρως παραγωγική και τώρα ήταν η ώρα να επιστρέψει στο αυτοβιογραφικό της έργο.

Το GUTS λαμβάνει χώρα στα μέσα του Γυμνασίου, με την Raina να είναι πλέον μια ανήσυχη έφηβη και εξαιτίας μιας ίωσης που προκαλεί εμετό, παθαίνει εμετοφοβία. Αυτό έχει τραγικές επιπτώσεις στην καθημερινότητά της, αυξάνοντας στο ζενίθ το στρες και τις κράμπες στο στομάχι. Αρχίζει και δεν τρέφεται σωστά, χάνει μαθήματα και η συμπεριφορά της είναι απίστευτα προβληματική. Το οικογενειακό περιβάλλον δεν βοηθάει ιδιαίτερα, καθώς πλέον η οικογένεια έχει αποκτήσει και έναν μικρό αδερφό, οπότε τα αδέρφια ζουν όλα μαζί σε ένα δωμάτιο. Η σταγόνα που ξεχειλίζει το υπαρξιακό της ποτήρι, έρχεται όταν μαθαίνει πως η κολλητή της φίλη, Jane, θα μετακομίσει αρκετά χιλιόμετρα μακριά της, ενώ έχει συνάψει φιλικές σχέσεις με την αρχι-νέμεσή της, Michelle.

Προσπαθεί να το ξεπεράσει με τη βοήθεια ψυχοθεραπείας, όμως θα είναι ένας μακρύς και υπέρμετρα δύσβατος δρόμος. Και είναι σε εκείνα τα σημεία, που το GUTS είναι πραγματικά καλό, καθώς η Telgemeier πειραματίζεται και παραδίδει πραγματικά εφιαλτικές σελίδες. Γιατί, στο σύνολό του, το GUTS είναι κατώτερο των περιστάσεων. Σεναριακά, ακολουθεί τη γνωστή και πετυχημένη συνταγή της δημιουργού, με όμορφη ροή και συγκερασμό υπαρξιακών, συναισθηματικών και σωματικών προβλημάτων, όμως το εν λόγω πρόβλημα, αυτή τη φορά, είναι υπερβολικά δύσκολο να αποδοθεί με ενδιαφέρον, και εκεί, το comic χωλαίνει. Η εμετοφοβία και η δυσφορία στο στομάχι είναι αρκετά συνηθισμένα προβλήματα (ειδικά το δεύτερο, που το γνωρίζω και από προσωπική εμπειρία, δυστυχώς) και μάλλον για αυτό καταφεύγει στο τρικ της ανάδειξης του στρες ως πρωτογενή αιτία, όπου εκεί αποκτά κάποιο ενδιαφέρον, λόγω των υπέροχα εφιαλτικών splash pages. Κατά τ’ άλλα, σε σχέση με τα μεστά σενάρια των SMILE και SISTERS, είναι εμφανώς υποδεέστερο και εύχομαι το επόμενο installment να είναι καλύτερο, όταν έρθει η σειρά του. Σχεδιαστικά, η Telgemeier μας χαρίζει ακόμα ένα υπέροχο, ημι-καρτουνίστικο, cute και δυναμικό comic, όπου η γραμμή της εξακολουθεί να εμφανίζει βελτιώσεις.

Εν κατακλείδι, το GUTS είναι ένα “δύσκολο” comic, που δύσκολα στέκει μόνο του. Θα το πρότεινα μονάχα ως μέρος της “αυτοβιογραφικής σειράς” της δημιουργού και επ’ουδενί ως εισαγωγικό comic στο όμορφο και προβληματισμένο σύμπαν της Raina. Το ότι βγήκε σε ένα εκατομμύριο αντίτυπα, αντικατοπτρίζει, κυρίως, τη ζήτηση των προηγουμένων graphic novels της. Τουλάχιστον, παραμένει καλύτερο από το DRAMA, κατά την ταπεινή μου γνώμη, λόγω της καλής ροής.