Top 100 Comics Of The 10s

Habibi

Διακινδυνεύοντας τον λιθοβολισμό, θα πω ότι, αν ήθελα να εξηγήσω σε κάποιον τι είναι το graphic storytelling, θα του έδινα το HABIBI. Είναι ένα από τα πιο όμορφα και φιλόδοξα comics που έχω διαβάσει, το οποίο πατάει με το ένα πόδι στο εκδοτικό του είδος και με το άλλο στην προφορική αφήγηση.

Είναι μια σειρά από εγκιβωτισμένες αφηγήσεις γύρω από το ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ, το Κοράνι, τη Βίβλο και τις εβραϊκές μυθικές/θρησκευτικές αφηγήσεις, στις οποίες αμφότερα βασίζονται. Είναι επίσης μια ιστορία για τη μαγεία και την απανθρωπιά της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, και πώς μέσα από τις δοκιμασίες αυτού του δυστοπικού, πλην τελικά γνώριμου τοπίου, οι χαρακτήρες βρίσκουν τον δρόμο τους.

Οι χαρακτήρες αυτοί είναι η Dodola και ο Zam: άνθρωποι-αγαθά προς πώληση, χρήση και, εν καιρώ, απόρριψη στη χωματερή. Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται και χωρίζουν, περνώντας από αρχετυπικά στάδια και σχέσεις: μητέρα και γιος, αδελφή και αδελφός, πόρνη και ασκητής, καταραμένοι εραστές και τελικά σύντροφοι. Το ταξίδι τους είναι τραυματικό, διάσπαρτο με μικρές στιγμές ευτυχίας και άφθονες ιστορίες για παρηγοριά, μια από τις θεμελιώδεις λειτουργίες του παραμυθιού.

Η ιστορία δεν έχει ένα κέντρο, αλλά κεντρικούς κόμβους από τους οποίους εξαπλώνονται οι πολλαπλές αφηγήσεις, όπως τα αραβικά μωσαϊκά που ξεκινούν από ένα κεντρικό μοτίβο και εκτείνονται σε πελώρια αραβουργήματα σαν αυτά που κοσμούν το εσωτερικό του HABIBI. Ως προσωπικά αγαπημένο μου κομμάτι, θα πω πως είναι σοκαριστικές οι ιστορικά ακριβείς αφηγήσεις από το χαρέμι, μαζί με το μελετημένο ταξίδι στην αραβική αλχημεία και ακόμα πιο σοκαριστική η αντίστιξη τους που οδηγεί στην κατάληξη του συγκεκριμένου κεφαλαίου, όπως η αλχημική σύγκρουση οδηγεί στη σύνθεση του λεγόμενου Μεγάλου Έργου – με μια απλή, πανέξυπνη παραμυθιακή βελονιά.

Το HABIBI δεν είναι ανάγνωσμα της μιας φοράς, ούτε καν ανάγνωσμα από την αρχή προς το τέλος, αλλά ένα υφαντό που έχει κάτι να πει από όποιο νήμα κι αν το πιάσεις.