Top 100 Comics Of The 10s

Echo

Μετά το STRANGERS IN PARADISE, τι; Ο Terry Moore απαντάει με… ηχώ. Αλλάζοντας πορεία και δοκιμάζοντας τα όρια ανάμεσα στο superhero και το sci-fi, καταφέρνει να πει τελικά μια δραματική ιστορία, την ιστορία μιας γυναίκας που παλεύει να βρει τις δυνάμεις της και να σταθεί στα πόδια της. Σας ακούγεται περίεργος αυτός ο συνδυασμός; Καλώς ορίσατε στην αφηγηματική διάνοια του Terry Moore.

H ιστορία ξεκινά σαν ένα οποιοδήποτε superhero origin, όπως αυτά που έβγαιναν με το κιλό κάποτε. Η συνταγή κλασική: στρατιωτικό πείραμα + αθώος στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή = υπερήρωας. Η Julie, φωτογράφος άγριας φύσης, είναι αυτός ο αθώος και πάνω της πέφτουν μικρά μεταλλικά σφαιρίδια που ενώνονται και φτιάχνουν μια πανίσχυρη πανοπλία πάνω στο κορμί της.

Θα περίμενε κανείς μια κλασική ιστορία, με την ηρωίδα μας να ψάχνει να βρει τρόπο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα με τους κακούς (Hello! Στρατιωτικό πείραμα! Εννοείται ότι έχει κακούς) να την κυνηγούν, ενώ ανακαλύπτει τις δυνάμεις της. Και εν μέρει είναι και αυτό. Αλλά όχι μόνο.

O Moore δεν πέφτει στην παγίδα να μας πει την ιστορία για έναν μεταλλικό στηθόδεσμο με υπερδυνάμεις. Η πρωταγωνίστριά του είναι πάντα η Julie και, για να εστιάσει σε αυτή, δίνει στην πανοπλία της προσωπικότητα. Περίπου αυτό που έκαναν ευφυώς οι δημιουργοί του Dr. Strange με την κάπα του. Η πανοπλία αυτή έχει ενσυναίσθηση και η ανάπτυξη των δυνάμεών της είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα συναισθήματα της Julie. Είναι η… ηχώ της προσωπικότητας της Julie και όλων όσων την φόρεσαν πριν από αυτήν.

Αν συνδυάσει κανείς όλα αυτά με το μοναδικό σχέδιο του Moore στο κλασικό του ασπρόμαυρο σχέδιο, με τις σχεδόν τέλειες αναλογίες, το αποτέλεσμα είναι απλά μοναδικό.